MACHINE HEAD - Catharsis

Οι πασίγνωστοι εδώ και πολλά χρόνια, Machine Head, με δίσκους που έχουν κάνει αίσθηση σε ολόκληρο το metalικό κοινό, Burn My Eyes, The Blackening, κυκλοφορούν, μέσω της Nuclear Blast,  τώρα πια το ένατο στην σειρά δίσκο τους με τίτλο Catharsis.

Ο Robb Flynn και η παρέα του συνεχίζει τον δρόμο της groove και των όσο πιο πάει πιασάρικων ρυθμών και ρεφρέν. Και όλα αυτά συνδυάζονται με ένα σύγχρονο ρεαλισμό στους στίχους, που μοιάζουν να είναι πιο χύμα και πιο ρεαλιστικοί και ωμοί. Στο Catharsis δηλαδή το πάνε όλο αυτό το μοντέρνο metal, που έχουν αρχίσει από το The Blackening, που ήταν μοντέρνο thrash, και το είχαν εκμοντερνίσει ακόμα περισσότερο στα επόμενα Unto The Locust και Bloodstone And Diamonds, τα οποία είχαν διχάσει.  

Βάζοντας να ακούσω το Catharsis, και αναρωτιέμαι, αχ και να ήμουν 14. ΠΡΟΣΟΧΗ, όχι να γυρίσω πίσω σε εκείνα τα χρόνια, αλλά να ήμουν τώρα το 2018 ξανά 14, ή τουλάχιστον ευσεβής πόθοι. Πάντως έτσι σαν δεκατετράχρονος ακούγοντας την groove δόνηση της μουσικής των Machine Head, την κακάο ‘’caotonic’’ ενέργεια που αυτή θα μου έδινε. Αλλά και πως θα με έκαναν να νιώθω αυτά τα ακουστικά μελωδικά μέρη, που είναι έτσι αναμεμιγμένα με την groova, ούτως ώστε να νιώθει και να πάλλεται η απαίδευτη ψυχή μου. Βάλε και τους ‘’τα χώνω στα μούτρα΄΄ στίχους. Έτσι θα πίστευα ότι βρήκα το soundtrack της εφηβείας που τώρα θα ξεκινούσε. Άκου το Kaleidoscope, το έκαναν και video clip, που τα περιέχει όλα αυτά.  Όλα αυτά σαν δεκατετράχρονος, μην παρεξηγηθώ. Επιστρέφω στην πραγματικότητα και καταλαβαίνω ακούγοντας το Catharsis, ότι οι Machine Head, από την μία δεν θέλουν να παπαγαλίσουν τα παλιά τους επιτεύγματα, ή το traditional metal των 80ς, και να δώσουν κάτι καινοτόμο. Δεν τα καταφέρνουν όμως και βάζουν τους εαυτούς τους ως κακέκτυπα άλλων κατώτερων, μοντέρνου metal, σχημάτων. Και από την άλλη ότι στοχεύουν στην εμπορικότητα που δίνει αυτό το νεανικό κοινό και ποντάρουν στον εύκολο ενθουσιασμό του.

Κομμάτια σαν το Catharsis, με groove και μελωμένη μελωδία, Beyond The Pale, με ηρωικό ρεφρέν ή και το Bastards, με την μοντέρνα rock αισθητική, ή και το μπαλαντοειδές Behind The Mask, ξεχωρίζουν από το σύνολο, αλλά δεν αποτελούν το κάτι ξεχωριστό, και καινοτόμο που θα ήθελε ο Robb Flynn.

 Μέτριο, για την δική μου αισθητική το Catharsis των Machine Head. Όσοι είστε οπαδοί τους, αλλά και αυτού του πέρα από τα όρια μοντέρνου – πιασάρικου ήχου τσεκάρετε.