Lamb Of God - VII: Sturm und Drang

Πριν ενιά χρόνια περίπου, κάθομαι και βλέπω ένα περίεργο βίντεο κλιπ, που κάποιοι χαρωποί γονείς κάνουν δώρο στο βλαστάρι τους, για τα γενεθλιά του, ένα καλά οργανομένο πάρτι με κλόουν και λοιπά, και καλούν σαν το κλου της βραδιάς μια ομάδα ανθρώπων με το όνομα Lamb Of God. Αυτοί έρχονται και απλά διαλύουν το πάρτυ, μπροστά σε εμβρόνητους γονείς, και τα αρκετά, μες στην καλή χαρά μικρά παιδιά. Ήταν το βίντεο κλιπ για το Redneck από τον τέταρτο δίσκο των Lamb Of God Sacrament, και όσο και αν ντρέπομαι γιαυτό, ήταν η πρώτη μου επαφή με τον ‘’Αμνό Του Θεού’’. Μιλάμε για μια μπάντα που δεν είμαι και ο πιο φανατικός οπαδός τους, αλλά δεν μπορώ να μην δω ότι και δισκάρες έχουν κυκλοφορήσει, και από το 1999, που δημιουργήθηκαν, και με χίλια μύρια κύματα να τους έχουν χτυπήσει, να έχουν μείνει οι ίδιοι, χωρίς τις καλσικές αλλαγές στο line up. Σπάνιο και ανεκτίμητο αυτό σε τούτη την μουσική. Αίσθηση δε, έκανε το γεγονός ότι ο ντράμερ τους Chris Adler, φέτος, μετέχει απλά στον τελευταίο δίσκο???...έγινε μόνιμο μέλος???...των πολυαγαπημένων Megadeth. Από τότε το 2006, που επιτέλους τους γνώρισα, έχει κυλήσει πάρα πολύ νερό...δυο ακόμα καλοί δίσκοι Wrath, Resolution, πολλές γύρες ανά τον κόσμο, μπλεξίματα, κατηγόριες βαριές, δικαστήρια, αθωώσεις. Και αυτές τις μέρες τρία και κάτι χρόνια από το Resolution, κυκλοφορούν από την Nuclear Blast, τον έβδομο δίσκο τους με τίτλο VII: Sturm und Drang. Ο δίσκος στα 48+ λεπτά έχει χαραχτηριστικά από παλιότερους δίσκους των Lamb Of God, κυρίως όπως τους Ashes Of The Wake και Sacrament, αλλά και από τους δυο προηγούμενους, αλλά και καινούρια στοιχεία, όπως στο Overlord με τις hard rock αναφορές, και τα αρκετά συναισθηματικά φωνητικά του Randy Blythe. Ο οποίος σε αρκετά σημεία του δίσκου τολμά να διαφοροποιεί τα φωνητικά του, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν ακούμε και τον κλασικό αγαπημένο τρόπο που ξεστομίζει τις λέξεις, κανοντάς τον απόλυτο ξεχωριστό και ιδιαίτερο τραγουδιστή – performer στο grooveάτο μοντέρνο metal με τις κλασικές heavy αναφορές, που παίζουν οι Lamb Of God. Και τα δέκα τραγούδια του δίσκου, συν τα δυο της lmt έχουν λόγο ύπαρξης, είναι όλα καλοδουλεμένες συνθέσεις. Ξεχωρίζουν πέρα από το Overlord, ο εναρκτήριος δυναμίτης Still Echoes, το πολλά βαρύ 512, το Embers με την συμετοχή του Chino Moreno, από τους Deftones, τα κλασικά θυμωμένα Lamb Of God τραγούδια, Anthropoid και Engage the Fear Machine, αλλά και το Torches που κλείνει τον δίσκο με την συμετοχή του Greg Puciato των The Dillinger Escape Plan. Έχουμε λοιπόν μια δυναμική επιστροφή των Lamb Of God με ένα VII: Sturm und Drang, που δυναμιτίζει τα ηχεία, και χαρίζει μια καλή συντροφιά, τουλάχιστον αυτήν την εποχή. Και το Overlord...ένα από τα τραγούδια του Καλοκαιριού, και όχι μόνο.

\r\n\r\n

\r\n