Age of Reflection - A New Dawn

Υπάρχουν πολλοί εκεί έξω στο χώρο του metal που βγάζουν σπυράκια όταν ακούν τις λέξεις “AOR” ή “FM Rock” ή ακόμα και “sleaze/glam metal”.  Η αλήθεια είναι πως αυτό το είδος έβγαλε πολλά γλυκανάλατα γκρουπ και τραγούδια. Οι Σουηδοί Age of Reflection ανήκουν στην πιο σοβαρή και “heavy” μεριά του είδους. Tο δεύτερο άλμπουμ τους “A New Dawn”, αξίζει μια ευκαιρία από όσους δεν έχουν πρόβλημα μαζί με τις συνήθεις ακροάσεις τους, να ακούν που και που ποιοτικό πομπώδες ροκ/μελωδικό glam metal της δεκαετίας του ’80.

Ο δίσκος ανοίγει πολύ δυναμικά με το “A New Dawn”, πέρα από το intro “Aurora”, που σχεδόν προκαλεί έκπληξη, αφού μπορεί να θυμίσει μέχρι και Υ. Μalmsteen της εποχής “Odyssey” ή τις heavy στιγμές των προσωπικών δίσκων του Joe Lynn Turner και του John West. Τα υπόλοιπα κομμάτια και το γενικότερο κλίμα είναι πιο κοντά στο ύφος των Journey, Boston, Asia, Foreigner, με τα γνωστά πομπώδη, μελωδικά ρεφρέν του είδους, αλλά με μοντέρνα παραγωγή και ήχο, κάτι που τους δίνει μια metal απόχρωση, παρόμοια κάπως με αυτή που είχαν σε κάποια τραγούδια τους οι Ten. Δεν είναι άσχημα αλλά από κάποια στιγμή και μετά ακούγονται επίπεδα και δεν προκαλούν εντύπωση.

Αυτός ο ήχος δεν ήταν ποτέ αγαπημένος στην Ελλάδα, αλλά αν υπάρχουν ακόμη οπαδοί των παραπάνω και παραπλήσιων συγκροτημάτων, θα βρουν μερικά ωραία τραγούδια και στιγμές σε αυτόν τον δίσκο. Οι υπόλοιποι να φροντίσουν να ακούσουν το “A New Dawn”, που είναι ένα πολύ καλό κομμάτι με αρκετά μεταλλικό ύφος. Aπό metal οπαδούς, κυρίως των Royal Hunt ή Ten, θα μπορούσαν να ακουστούν και τα αρκετά ορμητικά “Go” και “Until Death Do Us Part”. Συμπαθητική επίσης είναι και η μπαλαντούλα “Here I Stand” που θυμίζει αρκετά τις μπαλάντες στις προσωπικές δουλειές του Jeff Scott Soto. Τέλος, ας κάνουμε όλοι τα στραβά μάτια στη διασκευή “I Just Died in Your Arms”, ένα από τα χειρότερα τραγούδια στην ιστορία της μουσικής.

Γιώργος Πετρουλάκης