Judas Priest - Turbo

Δύο χρόνια απουσίας για τους Judas Priest, ύστερα από το πολυεπιτυχημένο, τόσο εμπορικά, όσο και καλλιτεχνικά, "Defenders of the faith", οι οποίοι επέστρεψαν με το "Turbo" που είναι  ο με διαφορά πιο αμφιλεγόμενος δίσκος στη δισκογραφία της μπάντας. Αιτία της μουδιασμένης πρόσληψής του τότε και τώρα, η αισθητά διαφορετική ηχητική πρόταση που παρουσίασαν οι Priest , που κινείται σε ξεκάθαρα glam μονοπάτια, με στίχους που κατά κύριο λόγο έχουν ερωτική θεματολογία και κιθάρες που ακούγονται λιγότερο αιχμηρές σε σχέση με το παρελθόν, πράγμα που οφείλεται στη χρήση από τους Tipton και Downing πεταλιών και synth παραμορφώσεων. Γι’ αυτούς τους λόγους, το "Turbo" έφαγε αρκετή χολή όταν κυκλοφόρησε, ενώ μέχρι και σήμερα συνηθίζεται να στιγματίζεται ως "ο χειρότερος δίσκος των Judas Priest", κάτι που κρίνεται ως τουλάχιστον άδικο, όπως θα δούμε παρακάτω.

\r\n\r\n

Πραγματευόμενοι το θέμα με την ηρεμία που μας δίνει η χρονική απόσταση, μπορούμε να πούμε ότι πράγματι ο ήχος του "Turbo" ακούγεται κάπως παρωχημένος στο σημερινό αφτί, σε καμία περίπτωση όμως αποκρουστικός ή φαιδρός. Αν μη τι άλλο, η μουσική φυσιογνωμία του δίσκου αποτελεί πρώτης τάξεως τεκμήριο για το πώς αντιλαμβάνονταν στα μέσα της δεκαετίας του ’80 οι ροκ μουσικοί την έννοια της εμπορικότητας. Αλλά και πέρα από αυτό, οι κιθαριστικοί πειραματισμοί των Priest -οι οποίοι, κακά τα ψέματα, γέννησαν σχεδόν εξ ολοκλήρου τη δυσαρέσκεια του κόσμου- συχνά λειτουργούν υπέρ των συνθέσεων, όπως συμβαίνει, επί παραδείγματι, στο "Locked in", αλλά και στο "Turbo lover".

\r\n\r\n

Από άποψη συνθέσεων, το album περιέχει αρκετές καλές στιγμές, όπως το ψυχωμένο "Turbo lover" -παίζεται ακόμα στις συναυλίες του σχήματος-, το κεφάτο "Locked in", το ατμοσφαιρικό "Private property", τα δυνατά "Rock you all around the world" και "Hot for love", και τέλος το πραγματικά υπέροχο "Out in the cold" -εδώ τα synth λειτούργησαν μάλλον θετικά, εξαιρουμένης της εισαγωγής, που ακούγεται σαν ταινία του Δαλιανίδη με τον Σταμάτη Γαρδέλη να μοιράζει φάπες με αλυσίδα πάνω στη μηχανή του. Τα υπόλοιπα τρία τραγούδια, χωρίς να είναι κακά, θα τα χαρακτήριζα σχετικά αδιάφορα, υπάρχει ωστόσο δίσκος των Priest δίχως ένα-δύο filler;

\r\n\r\n

Συνοψίζοντας, το "Turbo" δεν είναι σε καμία περίπτωση το έκτρωμα που παρουσιάζουν οι κριτικοί διαχρονικά. Αντίθετα, αποτελεί έναν συνολικά καλό και ικανοποιητικό δίσκο, διαθέτοντας ουκ ολίγες αξιόλογες συνθέσεις, αλλά και έναν ήχο που δεν παύει είτε να παραξενεύει είτε να γοητεύει τους σημερινούς ακροατές. Εσείς απλά διαλέξτε σε ποια από τις δύο κατηγορίες ανήκετε.
\r\n 

\r\n\r\n

Κων/νος Χρυσόγελος

\r\n