A Canorous Quintet - Silence of the World Beyond

1991. Στο Kungsängen της Στοκχόλμης, τέσσερις φίλοι αποφασίζουν να φτιάξουν τη δική τους μπάντα και να παίζουν μελωδικό death metal. Δίνοντας βάση στο μελωδικό (Canorous) ονομάζουν αντίστοιχα και την μπάντα τους με το απλοικό όνομα…A Canorous Quartet. Έλα όμως που το 1993 έρχεται και πέμπτο μέλος στη μπάντα. Ε, ‘’ας το κάνουμε Quintet’’ είπανε και έτσι έγινε. Άμεσα κυκλοφορούν το πρώτο τους demo σε κασέτα (The Time Of Autumn) όπως συνηθιζόταν τότε και την στέλνουν στον Τύπο και εταιρίες. Η θυγατρική της House Of Kicks Records, η  Chaos Records τους υπογράφει και το 1995 κυκλοφορούν το παραδειγματικό για το είδος ep, ‘’As Tears’’ έχοντας προβεί πρωτύτερα σε αλλαγή μπασίστα και δεύτερου κιθαρίστα. Η Chaos Records υπήρξε βραχύβια εταιρία (2 χρόνια ζωής) έτσι οι A Canorous Quintet μεταπηδούν στην άλλη θυγατρική της House Of Kicks, την No Fashion Records που έχει μαζέψει πολλές ακραίες μπάντες της χώρας τους, της Σουηδίας. Το ντεμπούτο (Silence of the World Beyond-1996) είναι τουλάχιστον εξαιρετικό αλλά και η συνέχεια του (The Only Pure Hate-1998) το ίδιο καταπληκτική. Για κάποιο σε εμένα άγνωστο λόγο η μπάντα διαλύεται ένα χρόνο μετά. Τα ίδια μέλη (σαν The Plague στην αρχή και αργότερα σαν This Ending) από το 2005 παίζουν και πάλι melodic death metal και έχουν κυκλοφορήσει τρεις ολοκληρωμένους δίσκους με τον τελευταίο, ‘’Garden Of Death’’ να χρονολογείται το 2016, χρονιά επανασύνδεσης για τους A Canorous Quintet. Έχουν περάσει ήδη κάποια χρόνια και το μόνο που ακούσαμε είναι την επανηχογράφηση του δεύτερου τους δίσκου πέρυσι. Ευχόμαστε σύντομα κάτι καινούριο.

Καταρχήν τα σέβη μου για το πανέμορφο εξώφυλλο με τις ευδιάκριτες αποχρώσεις που το κάνουν απόλυτα ταιριαστό. Δεν είναι όμως θέμα μόνο η ποιότητα του. Είναι και ποιος το έφτιαξε και αυτός δεν είναι παρά ο πατέρας του 19χρονου τότε Linus Nirbrant, κιθαρίστα της μπάντας. Αυτό είναι οικογενειακή υποστήριξη. Περηφάνια για ένα γιο που έπαιρνε την κιθάρα και μοίραζε αιχμηρότατα αλλά και συνάμα ευφωνικά riffs. Ενσαρκώνουν έναν ήχο μακριά από αυτό που μάθαμε σαν Gothenburg death metal. Εδώ τα πράγματα είναι κατά πολύ πιο σκληρά. Είναι αδιάλλακτοι όσο αφορά την ισορροπία μεταξύ ακραιότητας και εναρμονίας. Παίζουν γρήγορα, τα φωνητικά είναι ΜΟΝΟ τσιριχτά και παραμορφωμένα, riffs που δηλητηριάζουν οτιδήποτε χαζοχαρούμενο, πλήκτρα σε διακριτικό τόνο, μόνο για backround ατμόσφαιρα. Η παραγωγή του Peter Tägtgren στα Abyss Studio είναι υποδειγματική και το σκοτάδι αναβλύζει μέσα από τους ήχους του (εμ, ηχογραφήθηκε και μήνα Δεκέμβρη στη Σουηδία, κατασκόταδο).

Το πορτραίτο κάθε σύνθεσης είναι αρκετά διαφορετικό αλλά και ίδιο. Μια συμπλοκή από αντίθετα στοιχεία με σκοπό να σε καθηλώσει με την αντιξοότητα. Θα σου αρέσει είτε προτιμάς αρκετά σκληρό το death metal σου, θα το λατρέψεις ακόμα και αν το θέλεις μελωδικό και έχεις μεγαλώσει με πρώιμους Dark Tranquillity, In Flames, Ablaze My Sorrow και Ebony Tears. Βίαιοι ήχοι και συμφωνικότητα, καφρίλα μέσα σε μελίφθογγες συνθέσεις. Για τέτοια μουσική μιλάμε που είναι δημιουργίες των δυο κιθαρίστων και του drummer (ενός ή σε μερικές περιπτώσεις συνεργασία από δυο από δαύτους για κάθε σύνθεση). Εντυπωσιακές αλλαγές και ρυθμοί, συναρπαστικές μελωδίες, ξέπνοες ταχύτητες, κινούμενη αγριότητα.  Ένστικτο σφαγής που κλιμακώνεται και ατμοσφαιρική χάρη που το συνοδεύει σε τραγούδια σαν το ‘’ In the Twilight of Fear’’, ιδιαίτερα όταν ένα πανέμορφο ηχτικά ιντερλούδιο το προυπαντεί. Όχι τίποτα άλλο, αλλά να μην νομίζεις ότι μελωδικό death metal λέμε μπάντες σαν τους ……(εδώ πρόσθεσε μια από τις εκατοντάδες μπάντες που καπηλεύονται αυτή την ταμπέλα).