Attack - The Secret Place

                      Ένα πανέμορφο εξώφυλλο μερικές φορές είναι παραπάνω από αρκετό για να σε προσελκύσει. Μόνο που στην περίπτωση των Attack, είναι τόσα τα προτερήματα τους, που το εξαιρετικά ωραίο προσωπείο του δίσκου τους, περνά σε δευτερεύουσα σημασία. Γερμανικό Power/Heavy Metal όπως παίχτηκε από τους Helloween, Heavens Gate, Scanner, Stormwitch και Gamma Ray στα τέλη των 80ς και στις αρχές των 90ς. Οι Attack, το συγκρότημα του Ricky Van Helden (τραγουδιστή/μπασίστα/συνθέτη και χίλια δυο άλλα πράγματα) ξεκίνησε το 1983 και κυκλοφόρησε πέντε άλμπουμς με τελευταίο να είναι το ’’The Secret Place’’ του 1995. Έκτοτε, έχουν αποσυρθεί από τα δισκογραφικά δρώμενα αλλά υλικό συνεχίστηκε να γράφεται και ελπίζουμε σύντομα να κυκλοφορήσει εκείνο το υλικό μα και παλιότερο τους.

\r\n\r\n

                        Τα μέσα των 90ς δεν είναι τυχαία μια από τις χρυσές εποχές του Ευρωπαικού Power Metal. To ’’The Secret Place’’ περιλαμβάνει ότι ποθεί ο λάτρης του συγκεκριμένου ιδιώματος. Η δημιουργική κραιπάλη του Ricky Van Helden δεν έχει σταματημό. Όμορφες συνθέσεις, χτισμένες με οργάνωση και μεράκι, με σωστά τοποθετημένα σόλος, επωδούς που μνημονεύονται εύκολα, ακουστικά περάσματα, ρυθμική οντότητα που πεινά για κινητικότητα. Η  επιστροφή του δικού μας, Θανάση Τσουκά, έχει θετικά αποτελέσματα μιας και ο μουστακαλής ξέρει να βασανίζει τα δέρματα του προσφέροντας ηχητικές επικλήσεις. Είναι και ο μοναδικός εκτός του Ricky Που προσφέρει συνθετικά και αυτό συμβαίνει στο ορχηστρικό ...’’Tsoukata’’,μια διαστροφική σύνθεση-σύνδεση Bach με metal ακολασίες. Η φωνή του ιδίου (Ricky), δυναμική, δημιουργεί τις βάσεις για να δεθούν οι ηχητικές περιπτύξεις.

\r\n\r\n

                   Ευδαιμονικές μελωδίες σε κάθε γωνία, από κάθε όργανο που συμμετέχει. Όλοι έχουν την τιμητική τους. Αν θέλεις να χορτάσει μπάσο, άραξε στο ’’Forgotten Dreams’’. Ακουστικές κιθάρες στο ’’I Know’’. Φλάουτο στο ’’Walk Alone’’. Drums στο ’’Tsoukata’’. Helloweenικές  ταχύτητες και αρμονίες στο ’’The Prophecy’’.  Ισορροπία  σε ευαίσθητες μεταλλικές χορδές, ικανές να σηκώσουν την γροθιά σου αλλά και να σε πληγώσουν εσωτερικά. Κιθάρες που σκοτώνουν με την ακμική τους δεινότητα που δεν διστάζουν να παρευρεθούν στον ίδιο ηχητικό χώρο με βιολί, πλήκτρα ή φλάουτο. Και όλα αυτά μέσα από μια ζεστή παραγωγή (ναι, και πάλι του Ricky) η οποία τονίζει το ανθρώπινο χέρι που δημιουργεί με την συμβολή της Μούσας.

\r\n\r\n

\r\n\r\n

\r\n