White Spirit - White Spirit

              Αρκετές είναι οι μπάντες που πήραν μέρος στο κίνημα του New Wave Of British Heavy Metal αλλά λίγες αυτές που επιβίωσαν . Οι White Spirit ανήκουν στην δεύτερη κατηγορία.  Μπάντα που σχημάτησε ο Janick Gers (ναι, ο πλέον κιθαρίστας των Iron Maiden) μαζί με τον drummer Graeme Crallan (R.I.P. 2008) το 1975. Λάτρης του Rory Gallagher, Led Zeppelin και T.Rex, γρήγορα αγάπησε και τους Deep Purple επηρεασμένος από τις ικανότητες του Blackmore. Μιας και εκείνη την εποχή μεσουρανούσε το Punk και το New Wave, οι δυο φίλοι δυσκολεύτηκαν να βρουν μέλη για την μπάντα τους αλλά τελικά τα κατάφεραν. Μέχρι το 1979 είχαν κάνει αρκετά γνωστό το όνομα των White Spirit στην Βορειοανατολική Αγγλία. Η μουσική του είχε επιρροές από Deep Purple/Rush/Uriah Heep αλλά σε μια πιο σκληρή έκδοση. Πολλές συναυλίες με ανερχόμενες μπάντες , όλες μέρος του κινήματος που έδωσε στην Αγγλία μια γερή κλοτσιά και αγαπιούνται ακόμα και σήμερα. Τρία σινγκλάκια, όλα με θαυμάσια τραγούδια (κάποια υπάρχουν και στο ντεμπούτο) και ένα 4way split μαζί με Quartz, Wildfire και Baby Jane από την EMI και το ομώνυμο ντεμπούτο, όλα μέσα στο γεμάτο 1980. Σύντομα και για διάφορους λόγους εγκαταλείπει ο τραγουδιστής του και λίγο αργότερα ακολουθεί και ο Gers και οι White Spirit είναι παρελθόν το 1981. Υπάρχει και ένα demo της ίδιας χρονιάς αλλά δεν γνωρίζω ούτε την ποιότητα ούτε το υλικό του L.

\r\n\r\n

               Τι λείπει από τους White Spirit και δεν γεύτηκαν την δόξα των Maiden, Saxon, Angelwitch, Def Leppard  κτλ. Η απάντηση είναι τίποτα. Η απάντηση είναι ότι είχε κάτι επιπλέον που ξένισε και δυσαρέστησε αρκετά τους τότε οπαδούς και αυτό δεν είναι παρά τα πλήκτρα. Είμαστε στο 1980 και όλες οι προαναφερθέντες μπάντες παίζουν με πάθος σαν να μην υπάρχει αύριο, με δισολιές, κραυγές και ταχύτητα. Οι White Spirit έπαιζαν πιο εξευμενισμένα, πιο ήρεμα, σαν τους ήρωες τους. Αυτό βέβαια δεν στερεί επ’ ουδενί την ποιότητα των συνθέσεων τους. O Janick παίζει τρομερά πράγματα, εφευρίσκει αξιομνημόνευτα riffs και μελωδίες και σολάρει ακατάπαυστα εκεί που θέλει και νιώθει. Ακόμα και αν υπάρχει μια εξαιρετική φωνή , ρυθμοί που εξημερώνουν και τους πιο άγριους ή πλήκτρα που μαγνητίζουν, όλα τα λεφτά είναι οι κιθάρες…

\r\n\r\n

                  Το ‘’White Spirit’’ περιέχει επτά θησαυρούς. Όχι για αυτούς που θέλουν απλές και άκομψες ράβδους χρυσού, αλλά για αυτούς που τους αρέσουν τα πιο κομψά στολίδια. Το ‘’Red Skies’’ έχει κυλιόμενα πλήκτρα που μαγεύουν ενώ ο Axeman  ελκύει με την δύναμη του ηλεκτρισμού και των χορδών του. Και το ηχητικό όνειρο συνεχίζεται στο ‘’ High Upon High’’. Εδώ ακόμα και η φωνή ακούγεται προκλητικά ωραία, έχει εξαίσιες φωνητικές μελωδίες. Τα πλήκτρα θυμίζουν Ken Hensley, ένα ασπρόμαυρο όργιο με ρυθμικές εντολές στα κρουστά. Γενικότερα ο δίσκος θυμίζει αρκετά Deep Purple αλλά δεν μένει εκεί. Και μιας και είπα για το τι μου θυμίζει, το πληκτροφόρο θέμα του ‘’No Reprieve’’ δεν σας θυμίζει τραγούδι από ταινίες Ψάλτη και Γαρδέλη;  Με ένα εκπληκτικό δεκάλεπτο ‘’Fool For The Gods’’ να κλείνει τον δίσκο με τον καλύτερο τρόπο. Σε καίει από μέσα, με ένα θριαμβευτικό παίξιμο-εκτέλεση από όλους τους μουσικούς της μπάντας. Με διαφορά το καλύτερο τραγούδι του δίσκου. Σε όλη την διάρκεια του δίσκου, ο συναγωνισμός (και όχι ανταγωνισμός) των εκλεκτικών πλήκτρων με τις δυναμικές κιθάρες είναι αυτός που δίνει την όλη ομορφιά του δίσκου .Αν δεν την παλεύετε με πιο ήρεμα ακούσματα, δεν θα σας αρέσουν ούτε οι White Spirit. Πολλά όμως από τα N.W.O.B.H.M. ακούγονται αρκετά μαλθακά στα σημερινά αυτιά. Πέρασαν και 36 χρόνια….

\r\n\r\n

\r\n