Blind Fury - -Out of Reach

                        ¨Όταν η μπάντα σου απαρτίζεται από παιχταράδες, τόσο από τεχνικής και εκτελεστικής πλευράς, όταν συνθετικά μπορείς και δημιουργείς ύμνους, όταν είσαι ευχαριστημένος με τους συμπαίκτες-συναδέλφους σου όσο και να περνούν τα χρόνια, τότε μόνο κάτι καλό μπορεί να βγει από αυτή την υπόθεση. Αρχές δεκαετίας 80ς, Ηνωμένο Βασίλειο και το κίνημα του N.W.O.B.H.M. έχει πάρει φωτιά. Οι Satan κυκλοφορούν το ‘’Court In The Act’’ το 1983 και ένας ογκόλιθος, άφθαρτος στον χρόνο έχει δημιουργηθεί ενώ το 1980 είχε προηγηθεί το ομώνυμο Mνημείο των Angelwitch. Μέλη λοιπόν των Angelwitch δημιουργούν τους Blind Fury και κυκλοφορούν ένα ντέμο δυο τραγουδιών το 1984. Το project θα συνεχιστεί μόνο από τον τραγουδιστή Lou Taylor ενώ όλες τις υπόλοιπες θέσεις θα τις καταλάβουν τα μέλη των Satan (εκτός του Brian Ross φυσικά, έφτιαξε τους Blitzkrieg) που απλά άλλαξαν το όνομα της μπάντας. Το ‘’Out Of Reach’’ κυκλοφορεί το 1985 μέσω της Roadrunner και συγκαταλέγεται και αυτό με την σειρά του στα καλύτερα του είδους. Η φυγή του Taylor αναγκάζει τους υπολοίπους να ξαναγυρίσουν το όνομα τους σε Satan και με άλλο τραγουδιστή να συνεχίσουν και να κυκλοφορούν άλλη μια δισκάρα. Αργότερα αλλάζουν και πάλι το όνομα τους σε Pariah και η ίδια σύνθεση σκληραίνει τον ήχο της και κρατά την ποιότητα στην κορυφή. Περιττό να αναφερθεί ότι ο Graeme English (μπάσο ) και Steve Ramsey (κιθάρα) συνεχίζουν μέχρι σήμερα μαζί στους ΘΕΟΥΣ Skyclad.
                    Μια πεντάδα από τους καλύτερους του N.W.O.B.H.M. μαζεύονται και τα ‘’σπάνε’’ ‘όλα. Γρήγορο, γεμάτο ενέργεια, με τις δισολιές να κυριαρχούν. Ατσάλινη φωτιά στα στήθη τους και την μεταδίδουν με ευκολία. Αθάνατες μελωδίες και ρυθμοί παρελαύνουν στα ηχεία και εξαλείφουν κάθε στιγμή αδιαφορίας. Συναρπαστικοί, δυναμικοί, σαρώνουν στο πέρασμα τους. Δεν ξέρω για το ‘’Τυφλή’’ αλλά από ‘’Οργή’’ ξεχειλίζει. Στο δεύτερο τραγούδι όμως, το ομώνυμο, ξεκινά πιο ήρεμα, σχεδόν σαν μια μπαλάντα. Και εκεί σκάει η κραυγή ‘’Oh Will I Learn’’ και ο Taylor ξεχνά να σβήσει την φωνή του, να πάρει ανάσα ενώ εσύ εκστασιασμένος περιμένεις την συνέχεια. Μετά την μεταλλική αυτή επίκληση, ακολουθεί η ηχητική απάντηση γεμάτη έμψυχες ικανότητες που πολλαπλασιάζονται δραστικά μέσω των οργάνων που ενσωματώνονται. Οι αρμονίες κλέψουν κομμάτι της ψυχής μας και το αξίζουν μιας και με την σειρά τους και οι ίδιοι προσφέρουν μέρος της δικής τους.
                      Είναι τεράστιος ο αριθμός των riffs και solos που ακούγονται. Στα όρια της υπερβολής. Η φωνή μόνιμα ψηλά, οι ρυθμοί εκρηκτικοί. Και όλα αυτά βρίσκουν τον δρόμο τους μέσα από μια πολύ καλή παραγωγή από έναν παραγωγό που ξεκίνησε την καριέρα του με ανάλογες μπάντες και ένα μηχανικό ήχου που έκανε τα πρώτα του βήματα εκεί πριν συνεχίσει σε πιο σκληρές μπάντες ως ο ίδιος παραγωγός. Όλα ακούγονται ξεκάθαρα και με πειστικότατη δύναμη. Τους είναι πανεύκολο να σε παρασύρουν και να τραγουδάς ή να προβείς σε παίξιμο ‘’αέρινης’’ κιθάρας στο ‘’ ‘’Contact Rock and Roll’’. Ακόμα και το στιχουργικά εμπνευσμένο ‘’Dynamo’’, ζέχνει μεταλλικής κάψας και ιδρώτα. Όλα στο κόκκινο, μια εκπαιδευτική εκδρομή στο τι αντιπροσώπευε το heavy metal της όταν ήταν έφηβο (80ς). Ποιος είπε ότι η δύναμη και η ενέργεια δεν μπορούν να συμβαδίσουν με την απήχηση και την επιτυχία; Ακούγονται αξέριαστοι, θελκτικοί, όχι επιτηδευμένα, αλλά επειδή η μελωδία είναι κομμάτι της μουσικής τους, μοιράζονται κάτι χαρούμενο με τον ακροατή. Ο δίσκος κλείνει με ένα μεγάλο τραγούδι που σε εισάγει στο κόσμο του η επιμονή του μπάσου. Αρκετά έμνοστο και αργό, με τις κιθάρες να οργιάζουν ηθελημένα και μεις να ζητάμε περισσότερο. Βέβαια και αυτό εξελίσσεται με μεταλλική δομή και η μεταλλική του καταιγίδα ισοπεδώνει τα πάντα. Αααααχχχ, αυτές οι κιθάρες. Κορυφαίες των Κορυφαίων .