Monuments
Πίσω από το μαγευτικό εξώφυλλο του “We Stand To Fight” των Virtue κρύβεται ένας από τους καλύτερους δίσκους του NWOBHM, αλλά και συνολικά όλου του heavy metal. Tο 2013 η No Remorse μάζεψε τα τραγούδια των Virtue από το single του ’85 και του demo του ’87, και οι οπαδοί ακόμα να συνέλθουν από την μεταλλική θύελλα που τους χτύπησε τότε.
Στα τέλη της δεκαετίας του ’70 η Σουηδική σκήνη έβραζε. Οι πιτσιρικάδες της εποχής μάζευαν για πολύ καιρό τα άπειρα ακούσματά τους από τις άλλες χώρες και ήταν θέμα χρόνου να ξεσπάσουν.
Οι Q5 σχηματίστηκαν το 1983 από μέλη των TKO ,δηλαδή τους Rick Pierce (κιθάρες), Gary Thompson (ντραμς) και Evan Sheeley (μπάσο) έχοντας δημιουργήσει πρότινος (1981) το ‘’In Your Face’’δίσκο (αν και κυκλοφόρησε το ’84). Μελωδικό Heavy Metal με τα όλα του. Οι τρεις τους δεν είναι αρκετοί, ο Floyd Rose (κιθάρα) θα έρθει να κάνει την υπέρβαση. Παιχταράς από τους λίγους, ιδρυτής μιας τεχνικής (Floyd Rose locking tremolo system). Στο παιχνίδι μπαίνει και ένα αηδόνι, ο Jonathan Scott K. (ήταν μαζί με τον Floyd σε μια μπάντα, The Core) και η ομάδα των Q5 είναι έτοιμη.
Ruthless σημαίνει αδίστακτος, ανελέητος και ακριβώς τέτοια είναι η μουσική των Αμερικανών Powerάδων από την πλέον μακρινή δεκαετία των 80ς΄. Όταν στην Αγγλία αρχές της συγκεκριμένης δεκαετίας οι metal μπάντες ξεφύτρωναν σαν μανιτάρια, στην αντίπερα όχθη και συγκεκριμένα στην Καλιφόρνια μια νέα μπάντα έβαζε μπροστά (1983). Η γνωστή εταιρία Iron Works (που ενώ έβγαλε διαμάντια, έθαψε αρκετές μπάντες λόγω μικρής εμβέλειας διανομής) τους κυκλοφορεί ένα 7’’ βινύλιο με δυο τραγούδια, τα ‘’The Fever’’ και ‘’Mass Killer’’.
Οι Chroming Rose είναι μια παράξενη μπάντα. Οι Chroming Rose είναι ένα καθαρό δείγμα Τευτονικού Power Metal (Helloween, Scanner) αλλά πάντοτε και σε κάθε δίσκο τους, πειραματιζόντουσαν και ελαφρά στις συνθέσεις τους κάνοντας τους σε κάποιους οπαδούς πιο ενδιαφέροντες και σε κάποιους πιο…. Περίεργους. Και έτσι πολύς κόσμος τους απέφευγε και ποτέ δεν έγιναν μια σχετικά γνωστή μπάντα μέχρι το 2002 που διαλύθηκαν. Πρόλαβαν όμως και κυκλοφόρησαν πέντε ολοκληρωμένους δίσκους στα 90ς, να χουμε να ακούμε και το 2049. Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή.
Το 1985 οι προσπάθειες του Akira Takasaki να κατακτήσει και την Αμερική με την μουσική των Loudness άρχιζαν να αποδίδουν. Υπογράφουν σε πολυεθνική, κυκλοφορούν τα υπέροχα Thunder in the East και Lightning Strikes με επιτυχία, και κομμάτια σαν το “Crazy Nights" παίζονται παντού. Aκολουθεί όμως το λιγότερο επιτυχημένο Hurricane Eyes του 1987, και εκεί αρχίζουν οι πρώτες σκέψεις για Αμερικάνο τραγουδιστή.
Οι Praying Mantis είναι μια από τις μακροβιότερες μελωδικές hard ‘n’ heavy μπάντες εκεί έξω και μάλιστα με αξιοσημείωτη δισκογραφία που αξίζει. Η Ιαπωνία ξέρει και τους έχουν για μικρούς θεούς ενώ όσοι αρέσκονται σε AOR και γενικότερα μελωδικούς ήχους, τους αγαπάνε. Βέβαια, σαν μπάντα ξεκίνησαν κάπως διαφορετικά μιας και η μπάντα δημιουργήθηκε πίσω το 1974 από τα αδέρφια Troy, όταν ακόμα ήταν κολεγιόπαιδα. Η μπάντα αρχίζει να δημιουργεί την μουσική της την περίοδο του γνωστού κύματος heavy metal στην Βρετανία και οι Praying Mantis είναι μέρος του.
Μία από τις μεγαλύτερες αδικίες που έχουν γίνει στη ζωή είναι ότι αυτός ο δίσκος δεν έγινε γνωστός σαν ένα από τα μεγάλα αριστουργήματα του heavy metal, δίπλα στο 7th Son of a 7th Son, Master of Puppets, Defenders of the Faith, Holy Diver και τόσα άλλα. Aλλά ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Mεγάλο δίλημμα... Τί να διαλέξει κανείς στα Μνημεία του Heavy Metal; Τον πρώτο δίσκο του μεγάλου αυτού κιθαρίστα, το Mind’s Eye ή το δεύτερο άλμπουμ του, Time Odyssey; Η καλύτερη απάντηση θα ήταν και τα δυο, μιας και τα δυο έχουν αρκετά κοινά στοιχεία, αλλά αν πρέπει να επικρατήσει η εγκράτεια, ο δεύτερος δίσκος του είναι λίγο πιο μειλίχιος που δεν άρεσε σε κάποιους οπαδούς. Το Mind’s Eye είναι πιο δυναμικό και κέρδισε τις καρδιές πολλών ακροατών.
Το 1986 ήταν από τις πιο σημαντικές χρονιές συνολικά στο Heavy Metal, αλλά και ειδικότερα στο thrash. H αρχική δίψα να παίζουν οι μπάντες όσο πιο γρήγορα μπορούσαν και να έχουν evil είκονα άρχισε να υποχωρεί σιγά-σιγά, και τα συγκροτήματα κοιτούσαν να εμπλουτίσουν ή να διαφοροποιήσουν τον ήχο τους. Οι Hallows Eve από την Georgia των ΗΠΑ ήταν από τους πρωτεργάτες αυτής της κίνησης και ίσως το πιο αδικημένο συγκρότημα εκείνης της περιόδου.