Odium - The Sad Realm of the Stars

 Η Nocturnal Art Productions στις αρχές της, έβγαζε μουσικούς θησαυρούς, τον ένα μετά τον άλλο. Σπίτι για τους Arcturus,Emperor,Tormentor και Limbonic Art. Οι τελευταίοι αποτελούν και από τα πιο αγαπημένα μου ακούσματα εδώ και δυο δεκαετίες (για τους πρώτους δίσκους πάντοτε). Ο ίδιος ο Morpheus έκανε και το εξώφυλλο για τους άγνωστους Νορβηγούς Odium που το ντεμπούτο (και μοναδική τους κυκλοφορία) ‘’ The Sad Realm of the Stars’’ ενώ αποτέλεσε την δέκατη κυκλοφορία της εν λόγω εταιρίας. Odium λοιπόν, που μεταφράζεται ως μίσος στα Λατινικά. Διαστημικό εξώφυλλο, και συμφωνικό black metal στο μουσικό τους κομμάτι. Παραγωγή από τους κιθαρίστες της μπάντας τον παγωμένο χειμώνα του 1996. Η μουσική γενικότερα είναι από το 1994 εώς το 1996 μιας και τα έξι από τα εννιά τραγούδια προέρχονται από το ‘’Odium’’ ντέμο που προηγήθηκε. Μετά τα ντεμπούτο τους, η σύνθεση των Odium κλυδωνίστηκε, πολλά μέλη πήγαν σε άλλες μπάντες και το μοναδικό τραγούδι που δημιούργησαν βρίσκεται εύκολα on line προς ακρόαση, Δυστυχώς δεν ξανακούσαμε κάτι ξανά και πλέον δεν θα θέλαμε μιας και η μαγεία του είδους χάθηκε στην συγκεκριμένη εποχή.

Να το γράψω όσο πιο απλά μπορώ. Αν σου αρέσουν οι Limbonic Art ή οι Emperor, το ίδιο θα γίνει και εδώ. Τρομερές ενορχηστρώσεις, διαστημικά μπλιμπλίκια που σε φυγοκεντρίζουν στην εξώσφαιρα. Τα δρεπάνι των riffs κόβει βαθιά και δεν χαρίζεται. Μπορεί τα πλήκτρα να φλέγουν την ατμόσφαιρα με εξωγήινες μελωδίες, αλλά τα riffs προέρχονται από τα κατάβαθα της αβύσσου. Κολασμένα φωνητικά, πάντοτε τσιριχτά, φυσικά drums που επιδίδονται σε φιδίσιες καταβάσεις και διπλές κιθάρες που δεν δείχνουν καμιά συμπόνεια. Ο τίτλος του δίσκου ‘’ The Sad Realm of the Stars’’ εκφράζει απόλυτα την ηχητική και στιχουργική τους κλίση μιας και εμπεριέχει μια δόση μελαγχολίας και μια διαστρική ονείρωξη και μεταφορά .Χωρίς να έχουν την ποικιλία που είχαν οι Limbonic Art και κρατώντας τα black metal στοιχεία ακόμα πιο έντονα, μοιράζουν ηχητικό μίσος. Ναι τα πλήκτρα βοηθούν απλά στην εξάπλωση του, δεν το κατευνάζουν. To Black Metal των Odium είναι ηχηρό και δυναμικό, δεν αδυνατίζει από τα μπλιμλίκια αλλά ενδυναμώνεται.

Είναι πολύ ωραίο να ακούς τον μαυρομεταλλικό ήχο με συμφωνικές ενορχηστρώσεις που το κάνουν πολυεπίπεδο χωρίς να χάνει την ουσία. Παράλογες φωνητικές μάσκες που διαφθείρουν τις μελωδίες. Η αυγή μιας νέας δημιουργίας μέσα από την θεατρική σφαίρα χωρίς να γελοιοποιείται. Πολλά εμέσματα έχουν δημιουργηθεί από την υπερβολή. Στην παρούσα περίπτωση, τραγουδοποιία και σκοτεινή ύλη ενώνονται και το καλούπι βγαίνει μοναδικό. Με θεραπευτικές ικανότητες για τους μαυρόψυχους, με καταστρεπτικά αποτελέσματα γι αυτούς που ήρθαν σε επαφή μαζί τους νομίζοντας ότι θα χορτάσουν αρμονίες. Δεν αντιλέγω, τραγούδια σαν το ‘’ Through the Sorrowfilled Forest’’ πληρούν κάθε προδιαγραφή για να θεωρηθεί μελωδικό, μα είναι τόσο ζοφερό. Ο δίσκος κλείνει με δυο πιο καινούρια τραγούδια (μαζί με το ‘’ Towards the Forest Horizon’’ ) και ηχητικά δεν έχει μεγάλη διαφορά. Ίσως ελαφρά μεγαλύτερη χρήση των keys αλλά καθόλου επιζήμια. Φωνή και όργανα διακατέχονται από μια μανία που παρακμάζουν τα πάντα στο πέρασμα τους. Μεγαλοπρεπή, επιβλητικό, ακέραιο. Κάθε σύνθεση είναι συνεκτική και υπάρχει συνοχή από την αρχή μέχρι το τέλος. Σαράντα λεπτά στο αχανές, μαύρο και στενόχωρο διάστημα με μοναδικό γήινο αντικείμενο ένα ζευγάρι ακουστικά.