Lita Ford - Living Like A Runaway

Η περίπτωση της Lita Ford μου θυμίζει λίγο το σίριαλ “Desperate Housewives”! Λίγο η ηλικία της άλλοτε sexy Θεας του Hard Rock, λίγο η ανάγκη της να επιστρέψει αναπολώντας παλιές καλές εποχές νομίζω ότι της αρμόζει ο παραπάνω χαρακτηρισμός.
\r\nΗ Lita Ford, για όσους δεν γνωρίζουν, είχε μεγάλη επιτυχία στα τέλη των 80’s κυκλοφορόντας κάποιους ομολογουμένως πολύ καλούς δίσκους όπως τα “Dancing On the Edge” καθώς και το ιδιαίτερα επιτυχημένο “Lita”. Επιτυχία που (κακά τα ψέματα) οφείλεται περισσότερο στη sexy εμφάνιση της και τις «διασυνδέσεις» της με επιτυχημένους μουσικούς της τότε σκηνής, (Nikki Sixx, Lemmy, Ozzy κλπ.) αλλά και με προώθηση εταιριών, παρά στο συνθετικό η εκτελεστικό της ταλέντο. Μετά την κυκλοφορία του album “Black” (1995) η Lita αποφασίζει να αφοσιωθεί στα παιδιά της απογοητεύοντας τους απανταχού «Θαυμαστές» της, ενώ επιστρέφει το 2009 κυκλοφορόντας το χειρότερο album της καριέρας της.
\r\nΤρία χρόνια μετά την τελευταία της δισκογραφική απόπειρα, το απαράδεκτο “Wicked Wonderland”  το sex symbol των 80’s επιστρέφει με ένα album που δείχνει να κινείται στα σωστά μονοπάτια, αλλά πέραν αυτού δεν κάνει καμία αίσθηση. O ήχος είναι συμπαγής και υπάρχουν κάποιες αρκετά καλές συνθέσεις (χάρη στην πολύτιμη βοήθεια του σύνθετη/κιθαριστα Gary Hoey) αλλά σαν σύνολο το album χαρακτηρίζεται από μέτρια κομμάτια σύγχρονου Hard Rock, ενώ υπάρχουν και τραγούδια όπως το ομώνυμο και το “The Devil in My Head” που λοξοκοιτανε στα ένδοξα 80’s προσπαθώντας να αναβιώσουν ίσως κάτι απο την παλιά της αίγλη.
\r\nΣίγουρα δεν θα πρότεινα σε κάποιον να αποκτήσει το “Living Like A Runaway” , τουλάχιστον όχι αν δεν το έχει ακούσει πρώτα. Όσο για την Lita θα πρότεινα, μιας και δεν περνά πια η μπογιά της, (45 γαρ…) να κάτσει να γράψει ένα πραγματικό αριστούργημα αλλιως…ας γυρίσει στην κουζίνα της!
\r\n
\r\nΔημήτρης Καραντούνιας
\r\n\r\n