Virgin Steele - Guardians of the Flame

\r\n Βρισκόμαστε στο έτος 1983.Πολλά από τα μελλοντικά μεγάλα ονόματα του κλασσικού heavy metal έχουν ήδη αρχίσει να εγκαθιδρύουν τη δυναστεία τους.Μέσα σε αυτό τον ωκεανό κυκλοφοριών οι Virgin Steele κυκλοφορούν τον κατά τεκμήριο σημαντικότερο δίσκο τους για αυτή τουλάχιστον τη δεκαετία (στα 90s όπως είναι γνωστό μεγαλούργησαν αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία...).Έναν δίσκο πραγματικό παράσημο στη δισκογραφία τους.\r\n

\r\n
\r\n

\r\nΣτο προκέιμενο τώρα ο δίσκος αποτελεί ένα διαμάντι του 80s metal.Την ευθύνη για την πλειονότητα των συνθέσεων αναλαμβάνει ο Jack Starr με συμμετοχή και του DeFeis.Συνθέσεις μερικές εκ των οποίων έχουν χαράξει ανεξίτηλο το στίγμα τους στο heavy/epic metal.O DeFeis δίνει ερμηνείες που τον κατατάσσουν με χαρακτηριστική άνεση στις σημαντικότερες φωνές στο metal,μονομαχώντας με την κιθάρα του Starr σε κάθε κομμάτι (ο οποίος είμαι σίγουρος ότι πρέπει να είχε αφίσες του Richie Blackmore στο δωμάτιο του...).Το rhythm section των Αyvazian/Ο’Reilly με τη δυναμική του προσέγγιση αποτελεί τον ιδανικό καμβά για τις πινελιές των δυο προαναφερθέντων κυρίων.\r\n

\r\n
\r\n

\r\nΟ  δίσκος ξεκινάει με μια σύνθεση του DeFeis το Don’t Say Goodbye (Tonight).Εξαιρετικό, πιασάρικο,πανέμορφα riff πάνω στα οποία ο DeFeis επιδεικνύει τις ικανότητες του στο falsetto (η Noble πλευρά του) ενώ ο Starr μας χαρίζει μερικά αξιομημόνευτα solos.Aκολουθεί το Burn the Sun και τα πράγματα σοβαρεύουν επικίνδυνα.Σύνθεση του Starr,απίστευτα riffs,δίκασες που εν έτη 1983 μόνο συνηθισμένες δεν ήτανε και η αντρική προσέγγιση της φωνής του DeFeis (η Savage πλευρά) του.Πραγματικός δυναμίτης.Ακολουθεί το Life of Crime. Πιο mid-tempo,στακάτο παίξιμο,80s  συνταγή  intro guitar solo-verse-chorus-solo και πάλι από την αρχή.Ύμνος.Ακολουθούνε δύο κομμάτια για τα οποία θα μπορούσα να αφιερώσω ολόκληρη την κριτική μου.Το Redeemer ένα κομμάτι ατόφιο χρυσάφι του epic metal. Ατμοσφαιρικό Intro και outro (κάτι που θα γίνόταν βούτυρο στο ψωμί τους τα επόμενα χρόνια) και οι 4 τους δίνουν ρέστα παιχτικά,o DeFeis μας χαρίζει  την ερμηνεία της ζωής του  και ένα εκπληκτικό keyboard solo.Αξεπέραστο.Μένεις να απορείς πως περάσανε τα 7 λεπτά και μετά repeat...Σε υψηλά επίπεδα και το Guardians of the Flame,mid-tempo 80s heavy metal riffs και τον DeFeis για μια ακόμη φορά να κλέβει την παράσταση με τα πολυεπίπεδα φωνητικά του στο refrain δείγμα του τι θα ακολουθούσε μελλοντικά.Ο δίσκος συνεχίζει με το πιο τσαμπουκαλεμένο κομμάτι του το Metal City.Ανεβασμένες ταχύτητες και πάλι και δίκασες σε ένα εξαιρετικό κομμάτι.Το Hell or High water ακολουθεί σε 80s πρότυπα,όχι κάτι το ξεχωριστό αλλά αναμφίβολα ευχάριστο στο άκουσμα και κομμάτι με πολλή ενέργεια και εξαιρετικά riffs.Ο δίσκος κλείνει με δύο αδιάφορα κομμάτια τα All the Way  και  Α Cry in the Night  που και να μην υπήρχαν ουδώλως θα μας απασχολούσε.Να τονίσω σε αυτό το σημείο ότι χωρίς καμμία υπερβολή ο δίσκος θα μπορούσε να πάρει άριστα μόνο από το Redeemer.Τέτοια το μέγεθος και η αξία του συγκεκριμένου έπους.\r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n
\r\n

\r\nH συνέχεια λίγο πολύ γνωστή.Ο δίσκος έμελλε να αποτελέσει μαζί με ΕΡ  “A Cry in the Night” που κυκλοφόρησε στο τέλος της ίδιας χρονιάς τον τελευταίο (ογκό)λιθο που θα συνεισφέρει ο Jack Starr στο συγκρότημα,καθώς μετά αποχώρησε για άλλες πολιτείες.Ισχυρή προσώπικοτητα ο ίδιος όπως και ο χαρισματικός David DeFeis ,έτσι ήτανε επόμενο το συγκρότημα να μην μπορέσει να χωρέσει και τους δύο.Τη θέση του θα πάρει ο εκπληκτικός Edward Pursino στο πρόσωπο του οπoιου ο DeFeis βρήκε ως και σήμερα το Διόσκουρό του.Ακολούθησε μια κρίση ταυτότητας και μετά η χρυσή εποχή των Virgin Steele τη δεκαετία του ’90 που τους εντάσσει στις σημαντικότερες μπάντες στο heavy metal σύμπαν.\r\n

\r\nΤάσος “Overkill” Ποιμενίδης\r\n

\r\n   \r\n