Opeth - In Cauda Venenum

Πρέπει να υπογραμμίσω από την αρχή αυτού του κειμένου ότι είμαι μεγάλος οπαδός των Opeth και δίσκων τους όπως οι ‘’Still Life’’, ‘’Blackwater Park’’, ‘’Ghost Reveries’’ και ‘’Watershed’’. Μετά από αυτούς τους δίσκους και την αλλαγή στον ήχο αλλά όχι στο ύφος και στην ανήσυχη καλλιτεχνική φύση τους, εμένα καλώς ή κακώς κάπου με έχασαν. Ωστόσο πάντα αναγνώριζα, από τις πρώτες νότες σε κάθε δουλειά των Opeth, την γνήσια – ατόφια καλλιτεχνική φλέβα, αλλά κυρίως την καλλιτεχνική μαγκιά τους και φυσικά του φυσικού ηγέτη τους Mikael Åkerfeldt. Απλά κάπου χανόμασταν, όχι στην μετάφραση, αλλά στην κατανόηση και έτσι έψαχνα την ώρα, το μέρος, τον δίσκο δηλαδή, που θα ξανά συναντιόμασταν. Και έτσι βάζω αυτόν τον δίσκο, δέκατο τρίτο στην σειρά, που κυκλοφορούν αυτές τις μέρες από την Nuclear Blast υπό τον τίτλο ‘’In Cauda Venenum’’. Και τον ακούω και στις δυο εκδοχές του, εκεί που τα λόγια είναι στα Αγγλικά και εκεί που είναι στην μητρική τους γλώσσα στα Σουηδικά.

Σε μια φυσική συνέχεια, της τελευταίας, μακράς, πια εποχής δείχνει το ‘’In Cauda Venenum’’. Πάντα με αυτήν την αγάπη που έχει ο Mikael Åkerfeldt στο prog rock των 70s συν αυτόν τον ακράτητο λυρισμό που φτερουγίζει στις νότες και στα λόγια και στον τρόπο που παρουσιάζονται εδώ.  Έχουν  φτάσει στο μέγιστο και στο βέλτιστο που μπορεί να πάει, αυτήν την μουσική τους φύση. Έχοντας κατά αρχήν ως γερό χαρτί ένα άκρως εθιστικό και περιεκτικό σε μηνύματα εξώφυλλο, που σε πάει σε μια άλλη εποχή, αρκετά εξωτική για το σήμερα. Αυτό θέλει – ουν να μας δείξουν και με τα κομμάτια του δίσκου, καθώς το ένα διαδέχεται το άλλο, ονειροβατώντας   για πάνω από μία ώρα στον μουσικό κόσμο τους. Στοιχειωμένη εισαγωγή με ‘’Garden of Earthly Delights’’ και γερό μπάσιμο με το ήδη γνωστό ‘’Dignity’’. Βγήκε και σαν "Svekets Prins" στην Σουηδική βερσιόν. Τα μελωδικά, με τα πλήκτρα και ακουστικές κιθάρες να μεγαλουργούν, πηγαίνουν και έρχονται στα πιο metal σημεία, δημιουργώντας τις μουσικές αντιθέσεις, σε ολάκερο τον δίσκο και αυτήν την μουσική αναρχία που είχα λατρέψει από την πρώτη φορά που άκουσα Opeth. Ξανά ανταμώνουμε μουσικά λοιπόν με τις καρδιές στα χέρια, ‘’Heart In Hand’’, ήδη γνωστό και αυτό. Εμένα πάντως μου θυμίζει ‘’Watershed’’. Στην prog rock γραμμή των τελευταίων χρόνων πάει το ‘’Next Of Kin’’. Όπως και το πληκτράτο, με την υπέροχη μελωδία ‘’Lovelorn Crime’’. Καθώς και τα τίγκα 70s prog rock ‘’Charlatan’’ και ‘’Universal Truth με τις heavy και ακουστικές στιγμές τους. Προοδευτικό και διαφορετικό, σε jazz διάθεση το ‘’The Garroter’’. Σε χαμηλό τέμπο, αλλά σε μια όμορφη σύνθεση συνεχίζει το  ‘’Continuum’’. Και αυτό το ταξίδι, αυτό το χάσιμο μέσα στον πίνακα του εξωφύλλου και τις μουσικές τελειώνει με το  ‘’All Things Will Pass’’. Το οποίο ανοίγει με πλήκτραπου μπλέκουν όμορφα με κιθάρες και την καθάρια φωνή του Mikael Åkerfeldt.

Πιστεύω ότι οι Opeth και ειδικά ο Mikael Åkerfeldt είναι από τις πιο ξεχωριστές καλλιτεχνικές οντότητες της εποχής μας. Και το ‘’In Cauda Venenum’’ είναι μια καλλιτεχνική κορυφή, ένα αριστούργημα που όλοι οφείλουμε στους εαυτούς μας να απολαύσουμε. Καλώς ξανά βρεθήκαμε.