Beyond Belief - Towards the Diabolical Experiment

Βαθύ ψάξιμο στα αναχώματα της Ολλανδίας και αυτή την φορά θα αναδυθούν οι Beyond Belief, μια Death/Doom metal μπάντα που παρέμειναν άγνωστοι στους περισσότερους από εμάς. Ξεκίνησαν πριν 30 χρόνια (1986) και η παρέα των πέντε πιτσιρικάδων ετοίμασαν δυο demos στις αρχές των 90ς.Κάποιοι παίζανε παράλληλα και στους Dead Head, μια τρομερή thrash metal μπάντα. Ιδιαιτερότητα των Beyond Belief είναι ότι είχαν δυο μπασίστες από τους οποίους ο ένας έπαιζε fretless bass. To 1993, ο πρώτος τους δίσκος κυκλοφόρησε με το όνομα  ‘’Towards The Diabolical Experiment’’ υπό την αιγίδα της Shark Records. Το υλικό αυτού του δίσκο είναι καλά κρυμμένο μυστικό ανάμεσα στους λάτρεις του είδους αλλά την εποχή τους δεν ακούστηκαν και πολύ. Μέγιστη ευκαιρία η επανακυκλοφορία της Hammerheart Records σε digipak cd και βινύλιο που μόλις είδε το φως. Οι Beyond Belief δεν τα παράτησαν και κυκλοφόρησαν και ένα δεύτερο δίσκο, εξίσου καλό, σαν τετράδα πλέον με ένα μπασίστα. Δυστυχώς οι υποχρεώσεις των μελών που συνυπήρχαν και στους Dead Head τους έκανε να διαλέξουν τους δεύτερους ενώ οι  υπόλοιποι μετά από ένα πρόμο του 1997, έσβησαν σιγά σιγά.

Οι Beyond Belief παίζουν τη ατμόσφαιρα στα δάκτυλα. Το Death Metal τους είναι αργό και ζωώδες αλλά δεν υπερβάλλουν ποτέ. Τα riffs, αποπνικτικά, λειτουργούν ως διώκτες οτιδήποτε χαρμόσυνου. Ξέρετε τι άλλο λειτουργεί εξαίσια; Το ακορντεόν που παίζει ο κιθαρίστας Robbie Woning. Δεν το ξεφτιλίζει, απλά το αφήνει να κυλήσει αρμονικά, να συνοδεύσει την ηχητική κατήφειά  τους. Και το χρησιμοποιεί σε 3-4 τραγούδια. Διπλές κιθάρες πλέκουν μελωδικούς ιστούς που εύκολα παγιδεύουν το θύμα-ακροατή ενώ πλήκτρα ανακατεύουν ατμοσφαιρικούς τόνους μέσα στην Άβυσσο. Η επιθανάτια ρυθμική πομπή χαρίζει βάρος και όγκο, χωρίς να κόβει υπερβολικά ταχύτητες.

Ο δίσκος περιέχει 12 τραγούδια από τα οποία τα 5 είναι ορχηστρικά. Η αγάπη τους για ταξιδιάρικους ήχους είναι εμφανέστατος. Τα πλήκτρα απλώνονται, το fretless μπάσο ηγείται και εκτελεί τρομερές πειραματικές εγκεφαλοενεργοποιήσεις. Είναι η ευκαιρία τους να φύγουν από τα στεγανά του Death Metal και να διαπρέψουν μόνο με ιδέες και σκέψεις που έχουν ηχητικές αποχρώσεις. Όταν γυρνάνε στον θρόνο τους, έχουμε τραγούδια σαν  το ‘’Nameless’’, ρυθμικό, τυμβωρυχικό, που σε υποχρεώνει να σκύψεις το κεφάλι και να το ακολουθήσεις με συσπάσεις. Στιχουργικά σε ανάλογους τόνους με την φωνή του A.J. να ακούγεται ορμητική, με κάθε λέξη να πηδάει από το βάθρο του Χάους στην επίγεια διάσταση. Ή οποιοδήποτε τραγούδι διαλέξεις εσύ, θα συνειδητοποιήσεις ότι μαζί με τις χίλιες λέξεις που μπορούν να σε πληγώσουν και ωρύεται ο τραγουδιστής, συμβαδίζει και ένα μουσικό πορτραίτο με τα μελανότερα χρώματα αλλά πάντοτε πανέμορφο. Η πλήρης ισορροπία του  Death και Doom στοιχείου θα το κάνει αρεστό σε λίγο κόσμο αλλά όποιος λατρεύει και τους δυο κόσμους, θα βρει μια νέα… χαρά (ή λύπη αν προτιμάτε).