MOURNING BELOVETH - Rust & Bone

~~                               Μέγιστη χαρά όταν αγαπημένες μπάντες συνεχίζουν να ‘’βγάζουν’’ δίσκους ισάξιους ή και καλύτερους από το παρελθόν τους. Οι Mourning Beloveth από την Ιρλανδία δεν απογοήτευσαν ποτέ και δεν βλέπω να το κάνουν στο μέλλον. Το Doom/Death metal τους μπορεί να συγκρίνεται με μπάντες του είδους σαν τους My Dying Bride αλλά οι διαφορές είναι τεράστιες. Βέβαια και τα δυο συγκροτήματα είναι λατρείες και εγγύηση. Οι Mourning Beloveth λοιπόν, φτάνουν στον έκτο πλέον δίσκο τους, ‘’Rust & Bone’’ και κυκλοφόρησε πρόσφατα μέσω της Γερμανικής Van Records. Ηχογραφήθηκε τον Σεπτέμβρη του 2015 στα Skyhammer Studios στο Liverpool και φέρει λιτό εξώφυλλο με το λογότυπο τους (δημιούργημα του Alan των Primordial).
\r\n                      Καλά όλα αυτά αλλά σε ένα doom/death ολοκαύτωμα, άλλα πράγματα είναι πιο σημαντικά. Ο δίσκος περιέργως είναι μικρός σε διάρκεια, τριάντα πέντε λεπτά, πέντε τραγούδια μόνο και τα δυο είναι ορχηστρικά και μικρά και έχουν τοποθετηθεί ανάμεσα στα άλλα τρία επικά σε διάρκεια και κορυφαία σε ποιότητα τραγούδια τους. Ακουστικές κιθάρες και μια ελαφρά μελαγχολική φωνή σε καλωσορίζει πριν ξεκινήσει η νεκρώσιμη ακολουθία που συμπεριλαμβάνει μακάβριους ρόγχους. Αργά, δυναστικά ,μετατρέπει σε κουρέλι κάθε σου συναίσθημα αυθαίρετα και επιτηδευμένα. Οι βασανιστικές τους μελωδίες αγκαλιάζουν τον πηχτό τους ήχο και τον μεταφέρουν σε μια θλιμμένη θάλασσα.  Το απόλυτο soundtrack για να ονειρευτείς ξεκουράζοντας τον κεφάλι σου πάνω σε ένα μαξιλάρι από σύννεφα. Τόσο ταξιδιάρικα στενάχωρο. Χωρίς κάποιο χρονικό εξαναγκασμό, το 17λεπτο ‘’Godether’’ εκμεταλλεύεται κάθε δευτερόλεπτο που του δίνεται και ανακατεύει την μαύρη του χολή εως ότου πήξει όσο το δυνατόν περισσότερο. Ένα ξέσπασμα ξεφορτίζει τα κατιόντα συναισθήματα και αφήνει την γαλήνη να ξαναπαραλάβει δικαιώματα ενσωμάτωσης. Η παγωνιά διαδέχεται την αγωνία και η απελπισία την ζωή. Μια αχόρταγη διαδοχή που μόνο τα ορχηστρικά μέρη επιτρέπονται να διακόψουν. Εκεί προίσταται μια ηχητική και συγκινησιακή άπνοια.
\r\n                  Κάπως έτσι λειτουργεί ο συνθετικός κορμός του ‘’Rust & Bone’’. To ‘’The Mantle Tomb’’ συνεχίζει να διασκορπίζει ηχητικά μαύρα τριαντάφυλλα στο ηχητικό μας τάφο, άλλοτε με μυστικότητα και άλλοτε ξεδιάντροπα. Μακάβρια μοναξιά είναι ο σύντροφος αυτού του συμπλέγματος απαισιόδοξων έγχορδων κυμάτων που φθείρουν την σάρκα και την ψυχή. Με μπασογραμμές που καρφώνουν επιθανάτιες ακίδες και τύμπανα που καταπίνουν το σκοτάδι. Και μια φωνή που θλίβει και θλιβεται. Ένα μαυσωλείο συντετριμμένων λέξεων που προστατεύεται από τα υπόλοιπα όργανα. Απόλυτη πικρία που γεμίζει το εσωτερικό κενό που φιλάει στερνά την ψυχή σου. Και οι πληγές γίνονται πιο βαθιές  στο ‘’A Terrible Beauty Is Born’’ λείπει η ηλεκτρική παραμόρφωση και μένουν μόνο αγνοί, καθάριοι σκοταδόπονοι. Μοναδικό αρνητικό το ότι δεν έχει την διπλάσια χρονική διάρκεια ο δίσκος.

\r\n\r\n

\r\n\r\n

\r\n\r\n

\r\n\r\n

\r\n