Ophthalamia - A Journey in Darkness

Black Metal supergroup από Σουηδία. Και με φανταστική θεματολογία, μακριά από τις μαυρομεταλλικές βλασφημίες. Και γεμάτο μελωδίες αφού και τα μέλη της μπάντας προερχόντουσαν από αντίστοιχες μπάντες. Ο λόγος για τους Ophthalamia (ο φανταστικός κόσμος που ασχολούνται στιχουργικά), μια ιδέα του ΙΤ άρα και στιχουργού και συνθέτη της μπάντας. Ο IΤ ξεκίνησε την μπάντα το 1989, παράλληλα με την άλλη του μπάντα, Abruptum, και πάλι με την βοήθεια μελών των Ophthalamia. Μαζί του, στις ρυθμικές υποχρεώσεις του μπάσου/ντραμς, μέλη των PAN.THY.MONIUM, μιας άλλης περίεργης-εγωκεντρικής-παράξενης μπάντας. Στο μικρόφωνο, πέρασαν πολλοί. Στα πρώτα demos τους, στις αρχές των 90ς τραγουδούσε ο συνεργάτης του από τους Abruptum ,Vondur και War, o ALL. Στο ντεμπούτο τους όμως, ‘’A Journey In Darkness’’ τα φωνητικά τα έκανε κυρίως ο Shadow (δλδ ο Jon Nodtveidt των Dissection) με την παρουσία και άλλων ονομάτων. Στον επόμενο δίσκο, ‘’Via Dolorosa’’, το μπάσο αναλαμβάνει ο αδερφός του Jon Nodtveidt, ενώ τα φωνητικά καθήκοντα ο Legion των Marduk. Δισκάρα και αυτός ο δίσκος και η συνεργασία με την Avantgarde Music διπλασιάστηκε. Ακολούθησε μια συλλογή (από ντέμος/ακυκλοφόρητα) και μια επανηχογράφηση του ντεμπούτου τους με μικρές διαφορές με τον ALL στα φωνητικά. Ένας τρίτος και τελευταίος δίσκος βγήκε το 1998 με τίτλο ‘’Dominion’’ και πάλι γεμάτη μελωδίες. Ο θάνατος του IT πριν δυο μήνες νομίζω ότι σφράγισε κλειστά το μέλλον της μπάντας που ήταν έτσι και αλλιώς ανενεργή εδώ και χρόνια.

Πολύ περίεργο να διαβάζεις-ακούς φανταστικές ιστορίες από τον ιδρυτή της True Satanist Horde στις αρχές των 90ς. Όπως και μουσικά θα περίμενες κάτι πολύ πιο ακραίο. Ούτε αυτό συμβαίνει. Ένα ιογενές πλέγμα από αρμονίες παγιδεύει κάθε σύνθεση. Μια φωνή που απαγγέλει (που δεν είναι παρά του πασίγνωστου Dan Swano,παραγωγός και μηχανικός ήχο του συγκεκριμένου δίσκου) και νότες που σε βελονιάζουν με τις μαγευτικές τους ικανότητες. Εννοείται ότι καθ’ όλη την διάρκεια του δίσκου, τα φωνητικά είναι παραμορφωμένα αλλά σχεδόν εκεί παύει η όποια επαφή με το black metal, άντε και οι αντίστοιχα κουρδισμένες κιθάρες. Προιόν εγκεφαλικού εσωτερισμού, το ‘’A Journey In Darkness’’ είναι μουσικά ότι υποδηλώνει ο τίτλος του χωρίς να καταφεύγει σε φθηνούς τρόπους εντυπωσιασμού, δηλαδή ταχύτητες, ακραιότητες, ύβρη και τα γνωστά του είδους. Το σύνηθες είναι η επιλογή μεσαίων προς αργές ταχύτητες, με αχανείς μεταβατικές φάσεις στο λαβύρινθο της ΜΕΛΩΔΙΑΣ. Το μπάσο σταθεροποιεί την δύναμη της μουσικής τουςς και είναι πάντοτε παρόν και απαρτίζει μέρος της χημείας τους. Οι νότες σε περιεργάζονται και δημιουργούν μια θηλιά που δύσκολα θα της ξεφύγεις. Γλυκείς μα σκοτεινοί ήχοι σε κλητεύουν στον φανταστικό τους κόσμο.

Τα περισσότερα τραγούδια του ‘’A Journey In Darkness’’ τα είχαμε πρωτοσυναντήσει στα δυο πρώτα demo τους αποδεικνύοντας την στόφα τους σας παίκτες/συνθέτες/μπάντα. Χρειάζεται να φτάσουμε στα μισά του δίσκου να ακούσουμε νέο-μεταγενέστερο υλικό. Μετά το εισαγωγικό-αφηγηματικό ‘’A Lonely Soul-Hymn To A Dream’’, ακούμε το τρομερό δεκάλεπτο ‘’Little Child Of Light-Degradation Of Holyness’’. Δεν μπορώ παρά να φέρω στο μυαλό μου στα πρώτα riffs τους Black Sabbath. Στο πιο παραμορφωμένο, ακραίο, σκοτεινό, λυπητερό. Αλλά Black Sabbath στην ουσία. Και η ίδια σύνθεση μετεξελίσσεται σε μια ψυχοκινητική δύναμη. Ένα παγωμένο φως λούζει κάθε όργανο που ακούγεται, ακόμα και η φωνή της Axa (που προφανώς έχει παίξει και τα λιγοστά πλήκτρα τους δίσκου, εκτός αν το έχει κάνει ο Swano) δεν έχει την γλυκύτητα της γυναίκας. Το βασικό riff στρέφει γύρω από τον εαυτό του και όλο και σφίγγει ο κλοιός της απόλαυσης μιας και η παρατεταμένη επιτυχημένη επανάληψη του σου μαγνητίζει το μυαλό. Υπνωτικά ηχητικά κύματα καταλαμβάνουν τον χώρο σε κάθε μια από τις συνθέσεις. Στa επόμενa τραγούδιa, και αυτά καινούρια, η Black Sabbath αύρα παραμένει και σκοτεινιάζει τα πάντα με την heavy/Doom/Black metal αλχημεία του. Πρέπει να το ακούσετε για να δείτε πόσο επιτυχημένα ακούγεται. Πλέον μπορεί εύκολα να διαπιστωθεί ότι εκείνη την εποχή, κάποιοι blacksters/deathsters (δίολου τυχαίος ο ήχος των Pan.Thy.Monium ή ηχητική στροφή των Edge Of Sanity) ακούγανε παλιό κλασσικό heavy metal των 70ς και το περάσανε στην μουσική τους. Ένα μουσικό project με ΟΥΣΙΑ.