Wintersun - The Forest Seasons

  Οι Wintersun μια μπάντα συμφωνικού μελωδικού death από την Φιλανδία, φτιαγμένη το 2003 από τον  Jari Mäenpää όταν ακόμα αυτός ήταν μέλος των Ensiferum.  Αυτός κρατάει την κιθάρα, τραγουδάει, αλλά παίζει πλήκτρα και μπάσο. Μαζί του από τις αρχές ο ντράμερ Kai Hahto, ο κιθαρίστας και δεύτερα φωνητικά Teemu Mäntysaari και ο μπασίστας και δευτερα φωνητικά Jukka Koskinen. Τώρα αυτό το παρεάκι μαζεύτηκε και δημιούργησε κάτι αρκετά φιλόδοξο. Ένα δίσκο για τις τέσσερις εποχές…με τίτλο The Forest Seasons, ο οποίος έχει τέσσερα κομμάτια, ένα για κάθε εποχή…ακριβώς όπως και οι Four Seasons του Vivaldi.

  Ο Vivaldi Ιταλός συνθέτης (4 Μαρτίου 1678 – 28 Ιουλίου 1741) συνέθεσε τις τέσσερις εποχές του περίπου το 1721 και είδαν το φως της μέρας το 1725 και φυσικά είναι ένα από τα κλασικότερες συνθέσεις συμφωνικής μουσικής, και το σημαντικότερο δημιούργημα του.

 Το εξώφυλλο δείχνει ένα δάσος μαγικό, βγαλμένο από την φαντασία του J. R. R. Tolkien, φιλοτεχνημένο από τον Gyula Havancsák…έχει κάνει σε Grave Digger, Annihilator, Demonoid, Ensiferum και σε πάρα πολλούς άλλους.

  Τα τέσσερα κομμάτια, το κάθε ένα και για μια εποχή, πάνε ακριβώς με την σειρά όπως και στις εποχές του Vivaldi: Awaken from the Dark Slumber (Spring). Εδώ το κομμάτι χωρίζεται σε δύο μέρη.  Part I The Dark Slumber,  ξεκινάει με το συμφωνικό μέρος με αρκετά folk στοιχεία, και μετά έρχεται το melodic death αναμεμειγμένο με metalcore, ειδικά στα φωνητικά. Στο δεύτερο μέρος: Part II The Awakening, το συμφωνικό μαζί με το folk κυριαρχούν μέχρι να σκάσουν πάλι τα φωνητικά που και εδώ όπως στην μεγαλύτερη διάρκεια του δίσκου, metalcoreίζουν περισσότερο από το melodic death χαρακτήρα των Wintersun, και περισσότερο από ότι μπορούν να αντέξουν τα δικά μου αυτιά.

  The Forest That Weeps (Summer). Εδώ ξεκινάει με ακουστικές κιθάρες και στα δώδεκα λεπτά του κομματιού η ωραία μελωδία γλυκαίνει τα αυτιά. Και τα φωνητικά εναλλάσσονται από death/metalcore με καθαρά, πιο μελωδικά και σε σημεία χορωδιακά.  Και όλα αυτά στην μάλλον καλύτερη σύνθεση του The Forest Seasons, που ανεβάζει το επίπεδο του δίσκου.

  Eternal Darkness (Autumn). Εδώ είναι χωρισμένο σε τέσσερα μέρη: Part I Haunting Darkness, εδώ ξεκινάει με κάποιες doom διαθέσεις, που καταλήγουν στο κλασικό melodic death στο Part II The Call of the Dark Dream. Part III Beyond the Infinite Universe μπαίνει πιο μελωδικά η κιθάρα. Και στο Part IV Death το ανάλογο death προσωπείο δείχνει τις σκοτεινές διαθέσεις του Φθινοπώρου.

 Loneliness (Winter)...Winter is coming…ή μάλλον είναι ήδη εδώ με αυτήν την σύνθεση των Wintersun που εκπλήσσει με τα πλήκτρα στην εισαγωγή της, με την όμορφη μελωδία που αναπτύσσεται στα δεκατρία περίπου λεπτά, αλλά και στα τίγκα στο συναίσθημα φωνητικά…εδώ μάλιστα.

 Τι μου άρεσε: το γεγονός ότι παραλλήλισαν έστω και από μακριά, το δικό τους The Forest Seasons με το Four Seasons του Vivaldi. Και ακολούθησαν και τα συναισθήματα που βγάζει ο μεγάλος Ιταλός συνθέτης, στο δικό τους έργο. Τα Summer ειδικά τα χορωδιακά φωνητικά και Winter, ειδικά η όμορφη μελωδία. Η εύστοχη ενορχήστρωση σε αυτά τα δυο κομμάτια. Το μαγικό εξώφυλλο.

 Τι δεν μου άρεσε: Τα Spring και Autumn. Τα φωνητικά και οι υπερφίαλες – υπερφορτωμένες συνθέσεις και ενορχηστρώσεις σε αυτά τα δυο κομμάτια, που από τα πολλά πράγματα που ακούγονται καταλήγουν σε ηχητικό αχταρμά. Αυτό το Symphonic Melodic Death που φλερτάρει με το metalcore και την άστοχη μοντερνιά

 Οι true metallers αποφύγετε το όπως  διαβητικός την ζάχαρη. Για αυτούς που αρέσκονται στο μελωδικό death που έχει και συμφωνικές αλλά και μοντέρνες πινελιές, τσεκάρετε το…όλο και κάτι που θα σας αρέσει θα βρείτε εκεί…ίσως και πολλά.