Nothing Sacred - Let Us Prey

~~                  Οι επανακυκλοφορίες της Arkeyn Steel είναι πάντοτε πολύτιμες. Όχι μόνο γιατί ανακαλύπτουν και παραδίδουν χαμένους θησαυρούς, αλλά πάντοτε φροντίζουν να συνοδεύονται από ένα χορταστικό πακέτο, και επιπλέον μουσικού υλικού αλλά και πληροφοριών. Αυτή τη φορά έχουμε τους Αυστραλούς Nothing Sacred που ξεκίνησαν από την Μελβούρνη το 1983 και συνδύαζαν το thrash με το Power Metal. Ατελείωτες συναυλίες στην πόλη τους αλλά και στις γειτονικές τους χάρισαν μια μικρή φήμη και μεγάλη όρεξη. Το 1985 κυκλοφορούν το πρώτο demo τους, ονομαζόμενο ‘’Live’’ και περιείχε τραγούδια από τα διάφορα τραγούδια τους παιγμένα ζωντανά καθώς και αγαπημένες διασκευές που συνήθιζαν να εκτελούν. Την ίδια χρονιά κυκλοφορούν το αυτοχρηματοδοτούμενο 4τράγουδο ΄΄Deathwish’’ σε βινύλιο αναζητώντας το συμβόλαιο και την αναγνώριση. Το 1988 επιτέλους κυκλοφορεί το ντεμπούτο τους ‘’Nothing Sacred’’ μέσω της Cleopatra Records σε εξώφυλλο του γνωστού από τα Motorhead εξώφυλλα Joe Pentagno. Όλα έδειχναν να έχουν πάρει το δρόμο τους και το 1989 οι Nothing Sacred θα ήταν support στην περιοδεία των Megadeth στην Αυστραλία. Τελικά οι Megadeth την ακύρωσαν, οι Nothing Sacred Μπήκαν στο στούντιο για τις ηχογραφήσεις του δεύτερου δίσκου τους ‘Nemesis’’ αλλά εσωτερικές προστριβές δεν το επέτρεψαν και επήλθε το τέλος.
\r\n                       Η συλλογή της Arkeyn Steel (2014) με τον ίδιο τίτλο και ελαφρά διαφορετικό εξώφυλλο, περιέχει σχεδόν τα άπαντα της μπάντας. Όλο το ντεμπούτο, το πρώτο ep, τρία τραγούδια από το ακυκλοφόρητο ‘’Nemesis’’ αλλά και τέσσερις ζωντανές ηχογραφήσεις από την επανασύνδεση τους το 2012. Ο δίσκος, αν και ξεκινά με ένα μέτριο τραγούδι, παίρνει φωτιά άμεσα και παραδίδει καυτό ατσάλι από το ‘’Sir Megma’’ και μετά. Αμερικάνικο Power Metal σημαίνει σκληρές κιθάρες και ψιλά φωνητικά. Προσθέστε ανεβασμένες ταχύτητες στο ρυθμικό κομμάτι, ένα επιπλέον μαστίγωμα στις κιθάρες, μια πιο αλήτικη ευθύτητα και είσαι μέσα. Γι αυτό και τα περισσότερα τραγούδια είναι των τριών λεπτών, όλα πάνε σφαίρα. Άμεσα, διεκδικητικά και ευθυτενή.  Η παραγωγή θάβει λίγο τις συνθέσεις αλλά τραγουδάρες σαν τα ‘’No Tomorrow’’ δεν εμποδίζονται στο παραμικρό ώστε να εκδώσει τα αποθηκευμένα της καλούδια. Ή το ‘’Grey Slayer’’ που ηχεί σαν ηχητική θύελλα με την διπλή κιθαριστική δύναμη να σε γρονθοκοπά και με τα δυο χέρια της. Αγαπημένο τραγούδι του δίσκου το ‘’The Dark’’ Με τις τρομερές φωνητικές μελωδίες και τον τρόπο που εκφράζεται. Εξίσου ενδιαφέρον ο πιασάρικος ρυθμός και τα riffs που εκτοξεύονται και δοξάζουν την Μελωδία.
\r\n                     Και  να ήταν μόνο αυτό; Τα τέσσερα τραγούδια του ep είναι πλούσια σε ανόθευτο ατσάλι. Μια μηχανή που παράγει riffs, που εκτελεί θριαμβευτικούς ρυθμούς και μια φωνή που εξυψώνεται και παρασέρνει μαζί της και σένα. Τολμώ να πω ότι το προτιμώ από τον ολοκληρωμένο τους ντεμπούτο. Heavy Metal που ουρλιάζει, που δεν  χάνει τον λυρισμό του αλλά και ούτε τις δυναμικές του. Μόνο το ‘’Deathwish’’ να ακούσετε, θα νιώσετε το ηχητικό ντελίριο που παραδίδεται χωρίς τσιγκουνιές και αναστολές. Ή το ‘’The Curse’’ που τα riffs ελέγχουν τα πάντα και ένα ρυθμικό ποδοβολητό δεν αφήνει τίποτα όρθιο. Τα τρία τραγούδια που θα ευχαριστιόμασταν εδώ και χρόνια αν είχαν καταφέρει να κυκλοφορήσουν το  ‘’Nemesis’’ ακούγονται πιο σκληρά και thrashy και σπέρνουνε καταστροφή. Δεν ξέρω αν όλος ο δίσκος φτάνει τέτοια επίπεδα αλλά το ‘’Eye Of The Oracle’’ είναι σκέτος δυναμίτης.  Και έχεις και τέσσερα τραγούδια να σου αποδείξουν ότι ακόμα το έχουν στο αίμα τους.

\r\n\r\n

\r\n