Gargoyle - Gargoyle

                    Οι Αμερικανοί Gargoyle είναι από τις πολλές περιπτώσεις στην metal μουσική που  με ένα σύντομο πέρασμα αφήσαν και αυτοί το λιθαράκι τους και πλέον λατρεύονται και συζητιούνται από λίγους μεν, μουσικόφιλους δε. Κάπου τα το 1982, μια παρέα από το Oregon, επηρεασμένοι από τα μουσικά δρώμενα της εποχής και του τόπου τους, δημιουργούν την δική τους μπάντα, τους Gargoyle. Τα πρώτα δείγματα μουσικής τους τα βρίσκουμε στην ντεμοκασέτα του 1987 που περιέχει τρία τραγούδια, ανάμεσα τους και το "Into the Darkness" που το διάλεξε η Metal Blade για το όγδοο μέρος της σειράς Metal Massacre την ίδια χρονιά. Τελικά το συμβόλαιο ήρθε από την μικρή New Renaissance Records  και το ομώνυμο (ή αλλιώς γνωστό και σαν ‘’Nothing Is Sacred’’)  ντεμπούτο βγαίνει το 1988 με εννιά ολοκαίνουρια τραγούδια. Αυτό ήταν. Λίγο αργότερα διέλυσαν, δεν ξανάβγαλαν ποτέ νέο τραγούδι, ποτέ επανασύνδεση αλλά και οι τέσσερις μουσικοί εξαφανίστηκαν από τα μεταλλικά μουσικά δρώμενα.

\r\n\r\n

                  Το πρώτο τραγούδι του δίσκου δεν έδωσε τυχαία το όνομα στον δίσκο μεταγενέστερα. Είναι η πεμπτουσία του. Κιθάρες που πλέκουν γεροδεμένες μελωδίες, ρυθμοί για ακατάπαυστο κεφαλοκοπάνημα και 135 μοίρες γροθιές στον αέρα και φωνή που ταξιδεύει στα Ουράνια με κάθε ευκαιρία που της δίνεται. Αν τα παραπάνω σας θυμίζουν πολλές U.S. Power Metal μπάντες, έχετε δίκιο. Το όλο θέμα είναι στην ακρόαση.  Εκεί που θα απαρνηθείτε την πραγματικότητα και θα καβαλήσετε τα ριφς των συνθέσεων. Εκεί που ο πολλαπλασιασμός των οκτάβων θα γίνεται σε κλάσματα του δευτερολέπτου και η δική σας ευχαρίστηση θα κρατά μια αιωνιότητα. Εκεί που η ηχητική καταστροφή δεν θα είναι αποτέλεσμα κάποιου τρίτου αλλά των σόλο που θα σε αναστατώνουν.  Οι αρμονίες ακροβατούν , το δυναμικό κοπάνημα στα τύμπανα στέλνει τους παλμούς του. Κάθε τραγούδι είναι απίστευτα ελκυστικό σαν σύνθεση, με τις γέφυρες, τα leads του, τα ρεφραίν τους, τα σολαρίσματα του.  Δεν θρηνούμε χαμένο λεπτό μιας και για σαράντα λεπτά καλπάζουμε πάνω στα φτερά ενός  γκαργκόιλ.

\r\n\r\n

                        Ακούγοντας το ‘’Final  Victory’’ δεν μπορεί παρά να επιτρέψεις την επιθετική σου φύση να αφεθεί ελεύθερη, να τραγουδήσει μαζί του, να σπάσει το λαιμό και να ιδρώσει τις ρίζες από τα μαλλιά σου ακόμα και αν πλέον είναι σε μήκος μόνο ένα εκατοστό. Οι κιθάρες παίρνουν φωτιά και την μεταδίδουν σαν δάδες μέχρι που να την νιώσεις και συ μέσα σου να σε καίει. Η παραγωγή ίσως να είναι λίγο αδύναμη αλλά το επίκεντρο της σεισμικής δόνησης που επιφέρει ο συνδυασμός μουσικών και φωνητικών μελωδιών το δεν της επιτρέπει να κάνει την παραμικρή ζημιά στην απόδοση της μπάντας και την δική μας απόλαυση. Σφυρηλατημένο ατσάλι  που δεν σκουριάζει από τον χρόνο, όσο μουσικά κύματα και να το έχουν βρέξει ή βυθίσει. Με 9 καθοδηγητές είναι δύσκολο να χάσεις τον δρόμο σου. Ότι χρειάζεσαι για να νιώσεις περήφανος για την μουσική που ακούς, βρίσκεται εκεί μέσα. Και είναι πολύ όμορφο ότι σε διάφορες συζητήσεις στο να διαλέξουμε με φίλους τα τρία καλύτερα τραγούδια του δίσκου, έχουν μπει σε λίστας όλα τα τραγούδια του δίσκου.  Και στιχάρες έτσι; Όχι χαζομάρες. Το ‘’Blind Faith’’  είναι από τα αγαπημένα μου τραγούδια όχι μόνο επειδή είναι τραγουδάρα αλλά και διότι έχει τρομερούς στίχους όπως και άλλα τραγούδια βέβαια. Αν είσαι U.S. Powerλάγνος και δεν το έχεις ακούσει, κάντο χτές.

\r\n\r\n

\r\n