Virgin Steele - Noble Savage

\r\n

\r\n

\r\nΠαρόλο που έχω ιδιαίτερη αδυναμία στο Epic Metal ποτέ δεν "τρελάθηκα" ιδιαίτερα με τους VIRGIN STEELE. Αναμφίβολα ήταν ένα αξιόλογο\r\nσυγκρότημα, με έντονη προσωπικότητα αλλά ταυτόχρονα έβρισκα σε αυτούς\r\nκάποια  "κουσούρια" που με ενοχλούσαν και\r\nδεν με άφηναν να απολαύσω τα θετικά στοιχεία της μουσικής τους. Ας βάλω στην\r\nάκρη την απαράδεκτη παραγωγή και τον πραγματικά οικτρό ήχο των δυο πρώτων\r\nάλμπουμ τους, άλλωστε ήταν ένα συνηθισμένο πρόβλημα τότε. Ας βάλω στην άκρη και\r\nτο γεγονός ότι είχαν μια τάση προς την εμπορικότητα και εκεί που άκουγες το\r\nμέγα έπος ξαφνικά σου "πέταγαν" ένα Hard Rock τραγουδάκι της πλάκας και σε έστελναν αδιάβαστο. Και μπορεί\r\nαπό ένα σημείο και μετά όπου έγινα πιο "ανοιχτόμυαλος" μουσικά αυτό να μην με\r\nενοχλούσε τόσο, αλλά όταν ήμουν πιτσιρικάς και "πωρωμένος" δεν ήταν και το\r\nκαλύτερο μου όπως καταλαβαίνετε. Αυτό όμως που δεν μπόρεσα να βάλω στην άκρη\r\nποτέ ήταν ο τρόπος που ο τραγουδιστής τους David D.Defeis υπερέβαλε εαυτόν,\r\nπροσπαθώντας να δώσει έναν απίστευτα δραματικό τόνο στις ερμηνείες του ή να\r\nεπιδείξει τις αναμφισβήτητες ομολογουμένως φωνητικές του ικανότητες με\r\nαποτέλεσμα να γίνεται κουραστικός, ενώ σε πολλές περιπτώσεις έφτανε τα όρια της\r\nγελοιότητας. \r\n

\r\n

\r\nΠαρόλα αυτά τα κακώς κείμενα όμως υπάρχει ένας δίσκος των  VIRGIN STEELE τον οποίο θεωρώ όχι μόνο την\r\nκορυφαία στιγμή στην καριέρα τους αλλά και έναν από τους καλύτερους εκείνης της\r\nδεκαετίας, και δεν είναι άλλος από το φανταστικό Noble Savage που κυκλοφόρησε το 1986.\r\nΜπορεί βέβαια τα περισσότερα "κουσούρια" τους να μην εξαφανίστηκαν δια μαγείας,\r\nαλλά τουλάχιστον το συγκρότημα είχε πραγματοποιήσει αλματώδη βήματα προόδου\r\nστον τομέα της παραγωγής, περνώντας αρκετές βδομάδες στο studio για την ηχογράφηση και το\r\nμιξάρισμα του δίσκου, δίνοντας του μια αξιοπρεπέστατη παραγωγή ώστε να μπορείς\r\nνα τον ακούσεις ευχάριστα, ακόμη με τα σημερινά δεδομένα. Το ευχάριστο βέβαια\r\nείναι σχετικό γιατί σε μερικά κομμάτια είναι να απορεί κανείς για το πως είναι\r\nδυνατόν ένα τόσο καλό συγκρότημα να παίζει τόσο μεγάλες μα..κίες...\r\n

\r\n

\r\nΑς πάμε όμως να τα δούμε όλα αυτά πιο αναλυτικά και ξεκινάμε με το πρώτο\r\nκομμάτι του δίσκου, το φανταστικό We Rule The Night, ένα πολύ δυναμικό straight Heavy Metal τραγούδι, όπου ο\r\nκαινούργιος τους κιθαρίστας Edward Pursino (είχε αντικαταστήσει τον μεγάλο Jack Starr) εντυπωσιάζει με τα "βαρβάτα" riffs του, ενώ εντυπωσιακό είναι το "αλά" MANOWAR φινάλε. Ο Pursino προσπαθεί να εντυπωσιάσει και πάλι με ένα πολύ γρήγορο solo στην αρχή του I’m On Fire όμως στην συνέχεια το κομμάτι γίνεται αρκετά\r\nμονότονο και θα έλεγα αδιάφορο. Κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει σε καμία περίπτωση\r\nστο Thy Kingdom Come, ένα φανταστικό μέγα έπος όπως καταλαβαίνετε\r\nκαι από τον τίτλο του, με μια υπέροχη και πολύ επική εισαγωγή (που είναι και το\r\nφινάλε του κομματιού) και ένα εξίσου υπέροχο, πολύ μελωδικό και πολύ επικό\r\nρεφρέν. Αυτό θα μπορούσε κάλλιστα να είναι και το καλύτερο τραγούδι του δίσκου,\r\nαν μετά το σύντομο instrumental Image Of A Faun At Twilight δεν ακολουθούσε το ανεπανάληπτο Noble Savage. Επικό, δυνατό αλλά και με τα όμορφα keyboards που το διανθίζουν να δημιουργούν μια\r\nιδιαίτερη ατμόσφαιρα, το Noble Savage είναι ίσως το καλύτερο κομμάτι τους, παρόλη\r\nτην "φιλότιμη" προσπάθεια που καταβάλει ο Defeis να το χαλάσει στο τέλος με τις γνωστές υπερβολές του. \r\n

\r\n

\r\n\r\n

\r\n

\r\nVIRGIN STEELE (1986)

\r\n

\r\n

\r\n

\r\nΆλλη μια κομματάρα στην\r\nσυνεχεία, το πολύ heavy\r\nκαι γρήγορο Fight Tooth And Nail αλλά δυστυχώς, πάνω που είσαι άγρια\r\n"φτιαγμένος" αρχίζει το ξενέρωμα. Όχι τόσο με το The Evil In Her Eyes, που μπορεί να είναι αρκετά πιο ήπιο αλλά\r\nείναι και αρκετά καλό, όσο με τα αλλά δυο που το διαδέχονται. Πρώτο και\r\n"καλύτερο" το Rock Me, μια χαζοχαρούμενη εμπορική μπούρδα, όπου ο Defeis εξαντλεί όλα τα αποθέματα της βλακείας του\r\nκάνοντας ένα φωνητικό solo\r\nστην αρχή όπου πιάνει κάτι ψιλές που θυμίζουν έντονα...BEE GEES!!! Τι πίνεις και δεν μας δίνεις ρε παλικάρι\r\nμου...και πάνω που προσπαθείς να συνέλθεις από αυτό το αίσχος, σου έρχεται και\r\nστο καπάκι το Don’t Close Your Eyes, μια καψούρικη μπαλάντα, που μπορεί να είναι\r\nμεν καλή και να κάνει κάθε 15χρονη κοπελίτσα που την ακούει να δακρύσει από\r\nσυγκίνηση αλλά δεν έχει καμία θέση σε έναν επικό δίσκο σαν το Noble Savage. Ευτυχώς που το ξενέρωμα τελειώνει εδώ και ο\r\nδίσκος κλείνει με το θαυμάσιο Angel Of Light, άλλο ένα επικό κομμάτι, όπου τα υπέροχα\r\n"ανατολίτικα" keyboards του προσδίδουν ένα εξωτικό "χρώμα", ενώ και το solo του Pursino είναι πραγματικά φοβερό. \r\n

\r\n

\r\nΕίναι κρίμα που το ίδιο το\r\nσυγκρότημα αδίκησε αυτόν τον πολύ καλό δίσκο, βάζοντας μέσα μερικά κομμάτια που\r\nσε καμιά περίπτωση δεν του ταιριάζουν. Φανταστείτε, στην θέση κάποιου από αυτά,\r\nνα υπήρχε το εκπληκτικό The Burning Of Rome, το συνολικό αποτέλεσμα θα είχε "εκτιναχθεί"\r\nστα ύψη. Αυτό όμως δεν πρέπει να σας αποθαρρύνει, αγοράστε άφοβα και δεν θα το\r\nμετανιώσετε. Άλλωστε, δείτε και την θετική πλευρά του θέματος. Εγώ τότε ήμουν\r\nαναγκασμένος να... σηκώνομαι κάθε λίγο και λιγάκι για να μετακινώ την βελόνα του\r\nπικάπ ενώ εσείς μπορείτε να προγραμματίσετε το cd player, αφήνοντας έξω τις "σαβούρες" ή απλά να\r\nπατάτε το next στο remote και να περνάτε στο επόμενο!!!\r\nΕκμεταλλευτείτε λοιπόν κατάλληλα τα "εργαλεία" που σας προσφέρει η σύγχρονη\r\nτεχνολογία και καλή σας ακρόαση!!!\r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\nΑντώνης "The\r\nNightrider" Αλεξανδρόπουλος\r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n