OFFICIUM TRISTE - Ne Vivam

Ολλανδία και death metal. Αμέτρητα πράμματα μπορούμε να πούμε και όλα τους καλά. Ολλανδία και doom/death. Και εδώ θηρίο είναι. Μπαντάρες παντού. Από το Rotterdam στην Νότια Ολλανδία είναι οι Officium Triste. Doom/death και με τον πιο βλοσυρό τρόπο που το κάνουν εκεί στις κάτω χώρες, έχοντας και γερές δόσεις My Dying Bride, αλλά και ατμοσφαιρικό με δυνατές Saturnus αναφορές. Πρώτα εκεί στις αρχές με μέσα των 90ς με demos και το ep ‘’Mountains of Depressiveness’’ του 1996. Και τον Φλεβάρη του 1997 κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο full length τους, μέσω της Teutonic Existence Records, με τον τίτλο ‘’Ne Vivam’’. Έχει επανακυκλοφορήσει σε διάφορα format και από άλλες εταιρίες.

Το όνομα τους Officium Triste είναι μια έκφραση που χρησιμοποιείται για την τέλεση μακάβριων τελετών, όπως κηδείες και ανάλογες τελετές. Οπότε γίνεται εύκολα κατανοητή η φύση, ο ήχος και η θεματολογία των Ολλανδών. Τότε το line up των Officium Triste αποτελούταν από τους Martin Kwakernaak στα τύμπανα και χρόνια αργότερα και στα πλήκτρα, Gerard de Jong στην κιθάρα και Pim Blankenstein στην φωνή. Οι τρεις τους είναι εκεί ακόμα και σήμερα. Ακόμα από τους Johan Kwakernaak στην κιθάρα και Johan Tonnon στο μπάσο. Τον Δεκέμβρη του 1996 αυτή η ομάδα ηχογράφησε το ‘’Ne Vivam’’.

Με ένα λιτό αλλά βαρύ εξώφυλλο μας ανοίγει το ‘’Ne Vivam’’ την πόρτα για την θλίψη. Για τα επόμενα πενήντα και κάτι λεπτά κυριαρχεί αυτή η ατμοσφαιρική μουσική, γεμάτη ωραίες μελωδίες, αλλά και η βαριά doom/death καταχνιά που γκριζάρει την ατμόσφαιρα. Κάπως τα χαλάει η μέτρια παραγωγή, αλλά αυτό ξεπερνιέται καθώς το ένα κομμάτι δίνει την θέση του στο άλλο, σαν μια αλληλουχία διαφορετικών μερών ενός πένθιμου παζλ. Μιας λυπητερής ιστορίας. Έτσι με τραγικές προθέσεις και άκρως μελωδικά, μπαίνει το ‘’Frozen Teras’’, και ακολουθεί το ‘’Lonesome’’. Οι κιθάρες με την παραμόρφωση τους, μιλούν, χωρίς να φλυαρούν, λέγοντας πολλά και το μπάσο ακολουθεί στον βαρύ ρυθμό και τον αβάστακτο όγκο των τυμπάνων. Των τυμπάνων που σε όλη την διάρκεια χρωματίζουν και εμπλουτίζουν άψογα τον ήχο. Πρωταγωνιστούν μαζί με την κιθάρα. Που με το που μπαίνει ηχοραγόντας μελωδικά, η κιθάρα, αρχίζει το ‘’A Journey through Lowlands Green’’ και το τοπίο, η θάλασσα αγριεύουν στο ‘’One With The Sea’’ αλλά τα πάντα γαληνεύουν. Εδώ όπως και στο προηγούμενο κομμάτι, η κιθάρα χωρίς παραμορφώσεις λειτουργεί καταπραϋντικά. Με την φωνή να ακροβατεί μεταξύ ενός τραγικού ήρωα σε θεατρική σκηνή και ενός οργισμένου και συνάμα φοβισμένου ήρωα της καθημερινότητας. Εδώ φαίνονται πιο έντονα οι My Dying Bride καταβολές. Στα πιο ατμοσφαιρικά τους οι Officium Triste μας πάνε σε ‘’Dreams Of Sorrow’’ τα οποία διηγείται με στόμφο ή βορβορώδη τρόπο η φωνή. Έτσι υποδεχόμαστε το πιο αγριεμένο ‘’Stardust’’ και το πιο heavy/doom, με τον heavy ρυθμό να εναλλάσσεται, με απόλυτες doom καταστάσεις, ‘’Psyche Nullification’’. Τέλος! Φτάσαμε στο ‘’Happy Forest’’! ‘Eνα κομμάτι με heavy/rock ρυθμό που φέρνει σε Cathedral ή μάλλον σε ένα παρόμοιο heavy/rock εναλλακτικό δρόμο που οι Cathedral ακολούθησαν μετά από κάποια χρόνια.

Πρώτος και μάλλον καλύτερος δίσκος για τους Ολλανδούς Officium Triste το ‘’Ne Vivam’’ που σε ολάκερη την διάρκεια του τοποθετεί και κρατά τον ακροατή απόλυτα συγκεντρωμένο σε αυτό και αποκομμένο από ότιδήποτε άλλο. Όσοι δεν το έχετε ακούσει, τσεκάρετε άμεσα.