Num Skull - Ritually Abused

                 Κάποιοι δίσκοι είναι ’’υποτιμημένοι’’ και κάποιοι άλλοι ΥΠΟΤΙΜΗΜΕΝΟΙ. Στην δεύτερη κατηγορία ανήκουν οι Num Skull, των οποίων το ντεμπούτο είναι (ίσως να ταιριάξει παρελθοντικός χρόνος από εδω και πέρα) καλά φυλαγμένο μυστικό πολύ λίγων τυχερών. Και τέτοιες δισκάρες δεν πρέπει να μένουν άγνωστες. Το μόνο που δικαιολογεί το ότι δεν γνώρισαν μεγαλύτερη αναγνώριση είναι το ότι η αυθεντική κυκλοφορία της Medusa κυκλοφόρησε σε λιγοστά βινύλια και κασσέτες, φτάνοντας σε λίγα αυτιά. Μια boolteg cd κυκλοφορία το 2002 από την Skullsucker Music δεν ήταν αρκετή και επιτέλους έρχεται η relapse να βάλει τα πράγματα στην θέση τους ξανακυκλοφορώντας το στις 16 Σεπτέμβρη στα κλασσικά φορμάτς, με ένα επιπλέον (τρομερό Venomικό τραγούδι,το ’’Murder by the Minister’’, τραγούδι από το πρώτο ντέμο της μπάντας) για να μπει στα σπίτια όλων μας. Το Thrash(/death) στα καλύτερα του.
\r\n                      Για την μουσική τώρα τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά. Ωμό, άγριο και ακατέργαστο thrash με λίγη death αισθητική, κάπως σαν Possessed του ’’Seven Churches’’. Σε αυτό υποβοηθά και το ότι η παραγωγή είναι πολύ σπηλαιώδης και τα φωνητικά ακούγονται ακόμα πιο ακραία από τα συνιθισμένα, ζεχνουν αυθεντικότητα και αγνότητα με ένα πολύ ανώριμο τρόπο. To ’’Ritually Abused’’ είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο στιν βίβλο με τα περισσότερα ριφς και σόλος. Ήδη από το ομώνυμο τραγούδι ότι έχει γραφτεί για αυτόν το δίσκο,ισχύουν όλα. Ηχητική ρύπανση (με την καλή έννοια) σε μια φρενηρή και ασταμάτητη μάχη απειλητικών ριφάρων που σε απορροφούν με την πόρωση τους. Ολοκληρωτική ισοπέδωση  με τα αμείλικτα ρυθμικά μεν, πορωτικά δε μέρη και ανίερες μαρτυρικές κραυγές από τον τραγουδιστή. Μια στάση στο ’’Friday’s Child’’, όπου οι φρενηρείς ταχύτητες υποδέχονται ένα  ενεργειακό ξέσπασμα και όποιον πάρει ο Χάρος. Η στιγμή για το καλύτερο τραγούδι φτάνει στο ’’Pirate’s Night’’. Ελαφρώς πιο heavy oriented ξεκουράζει εξακολουθώντας βέβαια να δείχνει το αδυσώπητο πρόσωπο του στοιβάζοντας τόνους από ριφς στις εγκεφαλοακουστικές αποθήκες. Κατάδυση σε κρύα νερά πόρωσης όσο αντέχουν τα πνευμόνια. Και μιας και ανέφερα πνευμόνια, ακόμα και τα ουρλιαχτά του ακούγονται πιο ’’ανθρώπινα’’ εδώ. Και η συνέχεια τους βρίσκει σαν καλοκουρδισμένες μηχανές βαριάς βιομηχανίας. Thrash των 80ς, έτσι όπως λατρεύτηκε. Οι αγνότητα, η τιμιότητα και ο αυθορμητισμός είναι Αρετές και οι αρετές αυτές με κέρδισαν. Ότι πρέπει για αυτούς που δεν χορταίνουν αδίστακτες, κιθαριστικές, ακουστικές νάρκες έτοιμες να εκραγούν μπροστά σου. Και τέτοιες νάρκες είναι με σιγουριά τα ’’The Henchman’’ και ’’Kiss Me, Kill Me’’
\r\n             Ναι, το ’’Ritual Abused’’ είναι δισκάρα από το παρελθόν. Ίσως ακουστεί απαρχαιωμένη στα αυτιά μερικών αλλά  αυτοί που αρέσκονται σε αυτόν τον ήχο θα πάθουν πλάκα. Και μαζί με τις 10 (+μια εισαγωγή) τραγουδάρες, έρχεται να προστεθεί ακόμα μία ωστέ να πειστεί ακόμα και ο πιο απαιτητικός .Ελαφρά πιο διαφορετικό από τα άλλα ,πιο Slayerικό (εποχής Show No Mercy) άνετα κρίνεται σαν ένα από τα καλύτερα του δίσκου. Σε πιο τεχνικά θέματα, την παραγωγή έχει αναλάβει ο Eric Greif ενώ το Mastering ο Eddy Schereyer. Αρπάξτε το άφοβα σε cd ή βινύλιο (ή digital;;;απορώ ποιός θα το κάνει αυτό,χαχα).

\r\n\r\n

\r\n\r\n

\r\n