Temtris - Enter the Asylum

~~                        Το πρόσωπο των Temtris έχει αλλάξει κατά πολύ από τα πρώτα βήματα τους μετά την δημιουργία τους το 2000. Οι Αυστραλοί Heavy Metallers ξεκίνησαν σαν Labyrinth, το άλλαξαν σε Labyrinthia και πλέον ονομάζονται Temtris. Οι αλλαγές όμως δεν σταματούν στο όνομα. Πολλές αλλαγές στην σύνθεση του συγκροτήματος έχουν γίνει σε αυτά τα 15 χρόνια και ο νέος, τέταρτος δίσκος τους ‘’Enter The Asylum’’ δεν έχει σχέση με τις πρώτες μέρες τους. Καταρχήν ο  κιθαρίστας (που κάνει και τα δεύτερα φωνητικά)  πλέον είναι ο Hoffman που πέρασε και από τους Mortal Sin για ένα φεγγάρι (και ep) και πήρε την θέση του μέχρι τότε κιθαρίστα και παλιότερα και τραγουδιστή της μπάντας . Και μιας και ανα΄φεραμε τους Mortal Sin, δεν είναι τυχαία η επιλογή του κιθαρίστα μιας και ο drummer της μπάντας είναι ο ιδρυτής τους, ο Wayne Cambell. Ηχογραφημένο στα Main Street Studios  από το Adam  Jordan και σε μίξη/μάστερ του Peter Wuth. Κυκλοφορεί εδώ και κάμποσο καιρό σε cd από την Battlegod Productions.
\r\n                     Απόλυτος ενθουσιασμός στα πρώτα λεπτά του δίσκου. Το ομώνυμο τραγούδι ξεκινά με τρομερούς ρυθμούς που σηκώνουν ανεμοθύελλα και τα riffs δολοπλοκούν στην απόλυτη ακουστική απόλαυση. Η φωνή της Genevieve δεν είναι διόλου άσχημη, ίσως να ζορίζεται σε σημεία αλλά έχει μέσα τον βαρύ τσαμπουκά που χρειάζεται μια τέτοια φωνή. Το μεγάλου ατού της μπάντας είναι οι κιθάρες που πλέκουν ωραίες μελωδίες που δεν χορταίνεις να ακούς. Πραγματικά, το συγκεκριμένο τραγούδι θα ακουστεί πολλές φορές και στο μέλλον από τον υπογραφών.  Ο ενθουσιασμός σιγά σιγά υποχωρεί στις επόμενες συνθέσεις ακούγοντας παρωχημένο Metal, που φθείρει την όρεξη  λεπτό με το λεπτό. Υπάρχουν κάποιες μέτριες συνθέσεις που θα ήταν συνετό να λείπουν ώστε να είναι πιο ευχάριστο το τελικό αποτέλεσμα.  Τρομερό ξεκίνημα στο ‘’Break The  Skin’’ με τα φωνητικά της τύπισσας να ξενερώνουν απίστευτα το αποτέλεσμα με το απότομο κόψιμο και την κλαψιάρικη φωνή της. Ευτυχώς κάνουν ένα δεύτερο γύρο και παρόλο που πιέζεται κάπως, τα καταφέρνει περίφημα. Ρυθμοί που ξεσηκώνουν και εξακοντισμοί ριφάρων βοηθούν βεβαίως βεβαίως. Το ίδιο καλά πάει και το επόμενο τραγούδι, ‘’Darkness Falling’’ με σταθερή οργιαστική διάθεση. Το ‘’Empty Room’’ αντικαθιστά ταχύτητα με περίσσια μελωδία, είτε από ακουστικές κιθάρες, είτε από φωνητικές μελωδίες  που της βγαίνουν πιο φυσικά. Ακολουθούν και άλλα βαρετά τραγούδια για να φτάσουμε στην μπαλάντα ‘’Lament’’. Εδώ το όλο παιχνίδι κρίνεται από το κατά  πόσο μπορεί να μεταδώσει το συναίσθημα στον ακροατή. Δεν τα πάνε άσχημα, με πάλι τα σόλος του Fox να είναι αυτά που αξίζουν (όπως κανείς άλλο τόσο σε αυτό τον δίσκο). Ακούγονται σαν να πονάνε οι νότες, σαν να τρέμουν τα δάκτυλα που τις ταλαντεύουν. Όποιο τραγούδι δεν αναφέρθηκε σαν τίτλος στην παρουσίαση, είναι επειδή δεν έχει και κάτι το ιδιαίτερο να  ‘’πει’’. Χρειάζεται βελτίωση σε αρκετά σημεία.
\r\n 

\r\n\r\n

\r\n