DEMONICAL - CHAOS MANIFESTO

Οι Σουηδοί death metallers Demonical έφτασαν αισίως στον πέμπτο τους δίσκο. Για όσους δεν το θυμούνται, η μπάντα δημιουργήθηκε το 2006 από τις στάχτες των σπουδαίων Centinex. Σε σύγκριση με τους… προπάτορές τους, οι Demonical ακολουθούν ένα ελαφρώς πιο μελωδικό μονοπάτι χωρίς όμως να θυσιάζουν τίποτα από την δύναμη και την ατμόσφαιρα του χαρακτηριστικού ξερού, μουντού death metal ήχου που χαρακτηρίζει την σουηδική σκηνή και φέρνει στον νου μπάντες όπως οι Entombed, οι Dismember, οι Unleashed, ακόμα και οι (παλιοί κυρίως) Amon Amarth. Στο Chaos Manifesto τους βρίσκουμε με ανανεωμένη σύνθεση, καθώς από την αρχική σύνθεση έχει πλέον απομείνει μόνο ο μπασίστας Martin Schulman, ενώ τον τελευταίο χρόνο έχουν προσχωρήσει ο Kennet Englund στα τύμπανα και ο Eki Kumpulainen στις lead κιθάρες αλλά και ο πρώην Centinex Alexander Hogbom στα φωνητικά.

Μέσα σε μόλις 36 λεπτά και 8 κομμάτια, (στην digipack έκδοση θα υπάρχει 1 επιπλέον κομμάτι) οι Demonical καταφέρνουν να δώσουν με σαφήνεια το στίγμα τους. Εξαιρετικά riffs, φοβερός ήχος και φωνητικά που χωρίς να κάνουν εκπτώσεις καταφέρνουν να ακούγονται, ας πούμε, προσβάσιμα και όχι απωθητικά για κάποιον που δεν είναι τόσο εξοικειωμένος με το ιδίωμα. Σαν γνήσια τέκνα του κλασικού σουηδικού death metal, οι Demonical δεν έχουν σαν αυτοσκοπό την ταχύτητα ούτε να ακουστούν όσο ακραίοι γίνεται, αντίθετα δίνουν μερικές πολύ καλές mid-tempo στιγμές ενώ προσθέτουν ακριβώς όση μελωδία χρειάζεται για να κρατήσουν μια (εύθραυστη πάντα σε αυτό τον ήχο) ισορροπία και να μην πέσουν εκτός… εμβέλειας του ήχου που εκπροσωπούν. Βασικά οι Demonical μου δίνουν την εντύπωση ότι μπορούν να παίξουν πολύ πιο μελωδικά, πιο mainstream ας πούμε πάντα στις αναλογίες του ήχου τους, αλλά επιλέγουν να μην το κάνουν γιατί πολύ απλά γουστάρουν το death metal.

Το Chaos Manifesto σίγουρα δεν πρόκειται να ταράξει τα νερά του death metal ούτε φέρνει κάτι νέο στον ήχο, ωστόσο είναι ένας τουλάχιστον τίμιος δίσκος κλασσικού σουηδικού death metal με τα μάτια όμως στραμμένα στο 2018 και όχι το 1992. Με λίγα λόγια κλασσική ποιότητα με σημερινή συσκευασία. Οι φίλοι του ήχου αυτού αλλά και όσοι αρέσκονται που και πού σε death metal παρεκκλίσεις θα βρούν τον δίσκο σίγουρα ενδιαφέρων ενώ σε κάποιους παλιότερους ίσως ξυπνήσει και αναμνήσεις. Προσεγγίστε άφοβα λοιπόν…

Λάμπρος “Metalshock” Πανέτας