Hexenhaus - Awakening

~~                   Ο περισσότερος κόσμος γνωρίζει τους Memento Mori αλλά όχι τους Hexenhaus. Κακώς, πολύ κακώς. Και αυτό διότι όσοι γνωρίζουν μόνο τους πρώτους, είναι εξαιτίας του χοντρού τραγουδιστή, του Messiah Marcolin. Ο ιθύνων νους πίσω από αυτές τις δυο μπάντες όμως είναι ο κιθαρίστας Mike Wead. Ο τωρινός κιθαρίστας των Mercyful Fate/King Diamond,  έφτιαξε τους Hexenaus πίσω στο 1987 και οι κιθαριστικές του ικανότητες τον οδήγησαν ώστε η μουσική του να πάρει την γνωστή μορφή που ξέρουμε, ποιοτικότατο, τεχνικότατο Thrash/Speed.  Μέχρι το 1992 έχουν βγάλει τρεις δίσκαρους με διαφορετικό τραγουδιστή στο καθένα από αυτά.  Το 1993 οι Hexenhaus μετονομάζονται σε Memento Mori, με νέο τραγουδιστή τον προαναφερθέντα παχουλό και ενώ η μουσική παραμένει τρομερά τεχνική, η ταχύτητα ρίχνεται αισθητά. Το 1997 διαλύει τους Memento Mori και βγάζει τον τέταρτο και τελευταίο του δίσκο σαν Hexenhaus, με τραγουδιστή τον Lundin του ‘’Awakening’’. Η μπάντα είναι ενεργή και πάλι, με νέο τραγουδιστή για μια ακόμα φορά, αλλά είπαμε, άλλος είναι ο πόλος έλξης των Hexenhaus….
\r\n                   Το ‘’Awakening’’ ξυπνά τις αισθήσεις. Υπερβατικό, τεχνικό, γεμάτο δυσαρμονικές…αρμονίες βγαλμένες από το νου του Weak και πλασμένο από τα δάκτυλα του. Σχεδόν όλες οι συνθέσεις είναι δικές του εκτός του ‘’Paradise In Pain’’ που είναι του τραγουδιστή και σε κάποιες άλλες που τον βοηθούν και άλλα μέλη στην σύνθεση. Οι ρυθμοί αναπνέουν αρκετά βαθιά και με δυσκολία μιας και τους πνίγουν οι δεινές εκτελέσεις του δίπολου Wead/Nicosia.  Η φωνή είναι αρκετά τσιριχτή, ακροβατεί και θα ήταν πιο ταιριαστεί σε μια progressive μπάντα ή μια doom παρά σε αυτό το οργιαστικό thrash/speed ολοκαύτωμα. Όχι ότι του λείπουν τα doom ή  prog στοιχεία. Ευλογία στα αυτιά τραγουδάρες σαν το ‘’Necronomicon Ex-Mortis’’ με τις δισολιές να αραδιάζουν μυριάδες από νότες. Εκτεταμένες υπερπληρώσεις μουσικών κυμάτων στην κούπα του εγκεφάλου μας. Ακουστικές κιθάρες για ένα σύντομο διάλλειμα, μια όαση στην καυτή έρημο της επιδεξιότητας και όχι της επίδειξης. Ίσως κάποιους να τους κουράσει αυτή η δυσβατικότητα, ειδικά αν δεν έχουν  επαφή με τον συγκεκριμένο ήχο μιας και βασικός στόχος είναι η εξέλιξη και η ανάπτυξη της κάθε σύνθεσης. Δεν είναι τραγούδια για να τραγουδάς τα ρεφραινάκια ούτε για να σολάρεις με air guitar. Εδώ το moshing γίνεται από τα εγκεφαλικά κύτταρα.
\r\n                Στο ‘’Aweking’’ οι Hexenhaus φτάνουν στο ζενίθ των τεχνικών και παικτικών τους ικανοτήτων. Ούτε παλιότερα, ούτε στο μέλλον θα ξαναπαίζουν τόσο, μα τόσο κολασμένα απαιτητικά. Τα riffs πέφτουν σαν βαρύ χαλάζι και προκαλούν ελαφρύ πόνο αλλά το δέος αυτής της εικόνας κάποιοι το ευχαριστιούνται. ‘’Sea Of Blood’’ λοιπόν και νιώθεις την επιθετικότητα να παίρνει μορφή ενός νευριασμένου χειρούργου. Το μονοπάτι των σκέψεων κλυδωνίζεται συχνά από το νευρικό παίξιμο τους τυμπανοβασανιστή και από τις ηχητικές μπαλωθιές του μπάσου. Πάντοτε όμως σε αφήνει να χαθείς μέσα στο μουσικό τους λαβύρινθο. Υγροί χείμαρροι από λιωμένες μεταλλικές νότες κυλούν και αν πατήσεις βαθιά καίγεσαι εντελώς. Και στο τέλος δυο από τα πιο θαυμάσια τραγούδια του δίσκου, τα ‘’The Eternal Nightmare Act II’’ και ‘’Incubus’’. Ρίγη ενθουσιασμού καθώς παρελαύνουν δεκάδες αυτόνομα και δύστροπα riffs που σε ανυψώνουν και αναπνέουν εγωισμό, θέληση αλλά και αντιεμπορικότητα. Μουσική για πολύ λίγους, για τυπάδες που εγκεφαλαυνανίζονται με Mekong Delta, Watchtower, Voivod, Coroner, Sieges Even (του πρώτου δίσκου).
\r\n 

\r\n\r\n

\r\n