Godsmack - WHEN LEGENDS RISE

Όταν διαβάζω τους στίχους στο ρεφραίν του εναρκτήριου και ομότιτλου τραγουδιού από το νέο άλμπουμ των Godsmack "΅When Legends Rise", τότε μόνο μια παροιμία μπορώ να σκεφθώ: "Όταν τα πράματα σκληραίνουν, τότε οι σκληροί συνεχίζουν να προχωράνε".

Κάπως έτσι φαντάστηκαν την κατάστασή τους οι Godsmack των 2 τελευταίων και κάπως αποτυχημένων άλμπουμ. Θυμήθηκαν την αρχαιοελληνική ιστορία  του Φοίνικα που ηγέρθη από τις στάχτες του και άρχιζαν να χτίζουν το "When Legends Rise" άλμπουμ το οποίο έρχεται ακριβώς 20 χρόνια μετά το ντεμπούτο της μπάντας και μετά από εκατομμύρια πωλήσεις παγκοσμίως όλα αυτά τα έτη.

Η συνταγή δεν άλλαξε γιατί πολύ απλά οι Godsmack, μια από τις πιο επιδραστικές μπάντες του σύγχρονου rock/metal ήχου, είναι κομματάκι δύσκολο να αλλάξουν συνήθειες στα πίσω πίσω.

"Δεν υπάρχει ευνοϊκός άνεμος γι’ αυτόν που δεν ξέρει πού πηγαίνει" είπε κάποτε ο Γάλλος Μονταίν και στους Godsmack κολλάει όπως μια μύγα κολλάει σε παρμπρίζ αυτοκινήτου. Η τετράδα από το Λώρενς της Μασαχουσέτης γνωρίζει που θέλει να πάει.

Θέλει να πάει λοιπόν ψηλά, εκεί πάνω στην κορυφή των Billboard όπου κατοικούσε από τα τέλη των 90's ως και πριν περίπου μια δεκαετία, θέλοντας να επαναφέρει τον δικό της μύθο (legend) στις επάλξεις.

Αυτό το καταλαβαίνεις ξεκάθαρα όταν ακούς τον ήχο στην κιθάρα η οποία είναι πιο rock oriented και όχι τόσο βαριά όσο τα πρώτα τέσσερα άλμπουμ ας πούμε. Η μουσική έχει radio friendly αέρα και πατάει πάνω σε αυτή τη λεπτή κόκκινη γραμμή όπου δε μπορεί να το χαρακτηρίσεις "φλωριά" αλλά ούτε και βαρύ nu μέταλλο.

Άλλο ένα στοιχείο που δείχνει αυτή την ραδιοφωνική κλίση είναι η σχετικά μικρή διάρκεια των 11 τραγουδιών, αυτό το τόσο όσο που φτάνει τη συνολική διάρκεια του δίσκου λίγο κάτω από 40 λεπτά!!

Όταν πρόσεξα τη διάρκειά του πριν ακούσω το άλμπουμ, σκέφτηκα αμέσως πως αυτή είναι η απέλπιδα προσπάθεια μιας μπάντας που κυκλοφορεί έστω και κάτι σύντομο μήπως και καταφέρει να μείνει στον αφρό. Ευτυχώς στη συνέχεια διαψεύστηκα.

Ο τραγουδιστής των Godsmack Sully Erna το εξέφρασε το παράπονό του πρόσφατα όταν δήλωσε κάπου για το πότε επιτέλους θα αγαπήσουν οι metalheads τη μουσική που γράφει.

Στην τελική δεν έχει σημασία. Σημασία έχει πως οι Godsmack επέστρεψαν με ένα άλμπουμ σαν φυσική συνέχεια του "IV" εκεί πίσω στο μακρινό πλέον 2006. Θυμήθηκαν πως είναι να γράφεις ενδιαφέροντα τραγούδια που κάνει το κοινό να ανοίγει μερικά παραπάνω κουτάκια μπύρας για πάρτη σου, που κάνει τη νέα γενιά παιδιών να γεμίζουν αρένες για να ακούσουν σκληρή μουσική και όχι αυτά τα pop/r&b που βγαίνουν σωρηδόν από την απέναντι πλευρά του Ατλαντικού.  

Ανέφερα τις αρένες και σκέφθηκα το πρώτο πράμα που μου ήρθε στο μυαλό όταν άκουσα το γηπεδικό και γεμάτο χορωδίες "Unforgettable": Μήπως αυτό είναι το arena rock της εποχής μας;

Ρητορική η ερώτηση αφού οι Godsmack επέστρεψαν για τα καλά και με κάποια νέα τραγούδια που θα απασχολήσουν τα ραδιόφωνα και τα ηχεία των rock bar. Το "When Legends Rise" ξεκινάει κατευθείαν με τα βαριά χαρτιά του, μια δυνατή τριάδα τραγουδιών (ομώνυμο, Bulletproof, Unforgettable).

Ακολούθησαν τα "Every part of me" και "Take It To the Edge"  για να συνεχιστεί αυτό το θετικό σερί ενώ η ενδιαφέρουσα power ballad "Under your scars" είναι φτιαγμένη με την πρώτη ύλη που παρήγαγαν  οι σοβαρές μπάντες τις μπαλάντες τους στα 90's.

Έφθασα στο "Someday" για να νιώσω ότι το άλμπουμ κάνει μια μικρή κοιλιά και ότι κάπου εδώ ίσως ξεκινάνε και τα filler αλλά εις μάτην γιατί λίγο αργότερα έπεσα πάνω στο "Say my name" αλλά και στο "Eye of the storm" που σφυρίζει πανηγυρικά τη λήξη ενός απόλυτα ικανοποιητικού άλμπουμ και μιας σχεδόν legendary επιστροφής.

Γιώργος Γράντης