FEANOR - Power of the Chosen One

Οι FEANOR από την Αργεντινή - ένα συγκρότημα που στην χώρα μας σύστησε η Secret Port Records, η οποία κυκλοφόρησε τους 2 πρώτους δίσκους τους – έχουν εμπνευστεί το όνομά τους από τον ομώνυμο μυθιστορηματικό χαρακτήρα που δημιούργησε ο μεγάλος Τόλκιν. Μουσικά, όμως, δείχνουν να εμπνέονται από τους MANOWAR που στο μυαλό μας όλοι έχουμε συνδυάσει με τον Κόναν τον Βάρβαρο του Robert E. Howard. Η επίδραση δε που ασκούν απάνω τους οι MANOWAR γίνεται ακόμη πιο εμφανής στην παρούσα κυκλοφορία.

Η νέα δισκογραφική δουλειά των FEANOR έρχεται 5 χρόνια μετά τον προηγούμενο δίσκο τους με τίτλο «We Are Heavy Metal». Ο δίσκος αυτός εγκαινίασε την συνεργασία του συγκροτήματος με τον τραγουδιστή των WIZARD Sven D'Anna, η οποία συνεχίζεται και στην παρούσα κυκλοφορία. Εξάλλου είναι γνωστό στους περισσότερους ότι και οι WIZARD έχουν ως σημείο αναφοράς τους τους πατέρες του επικού metal ήχου (MANOWAR για όποιον κάνει ότι δεν καταλαβαίνει). Στο «Power of the Chosen One», όμως, θα βρείτε κι άλλη μια δυνατή συνεργασία του συγκροτήματος. Αυτή με τον κιθαρίστα David Shankle που γνωρίσαμε από τους MANOWAR και τον δίσκο «The Triumph of Steel».

Ναι, καλά καταλάβατε οι FEANOR εδώ εξερευνούν την επική πλευρά του κλασσικού heavy metal ήχου τους. Επίσης δεν κρύβουν ότι με την κυκλοφορία αυτή θέλουν να τιμήσουν την κληρονομιά των MANOWAR, χωρίς όμως να αντιγράφουν ξεδιάντροπα όπως κάποια άλλα συγκροτήματα (όχι ότι με χαλάει προσωπικά, αν έχουν καλές συνθέσεις). Βεβαίως και η παρουσία του Sven D'Anna δίνει και μια WIZARD πινελιά στον δίσκο. Τέλος στις συνθέσεις θα βρείτε και ειδικά στα lead και solo μέρη αναφορές στον νεοκλασσικό metal ήχο που φυσικά οφείλεται στην ικανότητα και την μουσική παιδεία του David Shankle.

Σε γενικές γραμμές ο δίσκος «Power of the Chosen One» ακούγεται πολύ ευχάριστα. Το θέμα μου, όμως, είναι ότι με εξαίρεση τις 2 συνθέσεις με τίτλο «This You Can Trust» και «Metal Land» ο δίσκος δεν έχει τόσο δυνατές στιγμές που μπορούν να τον καταστήσουν αξιομνημόνευτο. Είναι μια κυκλοφορία καλοπαιγμένη, επαγγελματικά στημένη, ευχάριστη στο άκουσμα, αλλά μέχρι εκεί. Σίγουρα θα συγκινήσει τους φίλους των παλιών MANOWAR και δη αυτών που αγαπάνε το «The Triumph of Steel», αλλά μου φαίνεται δύσκολο να ενθουσιάσει κάποιους πιο «αντικειμενικούς» ακροατές. Επίσης όπως στο «The Triumph of Steel» έχουμε αναφορά στον Αχιλλέα των Ομηρικών επών, εδώ έχουμε μια σύνθεση 19 και πλέον λεπτών αφιερωμένη στον Οδυσσέα.

Κλείνοντας την παρουσίαση μου εδώ, δεν μπορώ να μην αναφερθώ στο εξαιρετικό εξώφυλλο του δίσκου που φυσικά αποτυπώνει με το καλύτερο δυνατό τρόπο και τις μουσικές διαθέσεις του συγκροτήματος.