RAGE, GRAVE DIGGER @ Fuzz Club

Παρασκευή βράδυ και με μια μικρή καθυστέρηση φτάνουμε στο χώρο του FUZZ όπου και θα παρακολουθούσαμε 2 από τα καλύτερα Γερμανικά  Heavy metal σχήματα καθώς και τους «δικούς μας» The Silent Rage. Η προσέλευση του κόσμου δεν θα έλεγα ότι ήταν ικανοποιητική αφού ο εξώστης ήταν κλειστός ενώ και κάτω δεν γινόταν και το αδιαχώρητο. Δυστυχώς η «μικρή» καθυστέρηση μας κόστισε το μεγαλύτερο μέρος του set των The Silent Rage που όμως (από το λίγο που μπορέσαμε να δούμε) έπαιξαν αρκετά καλά το υλικό τους και έκλεισαν, προς τιμή τους, με μια διασκευή στο “Under Jolly Roger” των Θεών Running Wild ξεσηκώνοντας το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου.
\r\n
\r\nΚατά τις 20.30 έκανε την εμφάνιση του στη σκηνή η επιβλητική φιγούρα του Χάρου παίζοντας με την γκάιντα την εισαγωγή “Days Of Revenge” και λίγα λεπτά αργότερα οι Grave Digger ορμούν στη σκηνή με το “Paid In Blood”. Ιδιαίτερα ορεξάτοι και με τον Chris να φοραει τη χαρακτηριστική σκοτσέζικη πανοπλία προκειμένου να μας βάλει στην ατμόσφαιρα του album, παρέδωσαν μαθήματα Σκοτσέζικης ιστορίας επιλέγοντας τραγούδια τόσο από το “Tunes Of War” όσο και από το τελευταίο τους album “The Clans Will Rise Again”. Όπως ήταν αναμενόμενο στα “Rebellion” και “The Dark Of The Sun” έγινε ο σχετικός χαμός με τον κόσμο να τραγουδαει τον κάθε στίχο που νόμιζες ότι βρισκόσουν σε πεδίο μάχης και όχι σε συναυλία. Η συνέχεια ήταν εξίσου ικανοποιητική με τον ήχο να έχει φτιάξει αρκετά και τους Ύμνους να διαδέχονται ο ένας τον άλλο. “Ballad Of A Hangman”, “Excalibur”, “Morgan Lefay”, Knights Of The Cross” καθώς και ένα medley από τα “Twilight Of The Gods/The Grave Dancer/Circle Of Witches” έκαναν τον κόσμο να τραγουδάει ασταμάτητα και δεν νομίζω να άφησαν κανέναν παραπονεμένο. Όπως ήταν φυσικό ακούστηκε το «κλασσικό» «Ελλάς» του Βασίλη Παπακωνσταντίνου ενώ οι Digger αποχώρησαν με το “Heavy Metal Breakdown” χειροκροτούμενοι από το κοινό που για άλλη μια φορά έδειξε την αγάπη του και την υποστήριξη του στη μπάντα. Μόνη ένσταση αποτελούσε ο νέος κιθαρίστας Axel Ritt ο οποίος στα lead θέματα και ειδικά στα solo εκτελεστικά ήταν επιεικώς απαράδεκτος (αφού τα «εκτέλεσε» στα 5 μέτρα!!),  κάνοντας τους περισσότερους από τους παρευρισκομένους να νοσταλγήσουν τον Owe Lulis.
\r\n
\r\nΜερικά λεπτά μετά τις 22.00 είχε έρθει η σειρά των Rage να ανέβουν στη σκηνή και μέσα σε ένα αρκετά θερμό κλίμα έκαναν την εμφάνιση τους με το “The Edge Of Darkness” μόνο που ο ήχος ήταν επιεικώς άθλιος με τα τύμπανα και το μπάσο να ακούγονται ιδιαίτερα δυνατά κάτι που είχε σαν αποτέλεσμα να θάβονται τόσο τα φωνητικά του Peavey όσο και η κιθάρα του Smolski. Δυστυχώς το θέμα του ήχου δεν διορθώθηκε καθόλου κατά τη διάρκεια του set των Rage (πράγμα ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ!) με αποτέλεσμα να χάσουν αρκετά credits από την εμφάνιση τους. Ο Peavey ήταν ιδιαίτερα ομιλητικός και προσπαθούσε να επικοινωνήσει με το κοινό που είχε ήδη αρχίσει να ξενερώνει τόσο από τον ήχο όσο και από την επιλογή των κομματιών. Το σετ ήταν κατά κύριο λόγο βασισμένο στα τελευταία τους albums ενώ ακούστηκε μόλις ένα βιαστικό medley των “Black In Mind/Solitary Man/Don’t Fear The Winter” πράγμα που απογοήτευσε το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου. Η απόδοση τους επί σκηνής ήταν ικανοποιητική ενώ ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε το παίξιμο του Victor Smolski ο οποίος έπαιζε τα απίστευτα με εκνευριστική άνεση. Για το τέλος μας φυλαξαν μια διασκευή στο “Highway To Hell” των AC/DC που ήταν και η μοναδική στιγμή που ο ήχος ήταν ανεκτός και μας αποχαιρέτισαν αφήνοντας μας απορημένους και μουδιασμένους. Σίγουρα περιμέναμε πολύ περισσότερα από τους Rage και όχι αυτή την παρωδία συναυλίας, αλλά πολλές φορές τα πράγματα δεν έρχονται όπως τα θες. Μέχρι λοιπόν να κάνουν και αυτοί κανένα “Trapped-Tour” με Manni Schmidt και Ευθυμιάδη εμείς θα τους βλέπουμε από τα DVD. Άλλωστε όπως λένε και οι ίδιοι …Forgive but don’t forget.
\r\n
\r\nLive report - Dimitris Karantounias - Decemberfae\r\n