Rage - The Devil Strkes Again

21 δίσκους, αρκετά eps, live, dvd, πολλές δηλαδή κυκλοφορίες από τους Γερμανούς Rage. Αν προστέσουμε και τους LMO, ακόμα πιο πολλές, που το 2013 ήταν και η τελευταία τους δισκογραφική παρουσία, έστω με αυτό το όνομα.\r\nΟ Peter "Peavy" Wagner πάντα με όποιους συνοδειπόρους και να είχε κρατούσε το όνομα των Rage σε ένα υψηλό επίπεδο. Μετά την φυγή των Victor Smolski και André Hilgers κάπου υπήρχαν σύνεφα για το μέλλον των Rage…αλλά όμως ο Peavy τα κατάφερε, βρήκε άξιους αντικαταστάτες και συνέχισε την μπάντα.\r\n Έτσι και τώρα με δυο καινούριους συντρόφους, τον Marcos Rodríguez στην κιθάρα, και τον δικό μας Vassilios "Lucky" Maniatopoulos στα ντραμς κυκλοφορούν το νέο τους δίσκο μέσω της Nuclear Blast, The Devil Strikes Again, και σηματοδοτούν με αυτόν τον τρόπο μια νέα εποχή...ακόμη μια νέα εποχή για τους Rage.\r\n Οι Rage δείχνουν να είναι σε ανάλογη συνθετική – παικτική αλλά πάνω από όλα μεταλοψυχική φόρμα όπως σε εποχές των Perfect Man, Secrets In The Weird World, Trapped, Missing Link…ΠΡΟΣΕΞΑΤΕ...δεν λέω ότι γυρνούν με απόλυτο τρόπο μουσικά σε εκείνη την εποχή...αν και φέρνουν τα νέα τραγούδια προς τα εκεί, αλλά κυρίως σε αυτό τον μαγικό heavy metal τρόπο ζωής και δημιουργίας, που είχαν εκείνη την εποχή. Δεν ήμουν φυσικά μπροστά, όταν έγραφαν, συνέθεταν, ηχογραφούσαν, αλλά αυτό που ακούω ανελοιπώς τις τελευταίες μέρες, αυτό μου βγάζει.\r\n Στην εποχή του Smolski, που προσωπικά λατρεύω, και την εποχή, και τον Smolski, είχαν διαφορετική προσέγγιση σε όλα, εκτός από το Carved In Stone, που και από αυτόν τον δίσκαρο, διακρίνω κάποιες ομοιότητες με το The Devil Strikes Again.\r\n Όλα μα όλα τα τραγούδια είναι καταπληκτικές HEAVY METAL συνθέσεις, δοσμένες με χαρά και πίστη στο υλικό και από τους τρεις. Και με την πολύ καλή παραγωγή έχουμε ένα δίσκο να χαίρεσαι να τον ακούς, και να τον ξανά ακούς ολόκληρο...μιλάω για σαρανταεπτά περίπου λεπτά που παιρνούν νεράκι δροσερό μέσα στα αυτιά μου.\r\n Ενδεικτικά και μόνο, το The Devil Strikes Again, ήδη σιγοτραγουδώ την ρεφρενάρα, το My Way με riffάρα και φοβερή μπασογραμμή, το Back On Track με τα διαφορετικά, στην αρχή, φωνητικά του Peavy…ok...με την σειρά τα πείρα...τι ενδεικτικά λέω. Δεν μπορώ όμως να μην μνημονεύσω ως κομματάρες και τα War, Oceans Full Of Tears, και The Dark Side Of The Sun. Καλά ακούστε το ολόκληρο, και είμαι σίγουρος θα βρείτε τα δικά σας αγαπημένα.\r\n Ο Peavy φαίνεται να βρήκε τον τρόπο να επανεκκινήσει τους Rage με ένα line up που αν κρατήσει, και γιατί να μην κρατήσει, θα μας δώσει αρκετές δισκάρες που θα θυμήσουν τους κλασικούς των 90ς, και θα ξεπεράσουν ενδεχομένως τους πολύ καλούς δίσκους των 00ς και των 10ς.\r\n \r\n\r\n\r\n\r\n\r\n

\r\n