Zeitgeist - The Eyes of Time

~~                        Δεν χρειάζεται ένα συγκρότημα να είναι πασίγνωστο ή να έχει δεκάδες δίσκους για να θεωρηθούν σημαντικά τα έργα του. Βοηθά αλλά δεν είναι και νόμος. Πολλές μπάντες με ένα και μοναδικό δίσκο κατάφεραν πολλά περισσότερα πράγματα από παλιότερες και ποσοτικά (δισκογραφικά) μεγαλύτερες μπάντες. Κάποιες υπήρξαν και παντελώς άγνωστες όπως οι Αμερικανοί Zeitgeist που υπηρέτησαν το Progressive Metal με ένα πολύ ιδιαίτερο ήχο. Το μοναδικό τους δημιούργημα, ‘’The Eyes Of Time’’, υπήρξε αυτοχρηματοδοτούμενο και δυστυχώς έφτασε σε λίγα αυτιά και καρδιές. Τα λιγοστά που γνωρίζουμε για την μπάντα είναι ότι δημιουργήθηκαν το 1991 στην Καλιφόρνια και ξεκίνησαν να κερδίζουν οπαδούς παίζοντας συχνά στην περιοχή τους. Το 1993 κυκλοφόρησαν την ομώνυμη κασέτα που εξαφανίστηκε άμεσα και έτσι σύντομα ξεκίνησαν την σύνθεση νέας μουσικής. Το 1994 ήταν έτοιμο το υλικό του ‘’The Eyes Of Time’’ αλλά λόγω χαμηλού budget η μίξη καθυστέρησε λίγους μήνες και τελικά κυκλοφόρησε το 1995 έχοντας πέντε νέα τραγούδια αλλά και τρία από την κασέτα του πρωτοκυκλοφόρησαν παλιότερα. Δυστυχώς δεν υπήρξε συνέχεια και ο θάνατος του κιθαρίστα τους το 2012 λιγοστεύει τις πιθανότητες να ακούσουμε κάτι από αυτούς ποτέ ξανά στο μέλλον.
\r\n                      Αρχίζοντας την ακρόαση του δίσκου, το πρώτο που παρατηρώ είναι ο ζεστός του ήχος. Ξεχειλίζει ζωντάνια, χωρίς ίχνος πλαστικούρας ή υποβοήθησης. Σαν να παίζουν δίπλα μου, είμαι σίγουρος ότι και ζωντανά τα κατάφερναν εξίσου καλά. Μηχανικός ήχος ο άγνωστος Eric Stolz στα Adam’s Green’s LCA Digital Studios ο οποίος για μένα παρόλη την οικονομική φτώχια των μηχανημάτων του, ανέδειξε τον μουσικό πλούτο των Zeitgeist. Και τι πλούτος; Εξαιρετικοί ρυθμοί, μια θαυμάσια φωνή που εξυψώνει το τελικό αποτέλεσμα, πηχτές μελωδίες από διπλές κιθάρες που υφαίνουν ένα μινόρε πλέγμα. Δεν ξέρω μου βγάζει μια λεπτή γραμμή στενοχώριας. Το ίδιο αποτέλεσμα έχουν και οι ακουστικές κιθάρες. Ακούστε το ‘’Behind The Eyes Of Tomorrow’’  με την γρήγορη ροή και την ανάλαφρη αίσθηση που αφήνει πάντοτε τυλιγμένο από σκεπάσματα αρμονίας.
\r\n                  Η φωνή του  Jason ακούγεται εξιλεωτική και επιστήθια. Το μπάσο ενθαρρύνεται να ακούγεται αποφασιστικό και το πράττει. Ο αδερφός του μπασίστα και συνάμα ντράμερ της μπάντας λειτουργεί σαν ολόκληρη  ταξιαρχία και συντονίζεται μαζί του σαν να είναι ΕΝΑ. Τρομερά γυρίσματα σε ντραμς και κιθάρες αγγίζουν και αποτυπώνουν την τέχνη της μουσικής στον πίνακα του ‘’The Eyes Of Time’’. Οι λεπτομέρειες σκιαγραφούνται και αποθανατίζονται και το συναπάντημα των ήχων ψηλαφίζει τις πιο τρυφερές γωνίες του μυαλού σου. Και όλα αυτά σε ένα Prog Metal δίσκο, όχι σε κάτι επιτηδευμένα ρομαντικό, σκοτεινό ή μελαγχολικό δίσκο. Καθαρά από τους ήχους που βγάζουν. Οι στίχοι (μόνο για τα πέντε πρώτα τραγούδια) είναι κοινωνικοπροσωπικοί και αφήνουν μια λυπητερή γεύση. Αγαπημένο άσμα το ‘’The Firing Line’’ με το ολόψυχο χάρισμα και τις διακαείς μουσικές τους εξαγνίσεις.
\r\n                 Τα τελευταία τρία τραγούδια όπως  ήδη γράφτηκε, είναι από την πρώτη τους κασέτα. Εδώ ακούγονται πιο σκληροί και πιο τεχνικοί. Χάνουν σε συναίσθημα και το κερδίζουν σε ηχητικούς πόντους. Δραστήριοι, δαμάζουν τα όργανα τους και εκτελούν ελικοειδείς συνθέσεις. Η παροχή ακουστικών αγαθών είναι απλόχερη και θα χαροποιήσει κάθε προγκ μεταλ λάτρη. Εγχείριση ψυχής με μοναδικά εργαλεία τα μάτια του Χρόνου.
\r\n 

\r\n\r\n

\r\n\r\n

\r\n