Memory Garden - Doomain

\r\nΜετά από 5 ολόκληρα χρόνια, όταν κυκλοφόρησαν το Carnage Carnival, οι βετεράνοι Σουηδοί doomsters Memory Garden επιστρέφουν με το νέο τους πόνημα που τιτλοφορείται Doomain. Μπορεί γενικότερα στην συνείδηση του κοινού οι Memory Garden να έχουν καθιερωθεί γενικά σαν doom συγκρότημα, η αλήθεια είναι όμως πως πάντοτε στον ήχο τους συνυπήρχαν ταυτόχρονα το power και το progressive, ενώ είχαν ανέκαθεν ανεπτυγμένη και την αίσθηση της μελωδίας.\r\n

\r\nΣτο Doomain λοιπόν τα στοιχεία που ανέφερα παραπάνω βγαίνουν ακόμα πιο μπροστά, κάνοντας τον δίσκο να απομακρύνεται κάπως από τον doom ήχο, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι οι Μemory Garden έχουν ελαφρύνει τον ήχο τους, απλώς ο όγκος του ήχου έχει επισκιαστεί από την έμφαση που έχει δοθεί στο να αναπτυχθούν περισσότερο οι μελωδίες, δημιουργώντας έτσι μια κάπως ατμοσφαιρική διάθεση. Γενικότερα ο δίσκος εμφανίζει ένα είδος αντίθεσης ανάμεσα στην μουσική και τα φωνητικά, καθώς τα τελευταία πατάνε σε πιο power φόρμες και σε κάποια σημεία μοιάζουν να απομακρύνονται από τον πιο βαρύ ήχο, για να ξαναπλησιάσουν πάλι όταν ο ήχος γίνεται πιο “καθαρός”, κάτι που σε κάποιους μπορεί να ξενίσει ενώ άλλοι μπορεί να το βρουν ενδιαφέρον. Έχουμε λοιπόν έναν δίσκο ο οποίος ενώ διαθέτει καλογραμμένα τραγούδια και φυσικά άψογο παίξιμο, αποφεύγει να πατήσει σταθερά σε ένα μοτίβο και περιστρέφεται γύρω από τον προαναφερόμενο doom/power/progressive ήχο, προσφέροντας μια εναλλαγή διαθέσεων και συναισθημάτων, είτε μιλάμε για το υπερ-doom riff του Barren Lands είτε για το γρήγορο Violate & Create, είτε για το μικρό progressive ταξίδι του The King Of The Dead ή για το Diabolical Mind και ακόμα περισσότερο το instrumental Misfortune που κλείνει τον δίσκο και έχουν στοιχεία από την riff-ολογία των Opeth. Αυτή η ποικιλία μπορεί μάλλον να μπερδέψει κάποιους αλλά ταυτόχρονα δίνει και ενδιαφέρον στον δίσκο, καθώς πραγματικά δεν ξέρεις τι να περιμένεις σε κάθε στροφή του.\r\n

\r\nΤο Doomain είναι ένας δίσκος που αν και κινείται γενικά στον doom ήχο, σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί “μονολιθικός” καθώς αντίθετα από πολλές κυκλοφορίες της εποχής μας, διαθέτει την ικανότητα να κρατάει ζωηρό το ενδιαφέρον του ακροατή σε όλη την διάρκειά του, καθώς η μπάντα ελίσσεται ανάμεσα σε διαφορετικά μονοπάτια επιρροών και έμπνευσης. Αυτοί οι ελιγμοί βέβαια ίσως να κοστίζουν κάπως καθώς ο δίσκος δεν καταφέρνει να διατηρήσει ένα ξεκάθαρο ύφος και δίνεται η εντύπωση πως οι Memory Garden του Doomain έχουν κάποιες εξαιρετικές ιδέες αλλά στο τέλος τους έλειψε κάτι το ελάχιστο ώστε να μετατρέψουν τον δίσκο από κάτι πολύ καλό σε κάτι εξαίρετο. Το σίγουρο είναι πως παρά τις όποιες μικρές αλλαγές μιλάμε πάντα για έναν 100% Memory Garden δίσκο, ο οποίος θα δώσει αρκετές ευχάριστες ακροάσεις στους φίλους της μπάντας αλλά και σε όσους θέλουν λίγη περιπέτεια στο metal τους.\r\n

\r\n
\r\n

\r\n
\r\n

\r\nΛάμπρος “Metalshock” Πανέτας \r\n

\r\n
\r\n