Megadeth - United Abominations

\r\nΜια απÏŒ τα ίδια. Αυτή ήταν η σκέψη που έκανα μετά απÏŒ την πρÏŽτη ακρÏŒαση του νέου album των Megadeth, United Abominations. Μετά απÏŒ ένα μετριÏŒτατο The System Has Failed έρχεται να προστεθεί στη δισκογραφία των ΑμερικανÏŽν άλλο ένα μέτριο album και τίποτα παραπάνω. Κάποτε οι Megadeth κυκλοφορούσαν δίσκους και ÏŒλοι μιλούσαν για αυτούς πολλούς μήνες μετά. Κάποτε κυκλοφορούσαν δίσκους και ολοένα και περισσÏŒτερες μπάντες επηρεάζονταν απÏŒ αυτούς. Σήμερα, κυκλοφορούν ένα δίσκο και πέρα απÏŒ κάποιους συγκεκριμένους οπαδούς δεν ασχολείται κανένας άλλος, ή ασχολείται παρά μÏŒνο απÏŒ περιέργεια. Ίσως να φταίει το ÏŒτι σιγά σιγά η έμπνευση χάνεται και τα ίδια πράγματα ανακυκλÏŽνονται και μάλιστα ÏŒχι με τον καλύτερο τρÏŒπο. Ίσως να φταίει η στάση του κυρίου Mustaine σε διάφορα θέματα τα οποία απασχολούν την κοινωνία και ÏŒχι μÏŒνο. ÎŒ,τι και να φταίει, το θέμα είναι ÏŒτι οι Megadeth στο 2007, υπάρχουν απλά για να υπάρχουν και δεν πρÏŒκειται να μας προσφέρουν τίποτα το ουσιαστικÏŒ, ή έστω κάτι που θα μας κάνει να ανατριχιάσουμε, ÏŒπως γινÏŒταν ουκ ολίγες φορές στο παρελθÏŒν. Ο νέος δίσκος λοιπÏŒν περιέχει 11 κομμάτια και ÏŒλα κινούνται στο χαρακτηριστικÏŒ ύφος της μπάντας. Τα riffs διαδέχονται το ένα το άλλο, οι μελωδίες είναι αρκετές, οι Thrash αναφορές δεν λείπουν, αλλά αυτÏŒ που λείπει είναι η έμπνευση. Κακά τα ψέματα, ένα καλοπαιγμένο riff δεν μπορεί να κάνει ένα κομμάτι ευχάριστο στο άκουσμα, ÏŒπως επίσης δεν μπορεί να είναι ευχάριστη μια συνθετική ιδέα η οποία μας θυμίζει πολλά απÏŒ το (άσχημο) παρελθÏŒν. Riff σαν αυτά που υπάρχουν εδÏŽ ο κύριος "Megadave", ÏŒπως τον αποκαλούσαν κάποτε, μπορούσε να γράψει με το τσουβάλι. Αν δηλαδή ÏŒλα αυτά τα χρÏŒνια απÏŒ το The World Needs A Hero και μετά, μάζευε μÏŒνο τα καλά riffs απÏŒ μερικά κομμάτια, τÏŽρα θα είχαμε έναν πραγματικά αξιÏŒλογο δίσκο που θα είχε και κάτι να προσφέρει. Σήμερα αυτÏŒ που έχουμε είναι ένα σχετικά αδιάφορο αποτέλεσμα χωρίς καμία πρωτοτυπία και χωρίς έμπνευση. Η καλύτερη στιγμή του album φυσικά είναι η επανηχογράφηση του A Tout Le Monde στο οποίο συμμετέχει και η Cristina Scabbia των Lacuna Coil. Συνολικά έχουμε να κάνουμε με ένα δίσκο που ναι μεν θυμίζει Megadeth λÏŒγω ήχου κυρίως αλλά και λÏŒγω των κλασικÏŽν φωνητικÏŽν, ÏŒμως απÏŒ εκεί και πέρα ÏŒσο μελωδικές και καλοδουλεμένες είναι οι συνθέσεις, λείπει κάτι που λέγεται συναίσθημα. Κρίμα...\r\n

\r\n

\r\nΒασίλης Μάζαρης \r\n

\r\n