Ivanhoe - Polarized

Σέβομαι ιδιαίτερα την δισκογραφική πορεία των Γερμανών Power Metallers Brainstorm. Όμως ακόμα και τώρα εξακολουθώ να ακούω με περισσότερο ενδιαφέρον τους δυο πρώτους δίσκους τους που έλειπε από τη μπάντα ο Andy B. Franck αλλά και τους Ivanhoe και τους τρεις πρώτους δίσκους τους που τραγουδούσε εκεί. Περίεργο από τη μια αλλά αλήθεια όσο δεν πάει. Οι Ivanhoe ξεκίνησαν πίσω στο 1986, δανειζόμενοι το όνομα τους από τη νουβέλα του Sir Walter Scott. Πιο powerάδες στην αρχή, σύντομα πρόσθεσαν πολλά προοδευτικά στοιχεία σε μια Γερμανική σκηνή που έβγαλε πολλές αντίστοιχες μπάντες στο πρώτο μισό των 90ς.  Κάποια demos τέλη 80ς-αρχές 90ς, μερικές αλλαγές στη σύνθεση, συμβόλαιο με την εξειδικευμένη στο prog rock/metal, Γερμανική Music Is Intelligence και τα πάντα πήραν το δρόμο τους. Το 1994 κυκλοφορούν το  ‘’Visions And Reality’’ με πολλά από τα τραγούδια να τα έχουμε ήδη ακούσει στα demos.   Ο ανταγωνισμός μεγάλος εκείνες τις μέρες, η ίδια σύνθεση στρώνεται και δημιουργεί νέο υλικό που θα βαπτιστεί ‘Symbols Of Time’’. Και αυτός ο δίσκος είναι εξαίρετος, ακόμα πιο τεχνικός-προοδευτικός, ακόμα πιο δουλεμένος. Το καλό θα τριτώσει στο ‘’Polarized’’ του 1997 με ένα νέο κιθαρίστα να έχει αντικαταστήσει το παλιότερο. Ο Franck την κάνει για τους Brainstorm, η μπάντα διαλύεται και επανασυνδέεται από τον μπασίστα και ιδρυτικό μέλος  Giovanni Soulas έχοντας μαζί τον κιθαρίστα του ‘’Polarized’’ και κυκλοφορούν το ‘’ Walk in Mindfields’’ το 2005. Ανεπάντεχη προσθήκη η επιστροφή και του αρχικού κιθαρίστα Chuck Schule με τον οποίο συνεχίζουν μέχρι σήμερα βγάζοντας ενδιαφέροντες δίσκους.

Κάθε κυκλοφορία τους και καλύτερη. Καλύτεροι παίκτες, καλύτεροι συνθέτες. Ο καινούριος κιθαρίστας Welch έχει φέρει τις δικές του ιδέες και σε μια δημοκρατική μπάντα όπως οι Ivanhoe  η μουσική γράφεται από όλους ενώ κάποιες συνθέσεις είναι μάλιστα κατάδικες τους. Οι στίχοι πάλι ανήκουν στον Franck ο οποίος εκείνη την περίοδο είναι και βαριά φορτισμένος από το χαμό του πατέρα του (‘’When I'm Old ‘’) και του βγαίνει σε φωνητικό συναίσθημα αλλά και στίχο. Η παραγωγή (από τους ίδιους μαζί με τον Davide Piai) κάνουν ευδιάκριτους κάθε ήχο και μελωδία. Και υπάρχουν σε αφθονία.  Περιπλανώμενες αρμονίες που πειραματίζονται, που δίνουν νέες διαστάσεις στις νότες. Τεχνικές, εξελικτικές μελωδίες που δεν κουράζουν, που ακούγονται τόσο ταιριαστές και αγκαλιάζουν ρυθμούς και αλλαγές. Πάντοτε βατά και πιασάρικα. Τότε τι πήγε στραβά και δεν έγιναν πασίγνωστοι θα μου πείτε… Θύμιζαν αρκετά dream Theater (50%), Fates Warning (20%) και Angra (30%) σε μια περίοδο που οι προαναφερθέντες μπάντες έβγαζαν τα διαμάντια τους και όλοι οι άλλοι θεωρούνταν δευτεράντζες.

2018 και οι δίσκοι των Ivhanoe ακούγονται πολύ ιδιαίτεροι και νοσταλγικοί. Μακριά από τη σημερινή κονιορτοποίηση του ήχου, τραγούδια σαν τα ‘’ Hollow’’, ‘Whipping the Flies’’, ’’ Loneliness’’ , ‘’ When I'm Old ‘’και ‘’Glass on Skin’’ κάνουν τη διαφορά. Οι χορδές συνωμοτούν  στη μέγιστη μελωδική μηχανορραφία που μπορεί να δημιουργηθεί από μια πενταμελής παρέα. Ο στρατηγός Franck διατάζει κάθε φορά που ανοίγει το στόμα του και οι αρμονίες παρελάσουν οργανωμένα. Όταν ανεβάζει και τόνους…όλα τα λεφτά.  Οι συνθέσεις δεν επισπεύδονται, δεν επιταχύνονται. Κάθε το που ακούγεται σε κάθε τραγούδι συνδέεται μεταξύ του για να φτάσει το σκάψιμο σου ακόμα βαθύτερα. Ένας παράδεισος ευχαρίστησης ανάμεσα στις γραμμές που εσωκλείουν τα παιξίματα των Ivanhoe. Ε δεν μπορεί, θα τραγουδήσεις και συ τους στίχους ‘’ Digital understand,Come down and touch my hand,It makes me cry it feels so good inside’’ στο ‘’Glass On Skin’’ όταν φωνητικά και πλήκτρα οργιάζουν και οι κιθάρες τους παροτρύνουν σε μια θανάσιμη πορεία.

Υ.Γ. Άθλιο το εξώφυλλο, γενικότερα ιστορικό κακών artworks για τη μπάντα.