Opeth - Ghost Reveries

Οι Opeth είναι μια πασίγνωστη και πολύ αγαπημένη μπάντα από την Σουηδία που ξεκίνησε παίζοντας death metal, προχώρησε σε ένα exreme progressive metal και πάει με σαφή πορεία σε κάθε δίσκο εδώ και χρόνια στο ατελείωτο τόπο του progressive rock/metal. Στην διαδρομή αυτή, που πραγματικά πέρασε και περνάει από δρόμους ατέρμονης έμπνευσης και πανέμορφης καλλιτεχνικής δημιουργίας, ο κάθε σταθμός, δίσκος δηλαδή, ήταν κάτι το ξεχωριστό δεικνύοντας την ανάγκη του Mikael Akerfeldt κυρίως αλλά και της παρέας του για διαφορετικότητα. Δίσκοι σαν τους ‘’Orchid’’ 1995, ‘’Still Life’’ 1999, ‘’Blackwater Park’’ 2001. Ή οι πιο πρόσφατοι ‘’Pale Communion’’ 2014 και ‘’In Cauda Venerum’’ 2019, είναι κάποια δείγματα που πιστοποιούν του λόγου το αληθές. Συνολικά δέκα τρία διαφορετικά, αλλά πάντα πιστοποιημένα Opeth δημιουργήματα. Ο δίσκος που θα ασχοληθούμε σε αυτό το κείμενο είναι ο όγδοος τους και κυκλοφόρησε μέσω της Roadrunner Records στις 29 του Αυγούστου του 2005 και έχει τον τίτλο ‘’Ghost Reveries’’.

Ένα παλαιό δωμάτιο υποφωτισμένο με κεριά μας δείχνει το εξώφυλλο του μας δείχνει την σκοτεινιά του το ‘’Ghost Reveries’’. Στο ‘’Ghost of Perdition’’ αυτή η σκοτεινιά παίρνει την μουσική της διάσταση μέσα από μελωδίες στοιχειωμένες και την φωνή του Mikael Akerfeldt να δείχνει και την αγριάδα και την πιο μελωδική μορφή της. Μαζί με τον Mikael ο Peter Lindgren βάζουν το κιθαριστικό στοιχείο με rhythm και lead αλλά και ακουστικές σε σημεία κιθάρες. Έτσι πάμε στο ‘’The Baying of the Hounds’’ ένα heavy κομμάτι με ιδιαίτερο όγκο στον ήχο. Βασικός ο ρόλος του rhythm section Martin Mendez μπάσο και Martin Lopez τύμπανα. Με τα τύμπανα ξεκινάει το ‘’Beneath the Mire’’, αλλά η πανέμορφη μελωδία που ακολουθεί πηγάζει από τα synth. Ο πολυοργανίστας κυρίως πληκτράς και εδώ αυτό κάνει, Per Wiberg (Spirituals Beggars, Candlemass live, Tiamat live) επί το έργο του. Να δημιουργεί μουσικές, που εδώ ταιριάζουν απόλυτα και μεγαλώνουν το εύρος της μουσικής αρτιότητας του ‘’Ghost Reveries’’. Ο ρυθμός των κομματιών εναλλάσσεται από γρήγορος και άγριος σε πιο αργός και μελωδικός με τέτοιο τρόπο που στην πρώτη ακρόαση του ‘’Ghost Reveries’’ δεν ήξερα τι με περιμένει στα επόμενα δέκα δευτερόλεπτα. Αυτό κάνει την εβδομηντάλεπτη ακρόαση αναπάντεχη και απολαυστική. Η ομίχλη γέμισε πια το δωμάτιο του ‘’Ghost Reveries’’ αλλά και το δικό μου, ειδικά όσο παίζει το ‘’Atonement’’, μια κάπως διαφορετική, 70s prog rock, σύνθεση, με βάση την κιθάρα και τα πλήκτρα. Κάτι που έμεινε στον Mikael Akerfeldt και στους Opeth σαν δημιουργική εμμονή στο μέλλον, με κατά βάσιν πολύ καλά αποτελέσματα, που δίχασαν όμως. Έρχεται το ενδεκάλεπτο, με την βαριά σκιά του και την ανάλαφρη ανάπτυξη του ‘’Reverie / Harlequin Forest’’ να ξανά φέρει την τότε metal αλλά και death Opeth πραγματικότητα. Λίγο ή πολύ η κιθάρα του Mikael Akerfeldt και τα πλήκτρα του Per Wiberg βάζουν την μαγεία στο ‘’Hours of Wealth’’. Και έτσι πάμε στο ‘’The Grand Conjuration’’ που είναι απλά ένα απίστευτο δέσιμο έμπνευσης, παιξίματος μιας εκπληκτικής μπάντας. Το ‘’Isolation Years’’ είναι απλά το προσωρινό τέρμα. Και το λέω έτσι γιατί σε κάποιες εκδόσεις υπάρχει η διασκευή του ‘’Soldier Of Fortune’’ των Deep Purple. Αυτή δεν είναι απλά μια διασκευή. Είναι μια δήλωση του Mikael Akerfeldt και των Opeth για το που οδεύουν. Και προς τα εκεί πήγαν και συνεχίζουν να πηγαίνουν.

Δίσκος απόλαυση, δίσκος σύντροφός ζωής, δίσκος σταθμός, δίσκος τέλος εποχής για τους Opeth. Ακούστε και απολαύστε τον και βάλτε ότι θέλετε.