Gorguts - Pleiades' Dust

~~                           Όταν οι περισσότεροι προσπαθούν να τα πάνε με τα νερά της μουσικής βιομηχανίας ή να κυκλοφορήσουν υλικό χωρίς καμιά πρόοδο που απλά θα ευχαριστήσουν τους οπαδούς τους, θα εμφανίζονται μπάντες όπως οι Gorguts. Στους δύσκολους αυτούς καιρούς, μας πετάνε κατάμουτρα ένα single/ep των 33 λεπτών και όσοι δυνατοί, ας συνεχίσουν να τους παρακολουθούν. Οι Καναδοί δεν είναι και η μπάντα που μας σοκάρει με μια τέτοια κίνηση μιας και από την φύση τους ήταν προοδευτικοί από το 1989 που δημιουργήθηκαν, έστω και στον ακραίο ήχο. Τέσσερις δίσκοι, μνημεία στο είδος τους, τους καθιστά από τα αξιολογότερα συγκροτήματα στο tech death metal. Το 2005 επήλθε διάλυση αλλά ο Luc Lemay επαναδραστηριοποίησε την μπάντα λίγα χρόνια αργότερα και το 2013 κυκλοφόρησε κάτω από το λογότυπο των Gorguts ένα νέο δίσκο, το ‘’Colored Sands’’ που είναι αξιοπρεπέστατο. Αναμένοντας μια καινούρια δισκάρα, το ep ‘’Pleiades’ Dust’’αφήνει τις καλύτερες των εντυπώσεων.  Κυκλοφορεί μέσω της Season Of Mist σε cd, κασέτα και βινύλιο. Το πανέμορφο εξώφυλλο είναι μια δουλειά του γνωστού Πολωνού καλλιτέχνη Zbigniew M. Bielak (MAYHEM, GHOST, ZHRINE)
\r\n                      Το ’Pleiades’ Dust’’ χωρίζεται σε επτά μέρη και αλλάζει με βάση τους στίχους που σχετίζονται με το "House of Wisdom", μια βιβλιοθήκη εποχής Μεσαίωνα στη Βαγδάτη και στην καρδιά της Χρυσής Εποχής του Ισλάμ, τότε που έγιναν τρομερές ανακαλύψεις στις επιστήμες γι αυτούς. Στο μουσικό κομμάτι τώρα. Δύστροπο. Αναμενόμενο δηλαδή. Τεχνικό μέχρι τα μπούνια, παιχταράδες από τους λίγους, διπλώνουν τα όργανα τους και τα κάνουν χαρταετό που πετά χωρίς στόχο και ανάλογα με τον άνεμο σε διάφορες κατευθύνσεις. Επικίνδυνο,  μια ασταμάτητη φωτιά που καίει τα πάντα γύρω της. Η αλήθεια είναι ότι δεν θα συγκινήσει και πολλούς εκτός από τους ήδη οπαδούς τους και αυτούς που αρέσκονται σε δυσκολόβατα μονοπάτια. Στο ’Pleiades’ Dust’’ θα περάσετε και από πολλά ατμοσφαιρικά, avant garde περάσματα που είναι σκέτη αμαρτία. Η κολασμένη μηχανή των Gorguts ξέρουν πότε να ανοίξουν τις πύλες του Τεχνικού και πότε να σε διαμελίσουν με τον σίφουνα του χασίματος. Ένας αργός πόνος , με τα έγχορδα να ακούγεται διαστροφικά. Η φωνή του Lamay είναι βάρβαρη και τραχυά, εκτοξεύοντας κάθε λέξη με πάθος. Δεν είναι ο δίσκος που θα διαλέξεις να ακούσεις μεμονωμένα ένα τραγούδι ή ένα ρεφραίν. Αυτό τρώγεται ΜΟΝΟ ολόκληρο ξανά και ξανά, όσο και να πονάει το στομάχι μετά.
\r\n 

\r\n\r\n

\r\n