\r\nΝα και μία μπάντα που είχαμε ανάγκη. Δε θα σας πρήξω με εισαγωγές και πίπες. Οι τύποι παίζουν Behemothικό death/black με αρχίδια και τσαμπουκά. Σε ενδιαφέρει? Συνεχίζεις και διαβάζεις? Τί? Περιμένεις καινούργιο Maiden? Τα λέγαμε φίλε...
\r\n
\r\n Πάμε λοιπόν, τα παιδιά δεν αστειεύονται. Τσαμπουκαλεμένες συνθέσεις, τίγκα μίσος και παιγμένες με μεράκι χωρίς όμως να αναλώνονται σε κοπάνημα χωρίς νόημα. Θα ακούσεις έξυπνα riffs, ιδέες που έχουν κάτι να πουν και κυρίως δομημένες από άτομα που ξέρουν να συνθέτουν. Αυτό που πραγματικά γουστάρω είναι πως δεν τους κατατάσεις κάπου συγκεκριμένα, όταν δημιουργούσαν δεν είχαν στο μυαλό πως "θέλουν να ακούγονται σαν τους τάδε" κι αυτό φαίνεται διάχυτο σε όλο το album. Τα σπάω άσχημα και με τα φωνητικά, ιδιαίτερος χαρακτήρας σε αυτόν τον τομέα και μάλιστα με ταυτότητα! Άρθρωση και εκφραστικότητα με απόλυτο μίσος στην εκτέλεση. Φοβερή δουλειά ο λαρυγγάς.
\r\n
\r\n Το black κομμάτι της όλης υπόθεσης μάλλον το αναφέρω λόγω image, ελπίζω να μην μπερδεύει η περιγραφή μου. Αυτό είναι και το λιγότερο που έχει σημασία βέβαια, η μουσική μιλάει από μόνη της. Η παραγωγή από την άλλη μεριά είναι γαμηστερή, ογκώδης και σωστότατη για το είδος. Κομμάτια σαν το Illumination, Holy Virtues και Aphesis είναι δείγματα γαμηστερής μπάντας με ούμπαλα και μέλλον. Δεν έχω πολλά περισσότερα να πω από το να τσεκάρετε οπωσδήποτε τους Disolvo Animus με την πρώτη ευκαιρία, όσοι αρέσκονται σε επιθετική μουσική μουσική και δεν κολλάνε σε ταμπέλες εντός αυτής θα γουστάρουν πολύ. Άντε και live τώρα.\r\n
\r\n
\r\n \r\n
\r\n
\r\nΓιάννης Νάκος \r\n
\r\n
