Motorhead - No sleep' til Hammersmith

Με το ηθικό ακμαιότατο, οι Motorhead, που το 1980 και 1981 πούλησαν χιλιάδες αντίτυπα με το "Ace of spades", αλλά και με το επιτυχημένο EP "St. Valentine’s massacre day" (στο οποίο συμμετείχε και το θηλυκό hard rock σχήμα των Girlschool), αποφάσισαν να βγάλουν στην αγορά τον πρώτο full length ζωντανά ηχογραφημένο δίσκο τους. Ο θρύλος θέλει τον Lemmy να είναι κάθετα αντίθετος στην κυκλοφορία του album, κάτι τέτοιο, ωστόσο, δεν ισχύει. Με τις ευλογίες της μπάντας, λοιπόν, και με παραγωγό και πάλι τον Vic Maile, κατέφτασε τον Μάρτιο του 1981 στα δισκοπωλεία το "No sleep ’til Hammersmith", το οποίο περιλάμβανε ζωντανές ηχογραφήσεις από την ίδια χρονιά, αλλά όχι από το Hammersmith Odeon, άσχετα με το τι δήλωνε το εξώφυλλο.

\r\n\r\n

Πραγματικά, λίγοι είναι οι live δίσκοι που έχουν ό,τι χρειάζεται για να συγκριθούν με τις studio δουλειές των μεγάλων ονομάτων του σκληρού ήχου. Αυτόματα μου έρχονται στον νου album όπως το "Unleashed in the East" των Judas Priest ή το "Some enchanted evening" των Blue Oyster Cult. Στη χορεία αυτών εντάσσω άφοβα και το "No sleep" των Motorhead, έναν δίσκο που περικλείει όλη τη δύναμη και τη βρωμιά του ήχου της μπάντας. Καμία εκτέλεση εδώ δεν υστερεί της αντίστοιχης studio, ενώ κι η επιλογή των κομματιών κρίνεται ως άριστη. Αρκεί ίσως να πω ότι αν κάποιος ήθελε να έχει ένα best of της πρώτης περιόδου των Motorhead (1977-1982), θα μπορούσε κάλλιστα να αγοράσει τούτο τον δίσκο (μόνη σημαντική απουσία αυτή του "Iron fist", που κυκλοφόρησε το 1982, άντε και του "Damage case"). 

\r\n\r\n

Δεν νομίζω ότι χρειάζονται περιττά λόγια. Τα πράγματα είναι πολύ απλά: Ανοίγουμε το στερεοφωνικό, βάζουμε τον δίσκο, τέρμα κι η ένταση, κι απολαμβάνουμε έναν από τους καλύτερους live δίσκους στην ιστορία του heavy metal.

\r\n\r\n

\r\n\r\n

Κων/νος Χρυσόγελος

\r\n