Neolith - Izi.Im.Kurnu-Ki

Αν κάτι συνδέει σε μεγάλο βαθμό την Πολωνία με τον metal χώρο, αυτός είναι σίγουρα ο extreme ήχος. Και αν εξαιρέσουμε κάποιες μπάντες όπως οι Behemoth ή οι Vader, ελάχιστες από τις υπόλοιπες έχουν καταφέρει να ξεχωρίσουν διεθνώς αλλά αντιθέτως κινούνται μόνο στα στενά όρια του underground.

\r\n\r\n

Σε αυτήν την κατηγορία ανήκουν και οι Neolith, με την καινούργια δουλειά των οποίων θα ασχοληθούμε εδώ. Η μπάντα είναι ενεργή από το 1991 (!!!!) παρακαλώ, έχει κυκλοφορήσει πολλά demos και μόλις 4 ολοκληρωμένες δουλειές, ξεκινώντας από το Igne Natura Renovabitur Integra του 1998 και φτάνοντας στο Izi.Im.Kurnu-Ki (English: “Fire. Wind. Hell“) του 2015. Ο ήχος τους έχει σαν βάση το death metal και από εκεί και πέρα πότε αγγίζει το doom, πότε το thrash ενώ πότε οι πολλές αλλαγές του μας φέρνουν στο μυαλό τεχνικά σχήματα της σκηνής (π.χ. Atheist). To album είναι καλοπαιγμένο και γενικά περνάει νεράκι. Ξεχωριστή μνεία πρέπει να γίνει στις κιθάρες που ξερνάνε θανατηφόρα riifs και μελωδίες ενώ η διακριτική χρήση πλήκτρων σε κάποια σημεία πετυχαίνει το σκοπό της και δημιουργεί ακόμα πιο μαύρη ατμόσφαιρα. Κάποια ιδιαίτερη αναφορά σε τραγούδια δεν κρίνω σκόπιμο να γίνει καθώς το album δεν είναι μονότονο, ρυθμούς που διαφέρουν έχει και γενικότερα  τα 40’ που διαρκεί περνούν ευχάριστα.

\r\n\r\n

Η νέα δουλειά των Neolith, που κυκλοφορεί σε cd μέσω της Non Serviam Records από τις 2 Μαρτίου, δε θεωρώ ότι είναι  ικανή να τους βγάλει από τον underground χώρο που κινούνται, όπως προφανώς δεν ήταν ικανές και οι προηγούμενες. Και φυσικά δε γνωρίζω αν κάτι τέτοιο θα το επιθυμούσαν και οι ίδιοι. Κάποια συγκροτήματα είναι καταδικασμένα ή «φτιαγμένα» καλύτερα, να μένουν εκεί. Για τους λίγους, τους πιστούς, τους ρομαντικούς…

\r\n\r\n

\r\n\r\n

Θοδωρής Χριστοδουλόπουλος

\r\n