Inmost Ego - ...To The End

\r\n Είχα ακουστά τη μπάντα αλλά δεν είχα τσεκάρει ποτέ τη μουσική τους, οι Inmost Ego ανοίκουν σε μία από εκείνες τις περιπτώσεις που μπερδεύουν. Πραγματικά μπερδεύουν. Πρώτη επίσημο full album για τους Αθηναίους λοιπόν κι ενώ ακούω το υλικό τους διάφορα πράγματα σκάνε στο μικρό μου μυαλό. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
\r\n
\r\n Έχουμε ένα female fronted σχήμα με βαθειές επιρροές από Paradise Lost, Sentenced και λοιπές μπάντες που σχετίζονται με το goth metal κίνημα. Από την άλλη έχουμε την κοπέλα να δοκιμάζει καθαρά φωνητικά όπως και πιο "αγρια"(δεν αγγίζουν τη death metal σφαίρα, απλά έχουν γρέζι) με το αποτέλεσμα να κρίνεται διφορούμενο. Σίγουρα κάποιοι θα σκεφτούν τους The Agonist αλλά μουσικά η απόσταση είναι τεράστια. Εδώ βρίσκουμε πιο ατμοσφαιρικές/goth φόρμες χωρίς εκρήξεις και ξεσπάσματα(με ελάχιστες εξαιρέσεις). Η φωνή της Λίνας λοιπόν δεν εντυπωσιάζει όσο ίσως θα έπρεπε. Τα πιο extreme φωνητικά δεν έχουν τον απαιτούμενο τσαμπουκά αλλά και τα πιο μελωδικά θέλουν τη δουλίτσα τους για να βελτιωθούν. Μουσικά τώρα θα μου άρεσε να άκουγα πιο τολμηρές κιθάρες. Το pattern τους λειτουργεί κυρίως σαν υπόστρωμα των φωνητικών ενώ τα κάποια leads δεν είναι αρκετά πιασιάρικα ώστε να κινήσουν το ενδιαφέρον. Τα σημεία που με τράβηξαν κάπως περισσότερο είναι οι μπαλάντες τους(τα πλήκτρα έδειξαν ουσία εκεί) και κάποια choruses με έντονα κολλητικό χαρακτήρα.
\r\n
\r\n Το όλο πακέτο μάλλον χρειάζεται λίγη δουλειά παραπάνω για να καταφέρει να ξεχωρίσει. Δεν το λέω κακοπροαίρετα, ενώ υπάρχει προοπτική λίγα άλματα ακόμα θα έδιναν τη σωστή ώθηση στο σχήμα. Ίσως αν κάνουν πιο συγκεκριμένο το ύφος τους και δουλέψουν στην προσωπικότητα και την έκφρασή τους το αποτέλεσμα να είναι πιο εντυπωσιακό.\r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\nΓιάννης Νάκος \r\n

\r\n