SLAYER - Show No Mercy

Η μουσική εξημερώνει, η μουσική ψυχαγωγεί, η μουσική είναι ο ασπασμός των Αγγέλλων προς τα άστρα. Τρίχες κατσαρές από το μούσι του Kerry King. Οι Slayer του Kerry King, έξι χορδές προς την κόλαση, του Tom Araya, τέσσερις παχιές χορδές, και αμέτρητες φωνητικές χορδές προς την καφρίλα, του αείμνηστου Jeff Hanneman, οι άλλες riffοπαραδεισένιες χορδές, και Dave Lombardo, τα τύμπανα της Ανάστασης μέσα στη επιθανάτια σιγή,  μόνο για τέτοια φλώρικα δεν προορίζονταν οι νότες και τα λόγια τους.

Από το 1981  μπαίνουν σε μια αλλούτερη γειτονιά που δεν τους σήκωνε στην California,  επιθυμώντας να ακουστούν σαν πιο άγριοι Iron Maiden και Judas Priest. Ζηλεύοντας και λίγο τους Exodus και την τραχιά και γρήγορη μουσική τους. Και τον Φεβρουάριο του 1983 συμμετέχουν στην θρυλική σειρά  compilation ‘’Metal Massacre III’’ του Brian Slagels με το ‘’Black Magic’’  Και στις 3 Δεκεμβρίου του 1983 κυκλοφόρησε από την Metal Blade το ντεμπούτο άλμπουμ των Slayer που τιτλοφορείτο ‘’Show No Mercy’’.

Το λογότυπο των Slayer μαζί με ένα τραγί που κρατάει το σπαθί, συμβολίζοντας το κλασικό heavy μαζί με το καινούριο πιο ακραίο, βίαιο και κακό που ήταν πιά μέσα  στον κακτόσπαρτο κήπο του metal, με την παρουσία των Slayer και άλλων αντίστοιχων σχημάτων. Εντάξει ακούω τις κραυγές, δεν υπάρχουν και σίγουρα τότε δεν υπήρχαν αντίστοιχα με τους Slayer σχήματα. Αυτή η τραχύτητα μαζί με την ταχύτητα, τα βίαια χτυπήματα στις χορδές και τα δέρματα, αλλά και τα βίαια λόγια, παίρνοντας αλλά και προσπερνώντας το χάος που χαρισματικά είχαν δημιουργήσει οι Venom, δεν είναι κάτι που είχε απαντήσει ο ανυποψίαστος μέχρι εκείνο τον καιρό κόσμος.  

Στα λιγότερο από τριανταέξι λεπτά, έχουν κάνει και ‘’χειρότερα’’, που διαρκεί το ‘’Show No Mercy’’ όλα αυτά υπάρχουν στον υπερθετικό βαθμό, χορταστικό για αυτούς που θέλουν να ταξιδεύουν σε κολασμένους τόπους, ανελέητο, show no mercy είπαμε,  για όσους θέλουν το metal τους εναντίον δράκων και λοιπών γλυκανάλατων.

‘’Evil Has No Boundaries’’ και από τα πρώτα δευτερόλεπτα ακούμε γρήγορο, heavy, evil, και γεμάτο ‘’κακία’’ metal. Έτσι συνεχίζει με ‘’The Antichrist’’, κομματάρα,  με τον ήχο να σπάει τύμπανα, έτσι βίαια που χτυπάει τα τύμπανα ο Lombardo, και να γοητεύει χωρίς χάδια. ‘’Die by the Sword’’, έχει και το σπαθάκι του, με ένα riffοδοστρωτήρα να το συνοδεύει, και φουντώνει όλο και περισσότερο και έτσι ‘’Fight Till Death’’, και ακόμα το πιάνουμε το νόημα και μετατρέπεται σε riffοτυφώνας πια και ‘’Metal Strom/Face The Slayer’’, και για να δω ποιος θα την παλέψει.  Το ‘’Black Magic’’ που προϋπήρχε είναι μια από τις καλύτερες στιγμές των Slayer. ‘’Tormentor’’ και δεν μας σώζει τίποτα, καθώς τα κιθαριστικά φαινόμενα, με πηγές του κακού τους Kerry και Jeff να βάζουν δύσκολα ο ένας στον άλλο, αγριεύουν. ‘’The Final Command’’ και αν μπορείς μην υπακούσεις στην φωνή του Tom, που σε ολόκληρο το ‘’Show No Mercy’’ επιβλητική ούσα επιβάλει τις εντολές, και φθίνει τα λόγια στα μούτρα των αντιφρονούντων.  Το ‘’Crionics’’ απλά πιστοποιεί  όλα τα παραπάνω, και το ‘’Show No Mercy’’ κλείνει με τον καθένα από τους τέσσερις τύπους να τα δίνει όλα σαν να μην υπάρχει αύριο.

To ‘’Show No Mercy’’  των Slayer είναι ένα ντεμπούτο ονειρικό ή εφιαλτικό, εξαρτάται πως το βλέπει κανείς, που ανέδειξε μια μπάντα που μετά έβαλε την ταχύτητα και την βία στις νότες και στα λόγια της στον μέγιστο βαθμό, και το κάνει, όχι τόσο ονειρικά ή εφιαλτικά, μέχρι και σήμερα, που πλησιάζει στο κύκνειο άσμα της. Απλά κάθε φορά που το ακούω, καθώς για μένα είναι το πιο αγαπημένο τους, είναι μια εμπειρία ακρόασης γεμάτη με βιαιότητα που προσφέρει ακριβώς αυτό που υπόσχεται, NO MERCY.