ΚΑΡΠΑΖΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟΘΕΩΣΗ

Κυριακή 7 Οκτωβρίου 17:30

18 group της ελληνικής σκηνής δίνουν το παρόν για να τιμήσουν τη μνήμη του «Πολωνού» και να συνεισφέρουν σε μια πράξη φιλανθρωπίας. Η βραδιά τιμήθηκε με 282 εισιτήρια. Βέβαια είμαι σίγουρος ότι καμιά στιγμή δε βρέθηκε αυτός ο κόσμος μέσα στο Κύτταρο. Στο peak της βραδιάς φτάσαμε τα 200 άτομα και μπορεί να λέω και υπερβολές. 200 άτομα, από τα οποία θα ήταν 50-60 άτομα από τις μπάντες, 10-15 από τη διοργάνωση και καμιά 50αριά φίλοι και γνωστοί κάποιων από τα συγκροτήματα που ουδεμία σχέση έχουν με τη φάση. Πόσοι λοιπόν ήταν οι οπαδοί; Πόσοι ήταν αυτοί που πήγαν να στηρίξουν μια μεγάλη μάζωξη της ελληνικής σκηνής; 100 άτομα; Και πολλά λέω…

Οι λόγοι; Ανάλογα από πια πλευρά τα βλέπεις. Αν είσαι υπέρ της σκηνής τα παίρνεις πρώτα και μετά λες «μα τόσοι είμαστε αυτοί που πραγματικά ακολουθούμε». Αν όχι, λες ένα «τα συγκροτήματα φταίνε που είναι σαβούρα» και καθάρισες.

Ο επικριτής ή τέλος πάντων ο ουδέτερα και ψυχρά σκεπτόμενος θα πει ότι 18 μπάντες βρήκαν φως και μπήκαν. Βρήκαν την ευκαιρία να κάνουν πιο γνωστό το όνομα τους, να παίξουν μπροστά σε περισσότερα άτομα κτλ.

Βέβαια δε βρήκαν την ευκαιρία να πουλήσουν merch θα πω εγώ γιατί απ’ όσο γνωρίζω όλα τα έξοδα του merch θα πήγαιναν στο σκοπό της διοργάνωσης. Επίσης οι μπάντες θα ήταν πολύ εύκολο να εκτεθούν. Με 5’ διάλειμμα οι αλλαγές, μηδέν soundcheck, ένα setup για όλους. Να σημειώσω ακόμα ότι ήρθαν group από επαρχία να παίξουν ένα τέταρτο. Ούτε τα έξοδα του ταξιδιού δεν υπολόγισαν.

Αν τελικά βάλω στη ζυγαριά τα υπέρ και τα κατά της συμμετοχής ενός group στο συγκεκριμένο live μάλλον η πλάστιγγα γέρνει προς τα "κατά" και καταλήγω ότι, όσα συγκροτήματα έπαιξαν το βράδυ της Κυριακής, το έκαναν για την αγάπη τους στη σκηνή, στη μουσική, στη διοργάνωση, στο σκοπό, στον ίδιο τους τον εαυτό. Δε μου προκύπτει από πουθενά διάθεση προβολής και κέρδους (καλά, με το τελευταίο μάλλον θα πρέπει να γελάσω).

Ο Έλληνας είναι όπου φυσάει ο άνεμος. Πάντα ήταν. Θα πάει εκεί που θα του πούνε, θα πάει όπου γίνει μπούγιο. Δε θα ασχοληθεί με αυτό που δεν πουλάει. Το βλέπουμε στα ξένα live το βλέπουμε και στα ελληνικά. Θα γεμίσει τα venues στα ίδια και στα ίδια, θα κλείσει επιδεικτικά τα αυτιά στους υπόλοιπους. Τι είναι της μόδας τώρα; 1000mods; τρεχάτε όλοι 1000mods. Batushka; Δύο sold out σε ένα χρόνο οι Batushka. Ότι ακούει αριστερά και δεξιά, ότι περνάει πιο πολλές φορές από τον τοίχο του, ότι έχει hype. Και πάντα έτοιμος να κράξει τον διπλανό του.

«Δεν είναι έμπειροι», «δεν είναι διαφορετικοί», «δεν έκαναν πρόβα»…Αυτό λένε οι οπαδοί… Οι ίδιοι που στους God Is An Astronaut γέμισαν το venue και που, όταν ο «ηγέτης» της «τεράστιας» αυτής μπάντας καρπάζωσε τον τραγουδιστή της ελληνικής που έπαιζε προηγουμένως και τους έκοψε το live στη μέση, δεν τον πέταξαν έξω με τις κλοτσιές αλλά κάθισαν να τον χειροκροτήσουν και να τον αποθεώσουν. Αυτό το περιστατικό χαρακτηρίστηκε από μεγάλο μέσο/zine σαν «ατυχές περιστατικό»… Συγνώμη αλλά ατυχές περιστατικό θα ήταν να σου σκιστεί το καλτσόν… Στην παραπάνω περίπτωση δε βλέπω πουθενά την ατυχία.

Αυτοί φυσικά είμαστε σαν λαός, αυτό μας αξίζει. Σε όλα μας. Στη μουσική, την πολιτική, τις ανθρώπινες σχέσεις, τις κοινωνικές σχέσεις... Καρπαζιά και αποθέωση.

ΥΓ. Τα group που έπαιξαν ήταν καλά, ήταν εξαιρετικά, ήταν μέτρια, ήταν και αδιάφορα. Ήταν όμως εκεί… Έκαναν κάτι...

ΥΓ2. Το να κρίνεις συγκρότημα, με ερασιτέχνες μουσικούς (στο μεγαλύτερο ποσοστό), από τρία τραγούδια σε βραδιά χωρίς sound check και χωρίς προσωπικό εξοπλισμό το θεωρώ τουλάχιστον αφελές.  

ΥΓ3. Συγνώμη, είχε και ΑΕΚ – Ολυμπιακός τη Κυριακή το βράδυ… Πόσοι και πόσοι θα έμειναν σπίτι. Κάποιοι για να τους πει ο Φορτούνης ότι τους γ….ει και κάποιοι για να κορδωθούν με τα λόγια του ηγέτη. Τι λέγαμε; ΚΑΡΠΑΖΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟΘΕΩΣΗ!!!