Monuments
Όλοι οι οπαδοί, αλλά και οι οι απλοί φίλοι, των Sepultura συμφωνούμε ότι η μπάντα έχασε πολλή από την αίγλη της όταν αποχώρησε ο Max Cavalera. Ωστόσο, η συζήτηση γύρω από την αξία του τελευταίου δίσκου στον οποίο αυτός συμμετέχει, το "Roots", συνεχίζεται ακόμα. Για να είμαι ακριβής, οι πλείστοι metalheads που γνωρίζω μισούν το album, ένας μάλιστα μου είχε πει κάποτε ότι χάρηκε που του το έκλεψαν!
~~ Όταν εγώ γεννιόμουν το 1979, άλλοι δημιουργούσαν συγκροτήματα που θα με επηρέαζαν στη εφηβεία μου. Οι Vicious Rumors είναι ένα από αυτά. Βέβαια τους έμαθα στα μέσα των 90ς σε μια άσχημη (προσωπικό γούστο) περίοδο για την μπάντα και άργησα να νιώσω το μεγαλείο των τεσσάρων πρώτων άλμπουμς τους που κυμαίνονται στον Αμερικάνικο Power Metal ήχο. Οι Vicious Rumors συνεχίζουν ακάθεκτοι μέχρι σήμερα, συναυλιακά και στουντιακά, με ένα πιο μοντέρνο ήχο (που δυστυχώς με χαλάει αρκετά) αλλά πάντοτε με ποιότητα και οργώνουν σκηνές και αυτιά σε όλα τα μέρη τη Γης.
~~ Ομάδα που νικάει ,δεν αλλάζει. Σοφό το γνωμικό, σοφοί και οι Flotsam and Jetsam που με την ίδια σύνθεση κυκλοφόρησαν δίσκαρους του Power/Thrash Metal σαν τα ‘’Doomsday For The Deceiver’’ και ‘’ No Place For Disgrace’’. Οκ, τους έφυγε ο μπασίστας τους μετά το ντεμπούτο να πάει στους…Metallica αλλά ήταν δικιά του επιλογή. Οι Flotsam και Jetsam είναι ότι υποδηλώνει και το όνομα τους. Το πλήρωμα ενός καραβιού που αποφάσισε να πετάξει οτιδήποτε περιττό και να παίξει Speed Metal με τις αποσκευές του γεμάτες μελωδίες, ευθύτητα, νεότητα, οργή και ξυλίκι.
Το μεγάλο ερώτημα που με βασανίζει εδώ και πολλά χρόνια, και στο οποίο δεν έχω απαντήσει ακόμα, είναι αν μου αρέσει πιο πολύ το "Arise" ή το "Chaos AD". Αν ήμουν καθαρόαιμος thrasher, θα πρόκειτο για ψευδο-δίλημμα, αφού το πρώτο το θεωρώ άνετα τον καλύτερο thrash δίσκο που έχω ακούσει ποτέ μου. Από την άλλη, το "Chaos AD" μου φαίνεται πιο πλήρες: 12 κομμάτια, εκ των οποίων τα 9 κομματάρες, συν μία πωρωτική διασκευή και δύο ακόμα αποδεκτές συνθέσεις, πειραματισμός, ενδιαφέροντα στιχουργικά θέματα, εξαιρετικό για ακόμη μία φορά εξώφυλλο...
~~ Έχουν γίνει μύρια συζητήσεις για αδικημένα άλμπουμς και συγκροτήματα στο χώρο της Metal μουσικής. Είναι τόσοι οι λόγοι που μπορούν να περιορίσουν ένα τεράστιο και άψογο δίσκο σε λίγα μόνο ζευγάρια αυτιά, που η τελική εξίσωση παραμένει άλυτη. Άρα μας μένει μόνο η συζήτηση και τα προσωπικά γούστα του καθενός. Από την πλευρά μου, αδικημένη μπάντα (θεωρώ πως) είναι οι Realm που δεν κατάφεραν να φτάσουν όσο ψηλά δικαιούνται. Και δικαιούνταν την κορυφή με τα δυο Θαύματα που μας παραχώρησαν, τα ‘’Endless War’’ και Suciety’’. Το τι έφταιξε μάλλον δεν θα το μάθουμε ποτέ.
Υπήρχε λοιπόν μία εποχή που οι Sepultura ήταν μία από τις καλύτερες μπάντες του σκληρού ήχου παγκοσμίως. Με τους αδελφούς Cavalera σε ρόλο ηγετών και τους A. Kisser και Paulo Jr. σε δαιμονική φόρμα, η σπουδαία μπάντα από τη Βραζιλία έβγαζε στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και τις αρχές της επόμενης τον έναν τρομερό δίσκο μετά τον άλλο. Η καλή αρχή είχε γίνει με τα "Morbid visions" (1986) και "Schizophrenia" (1987), αλλά το μέλλον επεφύλαττε αριστουργήματα του δεν έχουν χάσει ούτε ελάχιστη από την αξία τους με την πάροδο των ετών.
~~ Μια φορά και ένα καιρό…υπήρξε το κίνημα του μελωδικού death metal στην Σουηδία. Μελωδικού αλλά όχι χαζοχαρούμενο. Με κιθαριστικές αρμονίες, όχι ατελείωτα πλήκτρα και γλυκά καθαρά φωνητικά. Μελωδία που πήγαζε από τους ρυθμούς, όχι από την ανάγκη για κάτι σιροπιαστό και εύπεπτο με την ταμπέλα του death να περιορίζεται σε κάποια τσιριχτά φωνητικά. Οι Unanimated, με ένα εκπληκτικό μίγμα death/black, εξαπέλυσαν δύο θαυμάσιους δίσκους στο πρώτο μισό των 90ς.
Όποτε με ρωτούν, ‘’πως ξεκίνησες να ακούς αυτήν την μουσική???’’...’’πως και σε αρέσει αυτός ο θόρυβος???’’, πάω πίσω στο δεύτερο μισό των 80ς. Κάποιος μια μέρα μου είπε, ότι ‘’αυτή η μουσική, δεν την ακούω, αλλά μου φέρνει στο νου, σπαθιά, δράκους, ιππότες από την μία, και από την άλλη μεγάλες μηχανές και γρήγορες γκόμενες’’\r\nΤι άλλο πια από το να θυμηθώ εκείνη την εποχή, και ένα από τα πρώτα συγκροτήματα που με έβαλαν σε όλη αυτή την metal περιπέτεια τους Manowar.
~~ Οι Pestilence υπήρξαν ευλογημένοι στο παρελθόν και είναι ένας από τους βασικότερους λόγους που έχουμε συνάψει συνειρμούς Ολλανδίας και Death Metal στην ίδια σκέψη ή πρόταση. Ξεκινήσανε σαν thrash συγκρότημα και κυκλοφόρησαν 2 ντέμος (που μόλις κυκλοφόρησαν μαζί υπό τον τίτλο ‘’The Dysentery Penance’’) αλλά μπήκαν στις πρώτες αρμάδες του Death Metal το 1988. Τρία παντοτινά Μνημεία είναι σκαλισμένα με τα γράμματα του λογότυπου τους ανάμεσα σε λιγοστές δεκάδες ισάξιων τους παγκοσμίως. Και μετά ήρθε η απογοήτευση για τους περισσότερους.
~~ Λιτό ασπρόμαυρο εξώφυλλο με τραγί, φτερά νυκτερίδας και το μετανταγιόν του Mjolnir ( τα φορούσαν οι Σκανδιναβοί παγανιστές τον 9ο και 10ο αιώνα). Black metal με παγανιστική θεματολογία. Το χουμε δει χιλιάδες φορές το παραμύθι, αλλά οι Throne of Ahaz ήτο από τους πρώτους και σίγουρα από τους καλύτερους. Το ντεμπούτο ‘’Nifelheim’’ κυκλοφόρησε το 1995 ενώ ήταν ήδη έτοιμο από το 1993 αλλά υπάρχει μια σκοτεινή ιστορία που καλύπτει το τι γινότανε στα γραφεία της No Fashion από το 1993-1995 μέχρι που πέρασε σε άλλα χέρια.