Arcturus - Arcturian

Πολλά σημαντικά πράμματα έχουν συμβεί σε αυτές τις περίπου εκατόν είκοσι μέρες του 2015, αλλά για αρκετό, ευτυχώς κόσμο, ένα από τα καλύτερα γεγονότα που έχει συμβεί στους πρώτους μήνες του 2015 ε3ίναι η δισκογραφική επιστροφή των Νορβηγών πρωτοπόρων του black metal, των Arcturus.\r\nΕίναι ο πέμπτος μόλις δίσκος τους σε 25 χρόνια πορείας. Και οκτώ χρόνια μετά τον πολυαγαπημένο Sideshow Symphonies, οι Arcturus κυκλοφορούν το Arcturian μέσω της Prophecy Productions.\r\nΑπό τις πρώτες ακροάσεις καταλαβαίνεις εύκολα ότι τα ιδιαίτερα στοιχεία των Arcturus είναι εδώ, και το παράδοξο είναι ότι παρ’όλο που εισάγουν πάντα καινούρια στοιχεία στην μουσική τους, και όλοι τους οι δίσκοι διαφοροποιούνται, είναι εύκολο να αναγνωρίσεις την δημιουργική και άκρως προοδευτική ταυτοτητά τους.\r\nΈτσι ξεφεύγουν από το συμφωνικό – προοδευτικό – σκοτεινό – black metal, και μας χαρίζουν έναν ήχο χωρίς όρια και περιορισμούς. Με τις προσωπικές σφραγίδες των Heelhammer με τα ντραμς από άλλο πλανήτη, ICS Vortex με τα φωνητικά νά’ναι σαν να βγαίνουν από τον καυτό πυρήνα αυτού του πλανήτη. Του Sverd και του Knut Magne Valle που κάνουν καλή και ουσιαστική δουλειά στις κιθάρες, και του Scoll στο μπάσο. Όλοι δίνουν κάτι δικό τους, κάτι από την δική τους μαγεία, στο ηχητικό αριστούργημα.\r\nΤο Arcturian ξεκινά με το The Arcturian Sign και με περίεργους ηλεκτρονικούς θορύβους, συνεχίζει όμως με μια όμορφή μελωδία, και την μελωδική φωνή του Vortex, και ένα αρκετά δυνατό ρεφρέν.\r\nΤο Crashland συνεχίζει με κάπως πιο φολκ μελωδίες, και συνθεσάιζερς που κυριαρχούν.\r\nΤο Angst συνεχίζει σε πιο γρήγορο τέμπο, και δυνατές κραυγές, ενώ το Warp είναι ηλεκτρονικό μεν, με μια όμορφη μελωδία δε.\r\nΤο Game Over είναι το κομμάτι που απόλαυσα περρισότερο στις κάμποσες ακροάσεις του Arcturian, καθώς εδώ έχουμε μια φοβερή σύνθεση, και μια από τις πιο παθιασμένες ερμηνίες του Vortex. Εντάξει, είναι και μια από τις πιο ευκολοάκουστες στιγμές του Arcturian.\r\nΑκολουθεί το Demon επαναφέροντας τους ηλεκτρονικούς ήχους, και γότθικες ατμόσφαιρες, χωρίς όμως να ξεχωρίζει, και το Pale που με βάζει σε πιο συμφωνικές ατμόσφαιρες.\r\nΤο The Journey σαν να θέλει να τα συνδυάσει όλα τα παραπάνω, σε πιο αργό τέμπο, και με μια ακουστική κιθάρα να χαιδεύει τα αυτιά.\r\nΤο Archer και το Bane που κλείνουν τον δίσκο, είναι δυο όμορφες συνθέσεις, ειδικά το Bane, χαρίζοντας τις καλύτερες τελευταίες εντυπώσεις.\r\nΤο Arcturian λοιπόν είναι ένας δίσκος που θέλει αμέτρητες ακροάσεις, στο συνολό του, και ολόκληρο μπορεί να τον απολαύσει κανείς, λόγω της ξεχωριστής ροής που έχει ο δίσκος, αλλά και την μίξη όλων αυτών των ήχων, χαρίζοντας μια ιδιαίτερη αίσθηση στον ακροατή.\r\n\r\n\r\n\r\n\r\n\r\n\r\n\r\n

\r\n