Iron Maiden - Iron Maiden

Είναι πραγματικά δύσκολο να προσπαθείς να μιλήσεις αντικειμενικά για τους Iron Maiden, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για δίσκους που έγραψαν μερικές από τις σημαντικότερες σελίδες του σκληρού ήχου. Δεν έχω γνωρίσει έστω και έναν λάτρη του heavy metal που να μην έχει ασχοληθεί κάποια στιγμή στη ζωή του με τη δισκογραφία των Iron Maiden, αμέτρητοι όμως οι άνθρωποι που έχω συναντήσει, οι οποίοι λατρεύουν τη "Σιδηρά Παρθένα" χωρίς να να δηλώνουν καν οπαδοί του σκληρού ιδιώματος. Και αν πρέπει να θυμηθούμε κι εκείνη την παιδαριώδη διαμάχη μεταξύ Metallica και Iron Maiden, τότε ας μου επιτραπεί να πω ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να ακούει ό,τι τον ευχαριστεί, όταν όμως έρχεται η ώρα του απολογισμού, τότε όλοι θα πρέπει να αναγνωρίσουν ότι οι δεύτεροι είναι απλά και χωρίς περιστροφές η επιδραστικότερη heavy metal μπάντα στην ιστορία του είδους.

\r\n\r\n

Τώρα όσον αφορά τα καθ’ ημάς, δεν αποτελεί μυστικό ότι στη χώρα μας οι Iron Maiden με τον Paul Di’Anno πίσω απ’ το μικρόφωνο χαίρουν ίδιας ή και περισσότερης εκτίμησης σε σχέση με την ασυγκρίτως σημαντικότερη, από ιστορική και καλλιτεχνική σκοπιά, ενσάρκωση του σχήματος με τον Bruce Dickinson στα φωνητικά. Δεν ξέρω πού οφείλεται η λατρεία αυτή, ωστόσο όποιος κάνει τον κόπο να σφυγμομετρήσει το ελληνικό κοινό, θα καταλήξει στο ίδιο συμπέρασμα: ο Έλληνας προσκυνά τους δύο μόλις δίσκους που κυκλοφόρησε το συγκρότημα με τον Paul Di’Anno. Ίσως η εξήγηση να βρίσκεται στην πολύ μεγάλη δημοτικότητα του NWOBHM στη χώρα μας ή ακόμα και στο γεγονός ότι ο συμπατριώτης μας γενικά αγαπά τον ανόθευτο, σκληρό ήχο - και οι δίσκοι με τον Di’Anno πληρούν όλες τις παραπάνω προϋποθέσεις.

\r\n\r\n

Πέρα από την ιστορία της πρόσληψης του "Iron Maiden", υπάρχουν κάποια πράγματα που παραμένουν αναλλοίωτα: Ο δίσκος βγήκε το 1980, εποχή που μύριες νέες μπάντες προσπαθούσαν να κλείσουν ένα συμβόλαιο για να κυκλοφορήσουν τη μουσική τους. Πολλά αξιόλογα γκρουπάκια είτε χάθηκαν (πχ οι Mythra) είτε δεν έκαναν την καριέρα που άξιζαν (Diamond Head, Angel Witch κ.ά.). Οι Iron Maiden τα κατάφεραν, πρώτον γιατί είχαν πολύ αξιόλογο υλικό και δεύτερον επειδή ο άτυπος ηγέτης τους, ο μπασίστας Steve Harris, δεν σταμάτησε ποτέ να πιστεύει στο όνειρό του, αντίθετα πάλευε σαν θηρίο να βγει από την αφάνεια ήδη από το 1975, αλλάζοντας τους κιθαρίστες και τους τραγουδιστές σαν τα πουκάμισα.

\r\n\r\n

Πράγματι, το "Iron Maiden" ισορροπεί ανάμεσα στην ωριμότητα και τον ενθουσιασμό. Η σύνθεση της μπάντας ήταν αποτέλεσμα πολλών παλαιότερων ζυμώσεων, αλλά αυτό σε καμία περίπτωση δεν αφαιρούσε κάτι από τη νεανική ορμή των πέντε Βρετανών. Με όπλο τους την αγάπη για τους UFO, τους Thin Lizzy και τους Led Zeppelin, την κιθαριστική θύελλα των Murray / Stratton (ο δεύτερος, που κινείτο σε πιο μελωδικά / prog μονοπάτια, δεν θα στέριωνε), το υπέροχο κοπάνημα του μακαρίτη Burr και φυσικά την ασυμβίβαστη αλητεία του Di’Anno, οι Iron Maiden έδειχναν ευθύς εξαρχής ότι μπορούσαν και ήθελαν - γι’ αυτό πέτυχαν.

\r\n\r\n

Ένα σημείο που ακόμα δεν έχει διευκρινιστεί είναι κατά πόσον υπάρχουν punk επιρροές στο album. Ο Harris διαρρηγνύει τα ιμάτιά του ότι η μπάντα δεν είχε καμία σχέση με τα πανκιά, ίσα ίσα τα αποστρεφόταν, ενώ πρόσφατα ο Dickinson σχολίασε ότι το "Iron Maiden" δίνει την εντύπωση των punk επιρροών επειδή απλά έχει κακή παραγωγή. Ωστόσο, αποτελεί πάντα μεγάλο δέλεαρ να σκεφτούμε τι μουσικό φορτίο κουβάλησε στο σχήμα ο Di’Anno, του οποίου το στιλ παρέπεμπε εμφανώς στην κοχλάζουσα punk σκηνή της Αγγλίας. Αλλά ας το αφήσουμε εδώ αυτό το θέμα.

\r\n\r\n

Δεν θα ασχοληθώ με κάθε σύνθεση ξεχωριστά. Άλλωστε, ποιος μεταλλάς δεν γνωρίζει το "Running free", το "Iron Maiden" ή το "Phantom of the opera"; Δύναμη, ταχύτητα, θάρρος και θράσος: Η γέννηση του μοντέρνου μεταλλικού ήχου. Το σημείο όπου οι δίδυμες κιθάρες των Lizzy και οι εποποιΐες των Zeppelin μετουσιώνονται σε μετεφηβική οργή, σε κάτι που δεν καλύπτεται από την αχλύ του μυστηρίου, αλλά από ένα t-shirt που έχουμε φορέσει όλοι σε κάποια συναυλία. Και στο εξώφυλλο δεν έχει μυστηριώδεις γέρους ή γοτθικά σύμβολα, αλλά ένα οργισμένο γειτονόπουλο, τον Eddie, με τον οποίο ανταλλάζαμε και ανταλλάζουμε κασέτες και βινύλια και CD...

\r\n\r\n

Αυτό, λοιπόν, είναι το "Iron Maiden": Ένα κομμάτι από το σώμα μας.

\r\n\r\n

Κων/νος Χρυσόγελος

\r\n\r\n

\r\n\r\n

\r\n