- Home
- Rejection - A New Age Of Insanity
Rejection - A New Age Of Insanity
ΟΥΤΕ ΚΡΥΟ ΟΥΤΕ ΖΕΣΤΗ
Οι Κορίνθιοι groove metallers Rejection επαναδραστηριοποιούνται και επανέρχονται στην δισκογραφία μετά από μια απουσία 6 ετών, με το A New Age Of Insanity να φιλοδοξεί να τους ξαναβάλει στον χάρτη και να δώσει ώθηση στην δεκαετή πορεία τους η οποία μέχρι στιγμής έχει παράξει άλλους 2 δίσκους (Hollow Prays – 2010 και Subject 43 – 2013) και περιοδείες στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.
Όπως γίνεται φανερό από τις πρώτες νότες του δίσκου, ο ήχος των Rejection κινείται σε όλο το φάσμα του μοντέρνου/groove/core metal ήχου, με επιρροές από μπάντες όπως οι Slipknot, οι Fear Factory, οι Machine Head ή ακόμα και οι Soulfly να είναι παραπάνω από εμφανείς. Πολύ ταιριαστά, τα περισσότερα κομμάτια κινούνται σε mid tempo ρυθμούς, με ισοπεδωτικές κιθάρες που μας δίνουν ογκώδη riffs χωρίς ωστόσο ο ήχος τους να “μπουκώνει» υπερβολικά, ενώ το rhythm section χτυπά καίρια χωρίς να σκεπάζει το συνολικό ήχο, με το αποτέλεσμα να είναι ένας δίσκος (οξύμωρο θα ακουστεί αλλά…) φιλικός στο αυτί, με μια εξισορροπημένη δόση όγκου και μελωδίας, με την δεύτερη να αναδεικνύεται κυρίως στα ρεφραίν, με τα καθαρά φωνητικά να μου φέρνουν αρκετά σε Fear Factory. Κάτι που δεν χαλάει την συνολική εικόνα αλλά ίσως θα μπορούσε να είναι καλύτερο είναι τα φωνητικά, τα οποία στο μεν μελωδικό τους κομμάτι είναι μια χαρά αλλά όταν έρχεται η ώρα για τα πιο «σκληρά» μέρη τους δείχνουν σαν κάτι να τους λείπει, ίσως περισσότερη ένταση ή λίγο περισσότερο γρέζι για να γίνει και ο δίσκος περισσότερο «αιχμηρός».
Το A New Age Of Insanity είναι ένας καλογραμμένος και καλά στημένος δίσκος groove/core metal, που πατάει πάνω σε όλες τις βασικές αρχές του είδους και αποτελεί ένα ενδιαφέρον άκουσμα για κάθε fan του είδους (και όχι μόνο) ωστόσο στερείται στοιχειώδους πρωτοτυπίας ή έστω κάποιων χαρακτηριστικών τα οποία θα έδιναν στον ήχο της μπάντας μια κάποια αναγνωρισιμότητα ανάμεσα στον ορυμαγδό ανάλογων κυκλοφοριών. Με λίγα λόγια, ούτε κρύο ούτε ζέστη για το A New Age Of Insanity, καθώς ναι μεν τηρεί τα ποιοτικά standards αλλά δεν ασκεί στον ακροατή την απαραίτητη «γοητεία» που θα τον κάνει να γυρίσει ξανά για περισσότερες ακροάσεις.
Λάμπρος “Metalshock” Πανέτας