Viper - Theatre of Fate

~~                       Δεν μπορεί να σέβεσαι τον εαυτό σου ως μεταλλά και να μην έχεις βάλει να ακούσεις το ‘’Angels Cry’’ ή το ‘’Holy Land’’ από Angra. Και λογικά να ξετρελαθείς. Εκτός αν είσαι από τις λίγες περιπτώσεις που ξεκίνησαν με ακραίο Metal και δεν δοκίμασαν ποτέ τέτοιους ήχους. Ο λόγος αναφοράς στο όνομα των Angra είναι διότι ο τραγουδιστής των Viper δεν είναι παρά  το γνωστό σε όλους μας αηδόνι, Andre Matos. Οι Βραζιλιάνοι Viper δημιουργήθηκαν από τα αδέρφια Passarell (κιθάρα και μπάσο) και τον έτερο κιθαρίστα Machado που έμεναν στο ίδιο κτήριο ενώ ο Andre Matos στο διπλανό. Κάπως έτσι φτιαχνόντουσαν οι μπάντες κάποτε, όχι από τις εταιρίες όπως τώρα. Το ντεμπούτο τους ‘’Soldiers Of Sunrise’’ κυκλοφόρησε το 1987 αλλά το όνομα τους δεν έγινε και πολύ γνωστό εκτός χωρικών υδάτων. Αντίθετα, με την κυκλοφορία του δεύτερου (και καλύτερου για μένα), ‘’Theatre Of Fate’’ το 1989, έσπασαν το φράγμα και η μουσική τους γνωστοποιήθηκε παγκοσμίως. Το 1990 φεύγει ο Matos και δημιουργεί τους Angra (συνθετικά δεν προσέφερε ιδιαίτερα στους Viper) ενώ οι Viper αλλάζουν τον ήχο τους αρκετά (χάνουν το λυρισμό τους) και τα φωνητικά αναλαμβάνει ένας εκ των αδερφών. Το 2012 επιστρέφει ο Matos (φέρνοντας μαζί του και τον κιθαρίστα του από τις μπάντες που είχε) και όλοι περιμένουμε το Θαύμα.
\r\n                     Γράφοντας για τους Viper, αναφέρθηκε το όνομα του Matos παραπάνω από όσο πρέπει. Οι Viper δεν ήταν η μπάντα του, το αντίθετο, συνθετικά δικαιούται μόνο το τελευταίο τραγούδι του δίσκου, το ‘’Moonlight’’. Όλες οι άλλες συνθέσεις ανήκουν στον Pit (μπάσο) με μοναδική εξαίρεση το ‘’A Cry From The Edge’’ που μοιράζεται τα δικαιώματα με τον Machado. Τα ίδια ισχύουν και για το στιχουργικό κομμάτι με μια μικρή βοήθεια και από τον μηχανικό ήχο τους, Roy Rowland. Η παραγωγή, δουλειά του Antonio Pirani (πήρε και δουλειές των Angra αργότερα), χωρίς να είναι εκθαμβωτική, είναι ζεστή και μεταδίδει το συναίσθημα.
\r\n                     Μια ονειρική εισαγωγή σε τοποθετεί ακριβώς στην μέση του μαγικού κόσμου των Viper. Αμέσως μετά ξεκινά  ο γνώριμος ήχος της μπάντας. Power metal που χρωστά πολλά σε Helloween αλλά και Iron Maiden. Η φωνή του Matos, όχι τόσο θεική όσο μετεξελίχτηκε στο σύντομο μέλλον, είναι και πάλι ένας ζωντανός οργανισμός, ένα όργανο από μόνο του. Οι δισολιές κερνάνε ανοιχτόχερα και κλασσικοπρεπή περάσματα κάνουν την εμφάνιση. Εύκολα θα μπορούσες να θεωρήσεις ότι είναι μια Ευρωπαική μπάντα. Αρκετά γρήγορο, με τα φιλαράκια να συναγωνίζονται για το καλύτερο lead, και το ρυθμικό ντουέτο να σπρώχνει το φασαριόζικο ήχο σε μια τρελοχαρούμενη τροχιά. Στο  ‘’A Cry From The Edge’’ ξαναγυρνά λίγο στον ήχο της εισαγωγής, μόνο και μόνο για ένα ξέφρενο ξεγλίστρημα στο κόσμο της μελωδίας και της ταχύτητας.
\r\n                  Το ‘’Living For The Night’’ είναι το αγαπημένο μου του δίσκου. Απίστευτη αρμονική διευθέτηση ιδεών, τα όργανα λειτουργούν καθαρτικά. Απλά, απαλά και όμως με τόση δύναμη σε κάθε λέξη του Andre. Και όταν ζωντανεύει, παίρνουν φωτιά τα ηχεία. Ποιμένας δεκάδων riffς που βοσκούν στο λιβάδι της μελωδίας. Ακούγοντας το επόμενο τραγούδι (Prelude To Oblivion), δεν μπορώ να μην αναφέρω στους δανεισμούς τους προς τους Queen. Βγάζει μάτι στα φωνητικά όπως και στους ρυθμούς των βιολιών. Αλλά το κάνουν τόσο όμορφα και αγνά που είναι απλά διασκεδαστικό. Όπως και οι (πολλές) επιρροές τους από Helloween. Άσε που μιλάμε για το 1989 στην Βραζιλία, πόσο πιο άδολο να γίνει. Το ‘’Moonlight’’ που κλείνει τον δίσκο δείχνει τι αποζητούσε συνθετικά ο Matos και πως θα ακουγόταν οι Angra πριν καν δημιουργηθούν. Εδώ βγάζει τα εσώψυχα του ενώ το βιολί της Renata Kubala συνοδεύει με ένα διθυραμβικό τόνο όσο οι υπόλοιποι στρώνουν το δρόμο με καυτή πίσσα. Δίσκος που πρέπει όχι απλά να ακούσεις, αλλά να αναπνέυσεις.
\r\n                 

\r\n\r\n

\r\n