Loudness - Thunder in the East

                          Η Ιαπωνία ουδέποτε έχει αμέτρητες μπάντες που να επιδίδονται στο άθλημα του heavy metal. Πόσο μάλλον στο ακραίο που είναι ακόμα λιγότερες. Και ακόμα περισσότερο στις αρχές των 80ς. Murasaki, Bow Wow, Nokemono έφταναν στα όρια του heavy metal. Οι Loudness όμως το 1981 έβγαλαν κατά την γνώμη μου τον πιο σκληρό από όλους μέχρι τότε και ξεκίνησαν ένα απίστευτο σερί με δισκάρες στα 80ς. Αμέτρητοι δίσκοι μέχρι σήμερα, όλοι τους σε πολύ καλό επίπεδο. Και οι κύριοι Niihara (φωνή), Takasaki (κιθάρα) και Yamashita (μπάσο) συνεχίζουν μέχρι σήμερα. Δυστυχώς ο αρχικός ντράμερ Higuchi, μας ΄΄άφησε’’ το 2008 αλλά μέχρι τότε έπαιζε ακόμα στην μπάντα. Συνάδελφοι και φίλοι μεταξύ τους, οπαδοί και μουσικοί, παρέδωσαν μουσική που πάνω από άκουγαν οι ίδιοι και τους ευχαριστούσε. Και μιας και το περσινό και τελευταίο τους μέχρι σήμερα δημιούργημα (The Sun Will Rise) μου θύμισε λόγω εξωφύλλου το (Thunder In The East), ο κλήρος πέφτει σε αυτό.

\r\n\r\n

                                Επιρροές , εξώφθαλμες και πολλές αλλά πάντοτε μέσα από το δικό τους πρίσμα. Με την παραγωγή του Max Norman (με το άγγιγμα του Μίδα και αυτός) να δίνει προωθητική δύναμη σε κάθε σύνθεση, τα δέκα τραγούδια είναι εκλεκτά, ευκολομνημόνευτα και πιασάρικα, πάντοτε με τον δικό τους ξεχωριστό ήχο. Όλοι οι στίχοι από τον Nihara και όλη η μουσική από τον Takasaki εκτός του ‘’Heavy Chains’’ που είναι σύνθεση του Yamashita. Ο πρώτος του δίσκος που γράφτηκε εξαρχής στα Αγγλικά και είχε σκοπό με αυτήν την Αστραπή να λάμψει στον υπολοιπο πλανήτη.          

\r\n\r\n

                      Τα πρώτα ριφς του συναυλιακού ‘’Crazy Nights’’ σε αρπάζουν μονομιάς και σου υπόσχονται ψιθυριστά καλή διασκέδαση. Η φωνή ακούγεται που σχίζεται, τα χωροδιακά πολλαπλά φωνητικά το κάνουν ακόμα πιο επιθυμητό και πιασάρικο. Μπάσο και κρουστά εφοδιάζουν τον ρυθμικό σκοπό που ακολουθεί η κεφαλή, όσο μετατρέπεσαι σε μαριονέτα από τα κιθαριστικά μέρη.Το απόλυτο χιτάκι του δίσκου. Η συνέχεια ακόμα καλύτερη με ένα τόνο που μουσικά μου φέρνει Twisted Sister. Τσαμπουκαλίδικο, με ριφς-καταδιωκτικά. Ίσως φταίει το glam ντύσιμο και το ΑΝΤΡΙΚΙΟ παίξιμο τους. Το σύντομο σολάρισμα κερνάει παστάκια. Ακολούθως, εξαιρετικό σολάρισμα-προειδοποίηση, ήρεμα φωνητικά και ξαφνικά… οι Manowar. Κλεμμένο ριφάκι (;) ή όχι, εδώ φουσκώνουμε και πάλι από υπερηφάνια.Ριφοθύελλα που κοροιδεύει περιπαικτικά τους μαλθακούς. Metal μέχρι το κόκκαλο. Και στιχουργικά ερωτιάρικο , όπως και το μπαλαντοειδές ‘’We Could Be Together’’ που δίνει όλο του το βάρος στα κιθαριστικά του σιδερώματα στην μούρη αρπάζοντας για λεία ότι ευγενικά αισθήματα σου προκαλεί το τραγούδι από την υπερπροσπάθεια του Minoru να ακουστεί όσο πιο Δυτικός γίνεται.

\r\n\r\n

                            Η δεύτερη μεριά ξεκινά με τους καλύτερους οιωνούς και το αγαπημένου μου τραγούδι του δίσκου. Βαρύ σαν αμόνι, με τα κοψίματα του, τα μπασίματα του και τον κιθαριστικό του μονόλογο να εγγυάται απολαυστικές στιγμές στους λάτρεις της εξάχορδης Θεάς. Speedάρισμα με το ‘’Clockwork Toy’’ και οι ενισχυτές αποκτούν πτερύγια. Το ρεφραίν έρχεται να δώσει ανάσες ενώ μια αργή ηχητική όαση ξεπροβάλει κάπου στην μέση του τραγουδιού για να δέσει το όλο σύνολο πριν τις ξυραφιές που θα (ξανα) ακολουθήσουν. Και τα έγχορδα λυσσούν μέχρι το τέλος ,όσο το λυσιτελές κοπάνημα δίνει περισσότερη κίνηση. Το ‘’Thunder In The East’’ τελειώνει με μια ενδιαφέρουσα μπαλάντα, όπως μόνο οι hard rockers/metallers ξέρουν να δημιουργούν και κάπως έτσι κλείνει και αυτό το κεφάλαιο τους.

\r\n\r\n

\r\n