Manuel Barbará - Moonrise

Ο Manuel Barbará, μπασίστας με progressive ανησυχίες δημιούργησε αυτό το μοναχικό – προσωπικό project και κυκλοφορεί μονάχος του το πρώτο του δίσκο με τον τίτλο ‘’Moonrise’’.

Ένα λιτό – μινιμαλιστικό art work που δεν σου βάζει υποψίες για το τι θα ακούσεις. Σαν να μπαίνεις σε ένα θέατρο πειραματικό που τα πάντα μπορούν να ανατραπούν και δεν ξέρεις στην κυριολεξία το τι θα αντιμετωπίσεις. Επτά ορχηστρικές καλοδουλεμένες συνθέσεις που μπορούν και συνδυάζουν αρετές παλιού prog rock & metal, σαν Rush και Dream Theater με πιο νεόφερτες progressive ιδέες σαν Periphery και Tesseract και όλα αυτά βάζοντας και πινελιές νεορομαντισμού μέσα στις μελωδίες που μιλάνε, χωρίς λόγια, αλλά με μια μουσική γλώσσα που θέλει να πει και λέει πολλά. Μπάσο, κιθάρες με παραμόρφωση και πλήκτρα που μελωδούν ασύστολα και όλα μαζί φτιάχνουν αυτό το σύνολο που είχε εμπνευστεί, που ήταν το καλλιτεχνικό – μουσικό όνειρο ενός μουσικού, του Manuel Barbara. Μικρό αυτό το μουσικό ταξίδι, που διαρκεί μετά βίας τριάντα πέντε λεπτά, μεγάλη η επιρροή στο μέσα του κάθε ακροατή, που για ώρες λειτουργεί αυτή η γεμάτη μουσική πληροφορία και ακόμα περισσότερες θα διαρκούν οι διεγερμένες αισθήσεις του. Το πιο σύγχρονο prog ‘’Moonrise’’, το πιο heavy σε μοντέρνες αποχρώσεις ‘’The God Complex’’, το Θεοσκότεινο ‘’Children of Prometheus’’ χαρίζουν απλόχερα όλα τα παραπάνω στοιχεία. Η δίκην τριλογίας ‘’Mirrors I – Image’’, ‘’Mirrors II – Silver’’, ‘’Mirrors III – Reflection’’ δίνει το πρώτο πάλι μια new prog φάση, το δεύτερο πλεέι σε πιο ambient νερά και το τρίτο βάζει τους Periphery και τους Rush στην ίδια μουσική πρόταση. Το τερματικό ‘’The Nightmare Weaver’’ είναι η πιο όμορφή στιγμή και η αγαπημένη του γράφοντος καθώς εδώ η κιθάρα κεντάει ψιλοβελονιά τις νότες προσφέροντας μια εκπληκτική σύνθεση.