ΕΝΑ ΑΡΧΑΙΟ ΕΘΝΟΣ ΑΦΑΝΙΖΕΤΑΙ
Για πολλοστή φορά οι παλαιστίνιοι βρίσκονται αντιμέτωποι με την βαρβαρότητα των Εβραίων αλλά και με την σιωπή των διεθνών οργανισμών που παρακολουθούν παραβιάσεις σε όλα τα επίπεδα από την μεριά του Ισραήλ.
\r\n\r\n
Με την αναγνώριση του Ισραήλ ως κράτος 1947, μετά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο, και θεωρώντας, ότι οι Εβραίοι είχαν υποστεί το μίσος και την βαρβαρότητα του 3ου Ράιχ, επιβλήθηκε από τον ΟΗΕ η διχοτόμηση της Παλαιστίνης σε δύο διαφορετικά κράτη κατά γλώσσα, πολιτισμό και θρησκεία: ένα αραβικό, και ένα εβραϊκό, το Ισραήλ.
\r\n\r\n
Το παράδοξο είναι ότι οι Εβραίοι δεν είναι άραβες, δεν έχουν καμία σχέση με την περιοχή, η εθνικότητα τους ορίζεται από το θρήσκευμα, με τα δεδομένα που έχουμε σήμερα το σχέδιο της ίδρυσης του κράτους του Ισραήλ στην συγκεκριμένη περιοχή, δεν ήταν τυχαία επιλογή καθώς ένας αρχαίος λαός οι Παλαιστίνιοι βρίσκονται στα πρόθυρα του αφανισμού. Το ίδιο επιχειρήθηκε και στο Ιράκ, και γενικά η Δύση δεν φαίνεται να είναι διατεθειμένη να προστατεύσει έθνη που έχουν ρίζες χιλιάδες χρόνια πριν.
\r\n\r\n
Στη συνέχεια του άρθρο θα διαβάσετε κάποιες ενδιαφέρουσες πληροφορίες σχετικά με την ευλογημένη ή καταραμένη χώρα των Φιλισταίων
\r\n\r\n
Με το όνομα Παλαιστίνη, γενικά, ονομάζεται περιοχή της ανατολικής Μεσογείου που περιλαμβάνει τμήμα του σημερινού Ισραήλ και εκτείνεται από τα σύνορα της Αιγύπτου, (νότια), μέχρι τα σύνορα του Λιβάνου (βόρεια), και ανατολικά μέχρι τον Ιορδάνη ποταμό.
\r\n\r\n
Από τις αρχές του 20ου αιώνα η περιοχή αυτή αποτελεί πεδίο εθνικών διεκδικήσεων και συγκρούσεων μετάξύ Εβραίων και Αράβων.
\r\n\r\n
Κατά τους βιβλικούς χρόνους στην περιοχή αυτή εγκαταστάθηκαν τελικά οι περιφερόμενοι μέχρι τότε Εβραίοι, καθοδιγούμενοι από τον Γιαχβέ ως μοναδικός "τόπος Επαγγελίας" όλης της Υδρογείου. Έτσι ξεκινώντας οι Εβραίοι τους πρώτους πολέμους με άλλους βιβλικούς λαούς της περιοχής δημιούργησαν δύο βασίλεια, του Ιούδα και του Ιακώβ (που μετονομάστηκε από τον Γιαχβέ σε Ισραήλ), υπό τη κυριαρχία των οποίων περιήλθε όλη η περιοχή. Και για τον Χριστιανισμό η ίδια αυτή περιοχή χαρακτηρίζεται ως "Άγιοι Τόποι" επειδή εκεί έζησαν και δίδαξαν ο Ιησούς Χριστός και οι Απόστολοι. Αλλά ακόμη και για τον Ισλαμισμό αυτός ο τόπος είναι επίσης ιερός αφού κάποιες τοποθεσίες συνδέονται με τον Προφήτη Μωάμεθ.
\r\n\r\n
\r\n\r\n
Ονομασία
\r\nΗ ονομασία Παλαιστίνη είναι ελληνική που προέρχεται από την εβραϊκή Πλεσέτ (=χώρα των Φιλισταίων) που αναφέρονταν σε μια μικρή παράλια χερσαία ζώνη που ονομάζονταν επίσης και Φιλισταία. Οι δε Ρωμαίοι, τον 2ο αιώνα π.Χ., ονόμαζαν τη περιοχή "Παλαιστίνη της Συρίας", ως περιοχή της Συρίας που περιελάμβανε την Ιουδαία. Το όνομα Παλαιστίνη αναβίωσε και καθιερώθηκε επίσημα ως ανεξάρτητο έδαφος από τον Ιορδάνη ποταμό μέχρι τις ακτές της Μεσογείου μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο όταν δημιουργήθηκε ως "κράτος κατ΄ εντολή και παραχωρήθηκε υπό την προστασία των Άγγλων.
\r\n\r\n
\r\n\r\n
Σύγχρονη εποχή
\r\nΤο 1917 μετά τους νικηφόρους Βαλκανικούς πολέμους κατά τηςΟθωμανικής Αυτοκρατορίας ξεσηκώθηκαν και οι Άραβες και για τη δική τους ανεξαρτησία. Τότε η Αντάντ, (Αγγλία, Γαλλία και Ρωσία), τους υποσχέθηκαν πλήρη ανεξαρτησία με το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου οπότε και ξεκίνησε ο ένοπλος απελευθερωτικός τους αγώνας.
\r\n\r\n
Αυτών ακολούθησε η περίφημη "Διακήρυξη του Μπαλφούρ", η οποία και προσδιόριζε μία "εθνική εστία" μόνιμης βάσης των Εβραίων στη Παλαιστίνη, η οποία κατά την διάρκεια των απελευθερωτικών εκείνων επιχειρήσεων είχε ανακηρυχθεί ως "κράτος κατ΄ εντολή" της Κοινωνίας των Εθνών υπό αγγλική προστασία. Καθεστώς που παρέμεινε μέχρι τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
\r\n\r\n
Μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ο νεοσυσταθείςΟργανισμός Ηνωμένων Εθνών, το 1947 ψηφίζει την ιστορική απόφαση 181 με την οποία επιβλήθηκε διχοτόμηση της Παλαιστίνης σε δύο διαφορετικά κράτη κατά γλώσσα, πολιτισμό και θρησκεία: ένα αραβικό, και ένα εβραϊκό, το Ισραήλ. Συνέπεια αυτού ήταν το 1948 να εκδηλωθεί ένα ανευ προηγουμένου κύμα επιθέσεων σιωνιστικών τρομοκρατικών ομάδων με μια κλιμακωτή κατάληψη πόλεων και χωριών της Παλαιστίνης. Έναντι αυτών οι Παλαιστίνιοι εξεγείρονται εναντίον αυτής της νέας αποικιοκρατίας και κατά των Άγγλων. Και ενώ ακολουθεί βίαιη κατάπνιξη της εξέγερσης των Παλαιστινίων ο Μπεν Γκουριόν εξαγγέλλει την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ. Τότε τα στρατεύματα των γειτονικών αραβικών χωρών εισέβαλαν και αυτά στη Παλαιστίνη. Έτσι το τέλος εκείνου του έτους βρίσκει την άλλοτε Παλαιστίνη χωρισμένη σε τρία τμήματα:
\r\n\r\n
1. Το μεγαλύτερο τμήμα 78% να έχει καταληφθή από το Ισραήλ.
\r\n\r\n
2. Η λεγόμενη Δυτική Όχθη να είναι προσαρτημένη στην Ιορδανία
\r\n\r\n
3. Και ένα 1,5% η λεγόμενη Λωρίδα της Γάζας να τίθεται υπό τον έλεγχο και τη Διοίκηση της Αιγύπτου, επί βασιλείας Φαρούκ.
\r\n\r\n
Υπολογίσθηκε ότι 750.000 Παλαιστίνιοι ξεριζώθηκαν τότε από τα πάτρια εδάφη και κατέφυγαν άλλοι στη Γάζα άλλοι στην Ιορδανία, άλλοι στον Λίβανο και άλλοι στη Συρία.
\r\n\r\n
\r\n\r\n
Το 1964 δημιουργείται εξ ανάγκης η Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, γνωστότερη με το αγγλικόαρκτικόλεξο PLO (προφερόμενο Πι-Ελ-Όου) η οποία και τίθεται ως νόμιμη εκπρόσωπος και προστατευτική ομπρέλλα όλων των Παλαιστινίων. Συγκεκριμένα τον Οκτώβριο του 1974 στη συνάντηση κορυφής όλων των αραβικών χωρών στο Ραμπάτ του Μαρόκου ο Αραβικός Σύνδεσμος αναγνώρισε την PLO (ή ελληνικά ΟΑΠ) ως τον μοναδικό εκπρόσωπο των Αράβων της Παλαιστίνης.
\r\n\r\n
Με τη συμφωνία του Εθνικού Παλαιστινιακού Συνεδρίου, που αποτελεί το νομικό σώμα της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης - ΠΑΟ, [γνωστότερη με το αγγλικό ακρωνύμιο PLO (Πι-Ελ-Όου)], στις 15 Νοεμβρίουτου 1988, το Κράτος της Παλαιστίνης διακήρυξε ανεξαρτησία. Ωστόσο, το ισχυριζόμενο "Κράτος της Παλαιστίνης", δεν είναι ούτε υπήρξε ανεξάρτητο κράτος, ούτε είχε κυριαρχία σε κάποια εδάφη. Επίσης, η διακήρυξη αυτή αγνοήθηκε και εν τέλει απορρίφθηκε από το Κράτος του Ισραήλ. Το Ισραήλ ελέγχει την περιοχή από τον Πόλεμο των Έξι Ημερών, οπότε την πήρε από την Αίγυπτο και την Ιορδανία.
\r\n\r\n
Αυτόν τον καιρό, η Εθνική Παλαιστινιακή Αρχή (ΕΠΑ) οραματίζεται την ίδρυση ενός Παλαιστινιακού κράτους, το οποίο θα περιλαμβάνει όλη ή μέρος της Δυτικής Όχθης, τη Λωρίδα της Γάζας και την ανατολική Ιερουσαλήμ, ζώντας ειρηνικά με το Ισραήλ υπό μια δημοκρατικά εκλεγμένη και αξιόπιστη κυβέρνηση. Η ΕΠΑ ωστόσο, δεν διεκδικεί κυριαρχία επί κανενός εδάφους και επομένως δεν είναι η κυβέρνηση του διακηρυγμένου το 1988 "Κράτους της Παλαιστίνης".
\r\n\r\n
Η διακήρυξη του 1988 εγκρίθηκε σε μια συνάντηση στο Αλγέρι, με ψήφους 253-46 και δέκα αποχές. Η διακήρυξη επικαλέστηκε την Συνθήκη της Λωζάνης (1923) και την Απόφαση 181 της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ υπέρ του ισχυρισμού για ένα "Κράτος της Παλαιστίνης στα δικά μας παλαιστινιακά εδάφη με πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ". Το ισχυριζόμενο "Κράτος της Παλαιστίνης" αναγνωρίσθηκε αμέσως από τον Αραβικό Σύνδεσμο και περίπου οι μισές κυβερνήσεις του κόσμου το αναγνωρίζουν σήμερα. Διατηρεί πρεσβείες σε αυτές τις χώρες (που αποτελούνται συνήθως από αποστολές της ΟΑΠ). Το Κράτος της Παλαιστίνης (από το 2013) αναγνωρίζεται από το 70% των κρατών-μελών των Ηνωμένων Εθνών, όχι όμως από το Ισραήλ.
\r\n\r\n
Σήμερα 134 ανεξάρτητες χώρες και μία μη διεθνώς αναγνωρισμένη (Δυτική Σαχάρα) αναγνωρίζουν την ανεξαρτησία του Κράτους της Παλαιστίνης.
\r\n\r\n
Ιστορία
\r\nΣτις 30 Σεπτεμβρίου του 2004 ο ισραηλινός στρατός για πρώτη φορά κινήθηκε ύστερα από τέσσερα χρόνια συγκρούσεων στο μεγαλύτερο στρατόπεδο Παλαιστινίων προσφύγων, σκοτώνοντας 28 Παλαιστινίους και τραυματίζοντας άλλους 108
\r\n\r\n
Τοπικές εκλογές 2005
\r\nΣτις 29 Σεπτεμβρίου του 2005 διεξήχθη ο τρίτος γύρος των τοπικών εκλογών, στις οποίες επιβλήθηκε απαγόρευση κατοχής όπλων σε δημόσιους χώρους..
\r\n\r\n
Εξελίξεις στη Λωρίδα της Γάζας το 2008-2009
\r\nΤα Ηνωμένα Έθνη ανακοίνωσαν στις 18 Δεκεμβρίου του 2008 ότι αναστέλλουν τη διανομή τροφίμων στους Παλαιστινίους στη Λωρίδα της Γάζας επειδή τελείωσαν οι προμήθειες.
\r\n\r\n
\r\n\r\n
Στις 27 Δεκεμβρίου του 2008 η Λωρίδα της Γάζας υπέστη σφοδρή επίθεση από αέρος κατόπιν μονομερούς παραβίασης της εκεχειρίας από το Ισραήλ. Ακολούθησε και εισβολή χερσαίων δυνάμεων, στις αρχές του επόμενου χρόνου.. Εκατοντάδες άτομα σκοτώθηκαν και τραυματίστηκαν. Στις 17 Ιανουαρίου του 2009 το Ισραήλ ανακοίνωσε μονομερή εκεχειρία, η οποία άρχισε να ισχύει από τα μεσάνυχτα της 17 προς 18 Ιανουαρίου τοπική ώρα. Η Χαμάς την απέρριψε λόγω της παραμονής των ισραηλινών δυνάμεων στα παλαιστινιακά εδάφη.
\r\n\r\n
Πολιτικές εξελίξεις
\r\nΣτις 7 Μαρτίου του 2009 παραιτήθηκε ο πρωθυπουργός Σαλάμ Φαγιάντ, ώστε να ανοίξει ο δρόμος σχηματισμού κυβέρνησης "εθνικής συνεννόησης" στο πλαίσιο της διαδικασίας συμφιλίωσης με τη Χαμάς. Το Μάιο του 2009 οι παλαιστινιακές παρατάξεις Φάταχ και Χαμάς συμφώνησαν να συγκροτηθεί κοινή δύναμη ασφαλείας στη Λωρίδα της Γάζας, η οποία θα ασκεί καθήκοντα μέχρι τις επερχόμενες εκλογές, τον Ιανουάριο του 2010. Τον Ιούνιο του 2014 σχηματίστηκε και ορκίστηκε κυβέρνηση εθνικής ενότητας με τη συμμετοχή της Φάταχ και της Χαμάς.
\r\n\r\n
\r\n\r\n
Πρόεδρος της Παλαιστίνης
\r\nΣτις 23 Νοεμβρίου του 2008 ο Μαχμούτ Αμπάς, πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής, ορίστηκε «πρόεδρος της Παλαιστίνης» από ένα σημαντικό όργανο της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (ΟΑΠ).
\r\n\r\n
Δημογραφία
\r\nΤο προσδόκιμο ζωής στη Δυτική Όχθη στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2013 τα 75,46 χρόνια (73,38 χρόνια οι άνδρες και 77,67 οι γυναίκες)[2]. Στη Λωρίδα της Γάζας, σύμφωνα με εκτιμήσεις για την ίδια χρονιά, το προσδόκιμο ήταν στο σύνολο του πληθυσμού τα 74,4 χρόνια, στους άνδρες τα 72,69 χρόνια και στις γυναίκες τα 76,21 χρόνια.
\r\n