Visceral Evisceration - Incessant Desire for Palatable Flesh

Τι να περιμένει κανείς με ένα τόσο αποτρόπαιο εξώφυλλο;  Με όνομα μπάντας που σημαίνει ‘’Φρικιαστικό Ξεκοίλιασμα’’ και τίτλο δίσκου ‘’Ασταμάτητη θέληση για εύγεστη σάρκα’’ ; Που να διαβάσει κανείς και τους στίχους. Θα νομίζει ότι οι Cannibal Corpse γράφουν για Χριστουγεννιάτικα δώρα. Και βαθμός δυσκολίαςστο θέμα στίχων Carcass εποχής ‘’Necrotism’’ και ακόμα χειρότερα. Και όμως, όποια και να είναι η απάντηση σου, πέφτεις πολύ έξω. Οι Visceral Evisceration παίζουν μελωδικότατο Doom/Death και θυμίζουν Paradise Lost ,Type ‘O Negative , Sentenced, My Dying Bride, όλα όπως τα ακούσαμε στα μέσα των 90ς.  Τότε κυκλοφόρησε και ο μοναδικός δίσκος των Αυστριακών (1994) από την επίσης Αυστριακή Napalm Records (σύντομο trivia: Η Napalm μέχρι τότε είχε κυκλοφορήσει μόνο Death Metal δουλειές  ***και η συγκεκριμένη μπάντα έτσι πρέπει να ξεκίνησε και να επηρεάστηκε από τις προαναφερθέντες*** και το ‘’Incessant Desire For Palatable Flesh’’ ήταν η πρώτη ολοκληρωμένη κυκλοφορία της εταιρίας-είχαν προηγηθεί τρια eps από τους Disastrous Murmur, Suffer και Wombbath). Το 1995 αλλάζουν όνομα μιας και δεν τους ταίριαζε καθόλου και το κάνουν As I Lay Dying (καμιά σχέση με τους γνωστούς) και κυκλοφορούν ένα πρόμο τριών τραγουδιών μήπως βρουν εταιρία (πράγμα που δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ με συνέπεια την διάλυση το 1996) να κυκλοφορήσει ένα δεύτερο δίσκο που είχαν ετοιμάσει ('’Carnal Seduction'’).

Είναι πραγματικό απερίγραπτο να διαβάζεις για ότι πιο σιχαμερό μπορεί να φανταστεί αρρωστημένος νους και από την άλλη να απολαμβάνεις γλυκιές μελωδίες που θα σε ταξιδέψουν στην εποχή που πρωτοάκουγες το ‘’Gothic’’ και το ‘’Shades Of God’’ από τους Paradise Lost. Αργά, βασανιστικά, θα έλεγες θλιμμένα αν ήταν ορχηστρικά ή αν δεν καταλάβαινες τι έλεγε. Η φωνή του Hannes σίγουρα θυμίζουν τα αντίστοιχα του Holmes. Και τα καθαρά μα και τα παραμορφωμένα. Σκοτεινές μελωδίες περιπλέκονται με αργόσυρτους ρυθμούς, γυναικεία φωνητικά (που μου θυμίζουν τους Angizia- ίδια εταιρία, λες να είναι η ίδια) δημιουργούν συνειρμούς με Theatre Of Tragedy , κάποια ξεσπάσματα-απομεινάρια μιας πιο άγριας εποχής, ξεσκισμένες μπασογραμμές γεμάτες πόνο, οι ακραίοι στίχοι και πάνω από όλα τρομερές ενορχηστρώσεις και ιδέες που δεν κουράζουν στα μεγάλα διάρκειας τραγούδια τους.

Αυτός ο δίσκος είναι γεμάτος αντιθέσεις. Σε όλα. Δημιουργούν οι ίδιοι ηχητικά οδοφράγματα μόνο και μόνο για να τα γκρεμίσουν οι ίδιοι. Όσο ο δίσκος συνεχίζει να παίζει, ένα αίσθημα νεκρών ηχώ, που σε ξυπνούν από το λήθαργο τον οποίο οι ίδιοι σου επιβάλλουν,  γίνεται εντονότερο. Οι μελωδίες καταφθάνουν οι μία μετά την άλλη στον εντυπωσιακό τους ηχητικό λαβύρινθο και δεν υπάρχει απόδραση. Κινούμενοι μουσικοί ποταμοί, με μεγάλο βάθος και σκοτεινοί, κινούνται αργά αλλά επικίνδυνα για όσους προσπαθήσουν να τους διαβούν. Διαλέξτε οποιοδήποτε τραγούδι να ακούσετε. Το ίδιο αποτέλεσμα. Ειδικά στα πιο αργά σημεία που το φορτίο γέρνει επισφαλή και τα φωνητικά καλούν υπογείως, είτε με αρμονικά φωνητικά είτε με ουρλιαχτά, κάθε λουλούδι τριγύρω θα μαραίνονταν. Μέσα από ατελείωτες σκοτεινές αποχρώσεις του Θανάτου, το ‘’Incessant Desire For Palatable Flesh’’ βαπτίζει σε καιόμενο λάδι το gore doom/death metal για μια ώρα.